بریده‌هایی از کتاب نابغه های تنها و فواید تنهایی

برخی از افراد ممکن است رفتارهای تدافعی داشته باشند و تلاش کنند غم و اندوهشان را پنهان کنند. مثلاً فردی که به تازگی همسر خود را از دست داده است، به سرعت به محیط کار بازمی‌گردد تا حواسش پرت شود. افراد در حالت تدافعی، به دنبال بازگشت سریع به حالت عادی هستند تا غم و اندوه خود را سرکوب کنند؛ اما فرار کردن فقط باعث طولانی‌تر شدن رنج می‌شود. چنین افرادی در مقایسه با کسانی که به موقع غم و اندوه خود را تخلیه می‌کنند، دیرتر بهبود می‌یابند.

سعی کنید زمان خود را به تنهایی بگذرانید، با درون خود ارتباط برقرار کنید و زندگی را در سطح بالاتری تجربه کنید.

نباید از تنهایی فرار کنیم. اگر در حالت انزوا هستید، آرام باشید، احساسات خود را کشف کنید و بگذارید تنهایی تأثیر مثبتی بر زندگی شما بگذارد

تنهایی می‌تواند انسان را از شلوغی زندگی دور کند و به تعالی و تجارب معنوی کمک کند.

به نظر یونگ، مردم در نیمه دوم زندگی روش‌های سنجیده‌تری برای کنار آمدن با زندگی پیدا می‌کنند و البته کمتر از قبل به توصیه و حتی روش‌های روانشناسان اهمیت می‌دهند.

زندگی کردن فقط برای خود می‌تواند خلاقیت و نوآوری را پرورش دهد.

هنرمندان استعداد منحصر به فردی در مطالعه حرفه‌ای، بخصوص در دوره نوجوانی و جوانی دارند.

خلاقیت‌های اولیه هر هنرمندی همیشه ریشه در استعدادی دارد که از کودکی و سال‌های نخست زندگی‌اش گرفته شده است.

ما به موازات اینکه بزرگ‌تر می‌شویم، بیشتر از قبل به دنیای درونی خود عقب‌نشینی می‌کنیم.

شاید نابغه‌های درونگرا از نظر برقراری ارتباط صمیمانه کمی ضعیف باشند، امّا اعتقادات معنوی و درونی آن‌ها غیر قابل نابودی است

درونگراهای خلاق همیشه تنهایی را با رنج تجربه نمی‌کنند. آن‌ها به دنبال یکپارچگی درونی هستند و زندگی‌شان در تنهایی معنا پیدا می‌کند.

درونگراها در تنهایی احساس امنیت بیشتری دارند و بر این باورند که برای رشد و پیشرفت شخصی باید کمی از دیگران فاصله داشته باشند.

ما با تمرکز بر نیازهای دیگران، اغلب خودمان را نادیده می‌گیریم. در نتیجه، یک خودِ ساختگی را به دنیای بیرون ارائه می‌کنیم.

ما هیچ وقت نمی‌توانیم خودِ واقعی‌مان را به طور کامل آشکار کنیم؛ حتی زمانی که با نزدیک‌ترین افراد زندگی‌مان هستیم. ما با تمرکز بر نیازهای دیگران، اغلب خودمان را نادیده می‌گیریم.

هر انسانی به درجهٔ خاصی از استتار و کمی ناشناس بودن، به ویژه در تعاملات کاری نیاز دارد.

درونگراها بیشتر به احساسات خود توجه دارند، آن‌ها عاشق مفاهیم انتزاعی، اشکال، قوانین و ماهیت پدیده‌ها هستند و دوست دارند خودمختار و مستقل باشند. به طور کلی، آن‌ها از تعاملِ بین فردی بیزارند.

تنهایی‌های اجباری زندگی، فرصت‌های عمیقی هستند که ما را به دنیای درونی سوق می‌دهند.

تنهایی می‌تواند باعث شکوفایی خلاقیتی فراتر از حد معمول شود

تنهایی مهم‌ترین محرّک خلاقیت است؛ حتی اگر به ما تحمیل شده باشد

ما در تنهایی به سکون و آرامشی واقعی می‌رسیم و درونمان احساس تطهیر می‌کند.