بریده‌هایی از کتاب افسانه فردگرایی

اگر کسی شما را به‌دلیل اظهارنظرتان زندانی یا تهدید به قتل کند آزاد نیستید. اگر دولتی شما را وادار به پذیرش اعتقادات دینی خاص کند یا برخورداری از آموزش رسمی را غیرقانونی کند آزاد نیستید.

کسانی که آزادی دیگران را انکار می‌کنند خودشان نیز لیاقت آزادی را ندارند

ذهن زنان را با وسعت بخشیدن به آن قدرتمند سازید، تا پایان اطاعت کورکورانه فرا رسد.

از نظر جامعه‌شناسان فرد و جامعه دو روی یک سکه‌اند و نمی‌توان آنها را از هم جدا کرد. این بدان معناست که، برای مثال، والدین، خواهران و برادران، همکاران، دوستان و هم‌کلاسی‌های ما نه‌تنها افرادی اثرگذار و مهم هستند، بلکه درحقیقت بخشی از هویت ما هم به‌حساب می‌آیند.

اگر مبارزه‌ای در کار نباشد پیشرفتی هم در میان نخواهد بود. آنها که به‌کلام حامی آزادی هستند اما ناآرامی را تقبیح می‌کنند همچون کسانی هستند که خواهان محصول هستند، بی‌آنکه زمین را شخم بزنند؛ آنها طالب باران هستند، اما رعدوبرق آن را نمی‌خواهند. آنها خواهان اقیانوس هستند، اما غرش مهیب آب‌های بی‌کرانش را نمی‌خواهند... قدرت هرگز بدون مطالبه چیزی را واگذار نمی‌کند. هرگز نکرده و هرگز نیز نخواهد کرد.

جامعه‌ای تحت حاکمیت کسانی که سرمایهٔ اقتصادی بیشتری دارند، قاعدهٔ بازی به نفع کسانی تنظیم خواهد شد که سرمایهٔ اقتصادی بیشتری دارند.

برخلاف باور عامه، جنبش حقوق مدنی وقتی رزا پارکس حاضر نشد از صندلی‌اش بلند شود «یکباره» به جنبش اجتماعی تمام‌عیاری تبدیل نشد. بی‌تردید مقاومت او در آن روز یکی از مهم‌ترین کنش‌های نمادین در تاریخ آمریکاست، اما تغییرات اجتماعی و سیاسی‌ای که بعد از آن رخ داد نتیجهٔ صدها ایستادگی و مقاومت دیگر و هزاران ساعت برنامه‌ریزی، تعیین راهکار و ازخودگذشتگی هزاران فعال اجتماعی و سیاسی بوده است. این سخن عیناً درمورد سایر جنبش‌های اجتماعی که موفق به پیشبرد تغییرات اجتماعی مثبت شده‌اند نیز صادق است.

دیدگاه‌های فردگرایانه مانع شناسایی راه‌حل‌های ساختاری می‌شوند. فقط با اتخاذ رویکردی جامعه‌شناختی‌تر می‌توانیم راه‌حل‌های مؤثری برای مشکلات اجتماعی بیابیم.

هیچ‌کدام از دستاوردهای فردی، خلاقه یا غیرخلاقه را نمی‌توان از تجربه‌های پیشین زندگی فرد منفک کرد.

فرهنگ‌های آسیای شرقی تأکید کمتری بر فردگرایی دارند و درنتیجه بیشتر کل‌گرایانه فکر می‌کنند و به روابط و پیوندهای میان افراد و اشیا توجه بیشتری دارند. ازآنجاکه فرهنگ آمریکایی بر استقلال و اتکای‌به‌خود تأکید می‌کند، آمریکایی‌ها به احتمال بیشتر اشیا را به شکل منفصل و مجزای از بستر بزرگ‌تری که در آن هستند می‌ببینند.

زمانی فردگرایی ایده‌ای بود در دفاع از نوع‌دوستی و رهایی جمعی، اما در حال حاضر بیشتر به خودپرستی و خودخواهی گره‌خورده است.

جوامع سرمایه‌داری متأثر از حرص و آز هستند، اما نه به این دلیل که حرص و آز کیفیتی طبیعی و حاکم بر رفتار بشر است؛ بلکه به این دلیل که سرمایه‌داری فلسفه‌ای فردگرایانه را ترویج می‌دهد که براساس آن نفع شخصی پاداش می‌گیرد. در جامعه‌ای که نظام سیاسی غالبش سرمایه‌داری نیست چنین تأکیدی را نمی‌یابیم. خطای فریدمن این است که فرض می‌کند آزمندی خصیصهٔ اصلی سرشت آدمی است.

فردگرایی امروزه روی تاریک خود را آشکار کرده و این خطر وجود دارد که بر نور آزادی و برابری، که زمانی مدافع آنها بود، سایه بیفکند. رهبران شرکت‌ها و امور مالی بین‌المللی از افسانهٔ فردگرایی رادیکال برای توجیه نابرابری اقتصادی استفاده می‌کنند.

آمریکا یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است اما بیشتر آمریکایی‌ها سرمایهٔ اقتصادی اندکی دارند. دلیل این امر تمرکز شدید سرمایهٔ اقتصادی در دستان افراد بسیار ثروتمند است. ۱ درصد بالایی خانواده‌های آمریکایی مالک ۴۰ درصد از تمام سرمایهٔ مالی (دارایی منهای مسکن) و ۵۷ درصد از تمام سرمایهٔ ویژهٔ کسب‌وکارها (دارایی به شکل کسب‌وکار) هستند. ۱۰ درصد بالایی خانواده‌های آمریکایی مالک ۹۰ درصد سهام، اوراق قرضه و سرمایهٔ کسب‌وکارها هستند.

هویت اجتماعی، خیلی شبیه به مرگ زبانی باستانی که دیگر کسی به آن تکلم نمی‌کند، اگر فعالانه در یک اجتماع به کار گرفته نشود احتمالاً ناپدید می‌شود. در جوامع مدرن، جادوگران دیگر آن شور و حرارت عاطفی را برنمی‌انگیزند، و حلقه‌های مفقوده نیز دیگر قادر به جلب توجه ذهنی و حفظ آن نیستند. درنتیجه، هردوی این هویت‌های اجتماعی از چشم‌انداز فرهنگی محو شده‌اند.

شناخت اجتماعی به معنای دقیق کلمه گفت‌وگویی است با خود. وقتی به تفکر بازتابی می‌پردازیم درحقیقت درون سرمان مشغول ارتباطی نمادین می‌شویم. ما با این شکل پیچیده از اندیشه پا به جهان نمی‌گذاریم؛ اینها قابلیت‌هایی هستند که همراه با پیداکردن توان تبدیل نشانه به نماد در ما ظاهر می‌شوند. ما با به‌کارگیری قدرت تخیلمان در این کار مهارت بیشتری پیدا می‌کنیم، به همین دلیل است که فانتزی و نقش بازی‌کردن اهمیت حیاتی برای رشد کودکان دارد.

کتاب حاضر از منظر جامعه‌شناختی به مسئلهٔ شخص‌بودن می‌پردازد. به عبارت دقیق‌تر، رابطهٔ میان فرد و جامعه را می‌کاود. از منظر جامعه‌شناختی نمی‌توانیم فرد را تعریف کنیم مگر آنکه ابتدا نقش بنیادین روابط و مناسبات اجتماعی را در نظر گرفته باشیم. درحقیقت، از نظر جامعه‌شناسان فرد و جامعه دو روی یک سکه‌اند و نمی‌توان آنها را از هم جدا کرد. این بدان معناست که، برای مثال، والدین، خواهران و برادران، همکاران، دوستان و هم‌کلاسی‌های ما نه‌تنها افرادی اثرگذار و مهم هستند، بلکه درحقیقت بخشی از هویت ما هم به‌حساب می‌آیند. این درهم‌آمیختگی امر فردی و امر اجتماعی درمورد گروه‌ها و نهادهای بزرگ‌تر از قبیل کلیساها، کسب‌وکارها، مدرسه‌ها، محله‌ها و حتی ملت‌دولت‌ها هم صادق است.

وقتی شرکتی احساس می‌فروشد، از کارکنان انتظار دارد به تغییر حس‌وحال آدم‌ها کمک کنند. کارکنان دیزنی‌لند باید خوشحال باشند، مهمانداران کازینوهای لاس‌وگاس باید جذاب و عشوه‌گر باشند، و نماینده‌های فروش نایک باید پرانرژی و اندامشان ورزشکارانه باشند. مهم‌تر اینکه از چنین کارکنانی خواسته می‌شود واقعاً شاد، عشوه‌گر و پرانرژی باشند. از نظر مدیران شرکت‌ها تظاهر به چنین احساسی و رفتار روبات‌وار پذیرفتنی نیست

از ضریب هوشی برای توجیه عقیم‌سازی اجباری مردان و زنانی استفاده شد که «نامناسب برای تولیدمثل» تشخیص داده شده‌بودند. در قانونی که در سال ۱۹۲۴ توسط قانونگذاران ایالت ویرجینیا به‌تصویب رسید، «چنانچه بیمار یا زندانی دیوانه، کندذهن، عقب‌مانده، شیرین‌عقل یا مبتلا به صرع باشد» می‌توانستند او را به‌طور قانونی عقیم کنند. برآورد کرده‌اند که از سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۶۸ راهکاری با هدف محدودسازی زادوولد شهروندانی با رفتارهای ناشایست به اجرا درآمد که طی آن حدود ۶۰ هزار مورد عقیم‌سازی اجباری انجام شد.

اکنون تعداد کسانی که می‌گویند در زندگی‌شان هیچ‌کسی را ندارند که بتوانند «مسائل مهم» را با او در میان بگذارند سه برابر شده است. به همین ترتیب، شمار متوسط افراد قابل‌اعتماد از سه نفر در سال ۱۹۸۵ به دو نفر در سال ۲۰۰۴ کاهش پیدا کرده است. تکان‌دهنده‌تر اینکه در سال ۱۹۸۵ بیشتر پاسخگویان گفته بودند که افراد قابل‌اعتماد در زندگی‌شان سه نفر هستند، اما در سال ۲۰۰۴ بیشتر پاسخگویان گفتند که هیچ فرد قابل‌اعتمادی در زندگی‌شان ندارند.