بریده‌هایی از کتاب قدرت پشیمانی

بعضی از باورها آن پشت‌وپسله‌ها کار خودشان را می‌کنند و بی‌سروصدا تأثیر می‌گذارند، درست مثل موسیقی آرامی در زمینهٔ فیلم. بعضی دیگر از باورها مثل بخشی از یک سرود، تبدیل به شعار زندگی می‌شوند. یکی از باورهایی که بیش‌ازپیش همه‌جا در بوق و کرنا می‌کنند این است که نباید بابت چیزی پشیمان بود

«به‌جای اینکه در پی رؤیاهایم باشم یا کاری کنم که از آن لذت می‌بردم، شغلی را فقط محض کسب درآمد انتخاب کردم. مادرم توی سرم فرو کرد که بهتر است از گرسنگی بمیرم تا اینکه بیفتم دنبال هنر. بفرما، حالا پشت میزی گرفتار تشریفات دفتری گیر افتاده‌ام و ذره‌ذره آب می‌شوم.

جیمز پنه‌بیکر، روان‌شناس اجتماعی دانشگاه تگزاس، کار دوران‌ساز خود را در دههٔ ۱۹۹۰ آغاز کرد و با همکاری سایر محققان، سه دهه ادامه یافت. این تحقیق نشان می‌دهد که صرفاً نوشتن درمورد مشکلات احساسی، حتی برای خودتان، می‌تواند بسیار اثرگذار باشد. مزایای این کار عبارت‌اند از: مراجعهٔ کمتر به پزشک، بهبود خلقیات در طولانی‌مدت، تقویت سیستم ایمنی، نمرات تحصیلی بهتر، سریع‌تر کار پیدا کردن و غیره. [۱۰] به‌علاوه، پنه‌بیکر معتقد است این مزایا گسترهٔ وسیعی را در بر می‌گیرند: «پدیدهٔ فاش‌گویی ظاهراً به موقعیت‌ها، عوامل فردی گوناگون و فرهنگ‌های مختلف غربی بستگی دارد و هیچ نسبتی با بازخورد اجتماعی ندارد.»[۱۱]

پشیمانی قادر است «بر اشتباهاتی که در رسیدن به یک تصمیم انجام داده‌ایم انگشت بگذارد و بنابراین، چنانچه موقعیت مشابهی در آینده رقم بخورد، اشتباهات قبلی را تکرار نخواهیم کرد.»

لورا کرِی از دانشگاه بارکلی و کیت مارکمن از دانشگاه اوهایو دریافتند که وقتی فرد به مذاکرات گذشته می‌نگرد و از آنچه نکرده پشیمان می‌شودمثلاً پیشنهاد اولیهٔ قدرتمندی که ارائه نکردهدر مذاکرات آتی بهتر عمل می‌کند. به‌علاوه، تصمیمات منجر به پشیمانی مزایای ممکن را بسیار گسترش می‌دهد. مذاکره‌کنندگان پشیمان اطمینان حاصل می‌کنند که در مذاکرات بعدی آش غلیظ‌تری بپزند و سهم بیشتری از آن برای خودشان بردارند. اقدام کنونی در اندیشیدن به آنچه پیش‌تر انجام نداده‌اند، ظرفیت‌های بیشتری برای اقدامات احتمالی آینده و چهارچوبی برای تعاملات بعدی پیش پایشان می‌گذارد

لورا کرِی از دانشگاه بارکلی و کیت مارکمن از دانشگاه اوهایو دریافتند که وقتی فرد به مذاکرات گذشته می‌نگرد و از آنچه نکرده پشیمان می‌شودمثلاً پیشنهاد اولیهٔ قدرتمندی که ارائه نکردهدر مذاکرات آتی بهتر عمل می‌کند. به‌علاوه، تصمیمات منجر به پشیمانی مزایای ممکن را بسیار گسترش می‌دهد. مذاکره‌کنندگان پشیمان اطمینان حاصل می‌کنند که در مذاکرات بعدی آش غلیظ‌تری بپزند و سهم بیشتری از آن برای خودشان بردارند. اقدام کنونی در اندیشیدن به آنچه پیش‌تر انجام نداده‌اند، ظرفیت‌های بیشتری برای اقدامات احتمالی آینده و چهارچوبی برای تعاملات بعدی پیش پایشان می‌گذارد