بریده‌هایی از کتاب پول و عقل

هر بار چشممان به حراج یا تخفیف می‌افتد، نباید به این فکر کنیم که قیمت قبلی کالا چقدر بوده یا با این خرید چقدر پس‌انداز می‌کنیم. باید به این فکر کنیم که به‌هرحال داریم پول خرج می‌کنیم. وقتی تی‌شرت ۱۰۰دلاری را ۶۰ دلار می‌خریم، معنایش این نیست که «۴۰ دلار پس‌انداز» کرده‌ایم؛ معنایش این است که «۶۰ دلار خرج» کرده‌ایم.

ما پول را طوری خرج نمی‌کنیم که معقول باشد، بلکه طوری خرج می‌کنیم که حس خوبی داشته باشد.

درسی ساده‌ که همۀ ما بالاخره در یکی از مراحل زندگی‌مان می‌آموزیم این است: دنیا منصف نیست. ببخشید. چه بچۀ پنج‌ساله‌ای باشیم که به‌زور از تاب پایینش می‌آورند چه آدم سی ‌و پنج‌ ساله‌ای باشیم که از ترفیع در محل کار محروم مانده، دنیا برایمان یکی است. بنابراین بهتر است درگیر این نشویم که قیمت فلان چیز منصفانه است یا نه؛ در عوض به این فکر کنیم که چقدر برایمان می‌ارزد.

کارت ‌اعتباری ما را وامی‌دارد به جنبه‌های مثبت خریدمان فکر کنیم، برخلاف پول که ما را وادار می‌کند جنبه‌های منفی خرید و جنبه‌های منفی از دست رفتن پولمان را در نظر بیاوریم.

زیان‌گریزی هزاران مشکل دیگر نیز در سرمایه‌گذاری به بار می‌آورد. از طرفی ما را وامی‌دارد سهام روبه‌رشد را زودتر از موعد بفروشیم ـ ‌چون می‌ترسیم سودهای قبلی را ببازیم! ـ و از طرف دیگر، سهام روبه‌نزول را بیش از حد نیاز نگه داریم، چون می‌ترسیم بعد از فروششان صعود کنند و باز زیان ببینیم.

«کسی که از ضریب هوشی مردم آمریکا خبر داشته باشد، هیچ‌وقت ورشکست نمی‌شود.»

ما پول را طوری خرج نمی‌کنیم که معقول باشد، بلکه طوری خرج می‌کنیم که حس خوبی داشته باشد.