بریده‌هایی از کتاب آری به زندگی در کشاکش ناملایمات

فرانکل ادعا می‌کند مشکلات و چالش‌های دشوارتر حتی می‌توانند معنادارتر باشند. به اعتقاد او نحوه کنار آمدن ما با مصائب زندگی «نشان می‌دهد ما کیستیم».

فرانکل ادعا می‌کند مشکلات و چالش‌های دشوارتر حتی می‌توانند معنادارتر باشند. به اعتقاد او نحوه کنار آمدن ما با مصائب زندگی «نشان می‌دهد ما کیستیم».

اگرچه نمی‌توانیم سرنوشت خود را تغییر دهیم، دست‌کم می‌توانیم آن را پذیرفته، با آن سازگار شویم و در صورت امکان در کشاکش ناملایمات، از درون رشد یابیم

اگرچه نمی‌توانیم سرنوشت خود را تغییر دهیم، دست‌کم می‌توانیم آن را پذیرفته، با آن سازگار شویم و در صورت امکان در کشاکش ناملایمات، از درون رشد یابیم

مرگ انگیزه نیرومندی برای به سرانجام رساندن کارهاست

در قلمروی زندگی هر فرد که منحصر به خود اوست، تک‌تک انسان‌ها غیرقابل جایگزین و منحصربه‌فرد هستند. این اصل در مورد همه صدق می‌کند. وظایفی که زندگی برعهده هر شخص می‌گذارد تنها مختص اوست و فقط خودِ اوست که ملزم به انجام آن است. آن شخصی که حلقه (نسبتاً) بزرگ‌تر خود را به‌طور کامل پر نکرده است در مقایسه با کسی که قسمت‌های نزدیک‌تر این حلقه را به‌طور کافی رنگ کرده است، احساس ناکامی بیشتری را تجربه خواهد کرد.

درنهایت هدف کل این سه بخش آن بود که: به شما نشان دهم انسان‌ها- به‌رغم سختی و مرگ (بخش اول)، به‌رغم رنج جسمی و بیماری روانی (بخش دوم) و زیر سلطه سرنوشت و تقدیر اردوگاه کار اجباری (بخش سوم) هنوز می‌توانند به‌رغم تمام ناملایمات به زندگی آری بگویند.

درِ خوشبختی همیشه رو به بیرون باز می‌شود.

کنار آمدن ما با مصائب زندگی «نشان می‌دهد ما کیستیم». اگرچه نمی‌توانیم سرنوشت خود را تغییر دهیم، دست‌کم می‌توانیم آن را پذیرفته، با آن سازگار شویم و در صورت امکان در کشاکش ناملایمات، از درون رشد یابیم.

در پرده‌های تاریک و ناشاد زندگی‌مان نیز می‌تواند زمان‌هایی برای بلوغ و یافتن معنا وجود داشته باشد.

و حس مرگ، خوشایندترین چیزی است که در ذهن آن‌ها سیلان می‌دهد.

زندگی به‌خودی‌خود به معنای مورد پرسش قرار گرفتن است و ما نمی‌توانیم به‌طور قابل توجیهی درباره معنای آن سؤال کنیم، زیرا این معنا، در فرایند پاسخگویی وجود دارد. اما گفتیم پاسخ‌هایی که ما باید به پرسش‌های خاص زندگی بدهیم دیگر نمی‌تواند در واژه‌ها وجود داشته باشد بلکه فقط در عمل و فراتر از آن در زندگی کردن، در کل وجود ما نهفته است! همان‌طور که دریافتیم سؤالات «زندگی‌های ما» تنها با مسئولیت‌پذیری هر یک از ما در برابر «زندگی‌های خودمان» می‌تواند پاسخ داده شود.

ما به‌عنوان یک انسان رنج می‌بریم. رنج، ناشی از زخم و بیماری نیست؛ بلکه این معنای رنج است که در طول زندگی ما را آزار می‌دهد. بیماری، زخم، ستم، جنگ و مرگ، جملگی برای ما معنایی را می‌آفریند که به‌شدت رنج‌آور است.

تحقق معنا در سه جریان اصلی امکان‌پذیر است: نخست اینکه انسان با انجام کاری، کنشی، خلق یا پدید آوردن اثری قادر به معنا بخشیدن به وجود خویش است؛ دوم از طریق تجربه چیزی- چون طبیعت، هنر- عشق ورزیدن به دیگران؛ سوم اینکه حتی اگر جست‌وجوی ارزشِ زندگی به روش اول و دوم میسر نباشد، انسان‌ها باز می‌توانند معنا را بیایند- دقیقاً زمانی که نسبت به محدودیت‌های غیرقابل‌تغییر، مقدر، ناگزیر و اجتناب‌ناپذیر امکانات خود موضع‌گیری می‌کنند: اینکه چگونه با این محدودیت سازگار شده، به آن واکنش نشان دهند و چگونه تقدیر را بپذیرند.

- انسان هرگز نباید وسیله‌ای برای رسیدن به هدف قرار گیرد.

- انسان هرگز نباید وسیله‌ای برای رسیدن به هدف قرار گیرد.

بنابراین نحوه کنار آمدن‌مان با مشکلات به‌درستی نشان می‌دهد ما کیستیم و این امر ما را قادر می‌سازد تا زیستنی معنادار را تجربه کنیم.

مسئله این است آن شخص با توجه به جایگاهی که در آن قرار دارد، چگونه جای خالی خود را پر می‌کند و به ایفای نقش می‌پردازد. تحقق یافتن زندگی یک فرد به بزرگی اقداماتی که وی انجام می‌دهد بستگی ندارد؛ بلکه فقط به پُر شدن حلقه او بستگی دارد. در قلمروی زندگی هر فرد که منحصر به خود اوست، تک‌تک انسان‌ها غیرقابل جایگزین و منحصربه‌فرد هستند. این اصل در مورد همه صدق می‌کند. وظایفی که زندگی برعهده هر شخص می‌گذارد تنها مختص اوست و فقط خودِ اوست که ملزم به انجام آن است. آن شخصی که حلقه (نسبتاً) بزرگ‌تر خود را به‌طور کامل پر نکرده است در مقایسه با کسی که قسمت‌های نزدیک‌تر این حلقه را به‌طور کافی رنگ کرده است، احساس ناکامی بیشتری را تجربه خواهد کرد.

ازنظر ویکتور فرانکل نفس زندگی باارزش بوده و هیچ‌چیزی نمی‌تواند جای زیستن را بگیرد. آنچه فرانکل می‌گوید تبعات فلسفی بسیاری دارد. هیچ‌کس نمی‌تواند به دلیل اعتقاد یا بینش متفاوت، جان دیگری را بگیرد چون هیچ اعتقادی برتر از زیستن نبوده و همین بزرگ‌ترین معنای زیستن است.

رنج واژه‌ای است که عمیق‌ترین جنبه‌های انسانی را در برگرفته. ما به‌عنوان یک انسان رنج می‌بریم.