بریده‌هایی از کتاب سوگ مادر

سال زندگی و تجربه آن را می‌شناختم، به یاد مامان می‌افتادم و در مقام مقایسه به خودم می‌گفتم مردک خجالت بکش. بیدی هستی که از بادی می‌لرزی. و این را

گیرد و غرق می‌کند، آب از سر می‌گذرد. من هرگز چاره‌ای جز صبر نداشته‌ام باید تحمل کنم تا در دل این دریا غرق نش

عطش دانستن با این قطره‌ها سیراب نمی‌شود. از طرف دیگر دست و بالم برای نوشتن بسته است. مثل آدم چلاقی هستم که پیو