بریده‌هایی از کتاب جام جهانی در جوادیه

سیاوش و بچه‌ها در پارک بودند. همه هیجان داشتند. بابک، که از هیجان چند بار خون‌دماغ شده بود، گفت: «بچه‌ها، ما داریم جهانی می‌شویم!»

«راستی یک مربی احتیاج داریم.» یوسف گفت: «خُب، اینکه معلوم است کی باشد!» همه نگاهش کردند. یوسف خنده‌خنده گفت: «"حمید برتی فوگتس".» ـ چی؟ حمید بع‌بعی!

محمدعلی دستی به موهای ژل‌زده‌اش کشید و گفت: «بنویسید یک دوره مسابقه به مناسبت گرامیداشت ایام تابستانی برگزار می‌شود!» رشید و امیر و سعید پقی زدند زیر خنده. مصطفی گفت: «معلومه چه می‌گویی؟ گرامیداشت ایام تابستانی! مگر ایام تابستانی فوت کرده برایش مسابقه برگزار کنیم؟»

سالن پر از فریاد و تشویق شد: «ایران، ایران، ایران، ایران!»

حمید برتی فوگتس گفت: «قرار نشد تو کار من دخالت کنید. من خودم می‌دانم چطوری تیم‌های هم‌گروهمان را آنالیز کنم.» امیر گفت: «آنالیز دیگه چیه؟» حمیدرضا خنده‌کنان گفت: «یعنی مقابل مادرتان لیز نخورید. به زبان ترکی آنا یعنی مادر، لیز هم که همان لیزخوردن خودمان است.»

ـ بزک نمیر بهار می‌آد کمبزه با خیار می‌آد! سیاوش خنده‌خنده گفت: «این دیگر ترجمه‌بشو نیست.»

کار کجاست آقاسیاوش؟ من اجازه‌ی اقامت ندارم. اگر مأموران اداره‌ی مهاجرت بفهمند که امثال من اینجا کار می‌کنیم، می‌گیرندمان و می‌فرستند افغانستان. مهندس هم این را می‌داند و تا می‌تواند از ما کار می‌کشد و حقوق کم می‌دهد. به کسی هم نمی‌توانیم شکایت کنیم.

اکرم‌خانم رفت طرف روشویی و به صورتش آب زد. وقتی برگشت چشمانش سرخ شده بود. ـ خُب پسرهای نازنینم، سیاوش قراره فردا مرخص بشه. دوست دارم هرچی میوه و شیرینی توی یخچال هست، بخورید تا چیزی جا نماند. مردش هستید؟ یوسف خیسی چشمانش را گرفت و خندید: «تا رشید هست غصه نخورید. خُب رشیدجان، حمله؟»