بریده‌هایی از کتاب آشنایی با هنر پرسشگری

هیچ فکری را نمی‌توانید کاملاً درک کنید مگر با فهمیدن پرسشی که آن فکر را برانگیخته است.

پرسش‌های سطحی منجر به درک سطحی می‌شوند و پرسش‌های مبهم منجر به درک مبهم. ذهنی که فعالانه پرسشگری نمی‌کند، عملاً مشغول یادگیری نیست.

غیرممکن است کسی متفکر خوب اما پرسندهٔ بدی باشد.

کیفیت تفکر ما در کیفیت پرسش‌هایمان نمود می‌یابد

یادگیری متضمن تحلیل چیزی است که یاد می‌گیریم، حتی اگر در حد طبقه‌بندی یا نام‌گذاری چیزها به روشی خاص باشد.

نمی‌توان فرد، رویداد یا پدیده‌ای را همزمان از تمام دیدگاه‌ها درک کرد.

اگر هیچ‌وقت از خود چیزی نپرسیم، به‌غلط خود را لغزش‌ناپذیر خواهیم پنداشت در حالی که خطا و لغزش از ویژگی‌های اصلی انسان است.

اگر اکثریت شهروندان نتوانند تعصب، ایدئولوژی، تحریف و سوگیری را در اخبار شناسایی کنند، اگر به هنگام مواجه شدن با تبلیغات نتوانند آن را بازشناسند، نخواهند توانست به طور منطقی تشخیص بدهند پیام‌های رسانه‌ها را کجا باید با استفاده از منابع دیگر تکمیل یا متعادل‌سازی کرد یا اصلاً نشنیده گرفت.

-اعضای گروه‌های دینی معمولاً متوجه نیستند که «گناه» مفهومی مذهبی است، نه اخلاقی («گناه» در چهارچوب مذهب تعریف می‌شود).

خوب نوشتن یعنی تدوین متنی که هم واضح باشد هم مستدل. نویسندهٔ ماهر برای رسیدن به چنین هدفی همواره پرسش‌هایی می‌کند که دربردارندهٔ خودتحلیل‌گری و ارزیابی است.