بریده‌هایی از کتاب یازده حلقه

لازم نیست همه چیز را "همیشه" بزنید؛ اجازه بدهید بعضی چیزها خودشان جلو بروند... نتی که نمی‌زنید، خیلی مهم‌تر از نتی است که آن را می‌نوازید.

می‌گفت که داگ او را به یاد سخن مربی آدولف راپ می‌انداخت که می‌گفت دو نوع مربی وجود دارد؛ آن‌هایی که تیم را به پیروزی می‌رسانند و آن‌هایی که تیم را راه می‌اندازند. داگ بدون شک جزء دستهٔ دوم بود. او با این‌که سابقهٔ مربی‌گری طولانی‌ای نداشت، اما انرژی‌اش بی‌نهایت بود و از آن برای تزریق شور و هیجان به بازیکن‌ها در بازی‌های بزرگ استفاده می‌کرد.

اما چیزی که از او یاد گرفتم، این بود که چطور حد و مرزها را جابه‌جا کنم و قِسِر در بروم.

"اگر می‌خواهید در زاذِن خود، به آرامش ایده‌آل برسید، نباید خود را با تصاویر مختلفی که در ذهن خود می‌یابید، آزار دهید. بگذارید آن‌ها بیایند و بروند. بعد از این، تحت کنترل خواهند بود."

برای من سال‌ها طول کشید که ذهن مشغولم را آرام کنم، اما در این فرایند فهمیدم که هرچه از اتفاقات درونم آگاه‌تر باشم، اتصالم با دنیای بیرون بیشتر می‌شود. رفتارم با بقیه صبورانه‌تر شد و در شرایط پرفشار، آرام‌تر بودم. این‌ها ویژگی‌هایی بود که در مربی‌گری به من خیلی کمک می‌کرد.

براساس گفته‌های سوزوکی، مدیتیشن به شما کمک می‌کند که کارها را با "ذهنی آرام و ساده" و بدون "ادراک یا ابهام" انجام دهید. بسیاری از مردم، زمانی که مشغول انجام کاری هستند، در ذهن خود با دو یا سه ایده درگیر هستند و این مسئله، ردی از افکار را باقی می‌گذارد که باعث گیج‌شدن می‌شود و رهایی از آن دشوار است. او می‌نویسد: "برای به‌جانگذاشتن هیچ ردی، زمانی که مشغول کاری هستید، باید آن کار را با تمام ذهن و بدن خود انجام دهید. باید روی کاری که می‌کنید، تمرکز داشته باشید.

اگر ذهنتان خالی باشد، همیشه برای همه چیز آماده خواهد بود؛ به روی همه چیز باز خواهد بود. در ذهن مبتدی، احتمال‌های زیادی وجود دارد؛ در ذهن ماهر، این احتمال‌ها کم هستند.

به‌علاوه، بسکتبال نیازمند سطح بالایی از همکاری است. برای موفق‌شدن، در زمین باید به تمام افراد متکی باشی؛ نه فقط به خودت. این امر باعث می‌شد که این ورزش دارای زیبایی ماورایی مشخصی باشد و همین مرا راضی می‌کرد.

"در یک تیم خوب، سوپراستار وجود ندارد. بازیکنان فوق‌العاده‌ای بودند که ارزش خود را با قابلیت بازی‌کردن با بقیه به‌عنوان یک تیم نشان دادند. آن‌ها توانایی سوپراستارشدن را دارند؛ اما اگر در یک تیم، خوب بازی کنند، ازخودگذشتگی داشته باشند و کارهای لازم برای کمک به تیم را انجام دهند تاثیر بیشتری دارند. این‌که اعداد و ارقام در دستمزد یا آمار بازی چه باشند، مهم نیست؛ مهم این است که بازیکنان چگونه با هم بازی می‌کنند."

اجازه بده که هر بازیکن، خودش سرنوشتش را انتخاب کند ‫چیزی که به‌عنوان یک مربی آموخته‌ام، این است که نباید امیال خود را به دیگران تحمیل کرد. وقتی بازیکنان در زمین به مشکل برمی‌خورند، با استرس به کنار زمین نگاه می‌کنند و انتظار دارند که مربی پاسخی برای مشکلشان داشته باشد. بیشتر مربیان با رضایت به این مسائل رسیدگی می‌کنند، اما من این‌طور نیستم. همیشه علاقه داشته‌ام که بازیکنان را وادار کنم تا خودشان فکرشان را به کار بیندازند و بتوانند در اوج نبرد، تصمیمات سختی را اتخاذ کنند.

برای این‌که یک تیم قهرمان ان‌بی‌ای شود، تعدادی فاکتور حیاتی مانند ترکیب درستی از استعدادها، خلاقیت، هوش، سرسختی و البته خوش‌شانسی لازم است. اما اگر تیمی مهم‌ترین عنصر - یعنی عشق - را نداشته باشد، فاکتورهای دیگر چندان مهم نیستند.