بریده‌هایی از کتاب آشنایی با هنر پرسشگری

نمی‌توان فرد، رویداد یا پدیده‌ای را همزمان از تمام دیدگاه‌ها درک کرد.

اگر هیچ‌وقت از خود چیزی نپرسیم، به‌غلط خود را لغزش‌ناپذیر خواهیم پنداشت در حالی که خطا و لغزش از ویژگی‌های اصلی انسان است.

خوب آموختن هر موضوع یعنی کاوشِ منطق آن با پرسشگری.

در حال حاضر اکثریت قریب به اتفاق مردم دنیا، از آنجاکه تفکر انتقادی را یاد نگرفته‌اند، تسلیم خبرگزاری‌های کشور خود هستند و همین رسانه‌ها (و عقاید و رسوم جاافتادهٔ جامعه) تعیین می‌کنند که مردم چه دیدگاهی به دنیا و کشورهای دوست یا دشمن داشته باشند.

کم‌اند شهروندانی که در تشخیص تعصب و تبلیغات نهفته در اخبار ماهر باشند.

اگر اکثریت شهروندان نتوانند تعصب، ایدئولوژی، تحریف و سوگیری را در اخبار شناسایی کنند، اگر به هنگام مواجه شدن با تبلیغات نتوانند آن را بازشناسند، نخواهند توانست به طور منطقی تشخیص بدهند پیام‌های رسانه‌ها را کجا باید با استفاده از منابع دیگر تکمیل یا متعادل‌سازی کرد یا اصلاً نشنیده گرفت.

-اعضای گروه‌های دینی معمولاً متوجه نیستند که «گناه» مفهومی مذهبی است، نه اخلاقی («گناه» در چهارچوب مذهب تعریف می‌شود).

خوب نوشتن یعنی تدوین متنی که هم واضح باشد هم مستدل. نویسندهٔ ماهر برای رسیدن به چنین هدفی همواره پرسش‌هایی می‌کند که دربردارندهٔ خودتحلیل‌گری و ارزیابی است.

خوانندهٔ ماهر خواندن را گفت‌وگویی فعالانه در نظر می‌گیرد که دربردارندهٔ پرسشگری دائم است.

می‌توان فقط با مطالعه در رشته‌ای تحصیل کرد.

قضاوت بر اساس استدلال صحیح چیزی است فراتر از نظر شخصیِ صرف و بیان واقعیت‌ها، و به‌هیچ‌وجه نباید این‌ها را یکی گرفت.

نه جزم‌اندیشی و نه نسبی‌گرایی جایی باقی نمی‌گذارد برای آنچه لازمهٔ زندگی ثمربخش است: قضاوت مستدل.