بریده‌هایی از کتاب پنجره جنوبی

چشم آدما رو که نگاه کنی می‌تونی راست و دروغشونو بفهمی! خیر و شرشونو... اصلا می‌تونی تا ته دلشونو ببینی! برو نگاه چشم آدما کن! زبون بلده دروغ بگه، چشم فقط ادای دروغ گفتنو درمی‌آره!"...

کلافه پناه برده بود به ناخدا و پرسیده بود "ناخدا چه جوری خوب و بد آدما رو تشخیص بدم؟!" و ناخدا گفته بود "نعوذبالله، مگه ما خداییم؟!... تشخیص خوب و بد آدما کار ما نیست، کار اون بالاییه! اونم به عمر ما و این دنیا قد نمی‌ده!

گیاه‌های کم‌توقع رو می‌شه گذاشت پشت پنجره‌های شمالی... کم‌توقع و آروم!... گلدونای پشت پنجرهٔ شمالی از اون گل و گلدونایی هستن که می‌تونی ولشون کنی بری سفر و اصلا یادت بره هستن... مهندس و نهال از جلوی دیدش گم شدند، بغض کرد و زیر لبی برای خود گفت: ــ چه‌قدر گیاه‌های پشت پنجرهٔ شمالی مظلومن...

زندگی همینه، همین که می‌بینی! معمولی و غیرمعمولیشو خود ماها تقسیم‌بندی می‌کنیم...

حتما خدا رو داریم... خدا رو داریم...

درست می‌گفت، شمارهٔ پرواز او بود... همین دلتنگ‌ترش کرد!

حق هیچ گلی، مُردن نبود!

ــ یک‌بار زندگی می‌کنیم...

سر که نه در راه عزیزان بود، بار گرانی است کشیدن به دوش!"

کولبرها و شوتی‌ها، جونشون کف دستشونه برای یه لقمه نون!