بریده‌هایی از کتاب مرا می‌نویسی

من دلم پوسید بوسه‌ای، سطری، سلامی، خنده‌ای، چیزی!

گاهی مجبور می‌شوی که ببندی دریچه را تا خاطرات خوب بمانَد برای تو.

عاشقان را دوست می‌دارم و دروغ عاشقان را نیز آنچنان زیبا که گویی باورش دارند.

خدا را بیا در کنار خودت احتمالِ مرا بیشتر کن!

تنهاییِ نهنگ با ماه و موج و سنگ و صدف پُر نمی‌شود.

پرواز کردن را هر چند کرکس‌ها بلد هستند آواز گنجشکان کجا و جیغ کرکس‌ها؟

دلتنگی‌ام دستی‌ست هی در جیب، هی در جیب بی آنکه دنبال کلیدی، کاغذی، چیزی.

پروانه نیستم تنها پری جدا شده‌ام از پرنده‌ای در باد، دربه‌در.

کوه، زیباست خاصه وقتی که بر شانه‌هایش ماه سر می‌گذارد.

خدا را بیا در کنار خودت احتمالِ مرا بیشتر کن!