بریده‌هایی از کتاب واژه نامه حزن های ناشناخته

هیچ اندوهی آن‌قدر گنگ و ناشناخته نیست که انسان از تعریفش عاجز بماند. تنها باید برای وصف آن کلمه‌ای ساخت.

اِندزوند endzoned /end-zownd/ اسم. این احساس پوچ و توخالی که دقیقاً چیزی را که فکر می‌کردید می‌خواهید به دست آورده‌اید، اما اکنون به این واقعیت پی برده‌اید که دستیابی به آن شما را خوشحال نمی‌کند. در ورزش، محوطهٔ اِندزون (پایان زمین)، هدف نهایی است، درست انتهای خط؛ اما در یک نقطهٔ معین سرانجام باید توپ را رها کنید.

کووِرونوس querinous /kweh-ruh-nuhs/ صفت. اشتیاق برای احساس اطمینان در رابطه؛ این آرزو که ای کاش به‌جای آن‌که مجبور باشید روزها را یک‌به‌یک بشمارید و تنها در دل بذر امید بکارید که تا انتهای مسیر زندگی باهم بمانید، می‌توانستید از آغاز بدانید این همان فردی خواهد بود که قرار است بیست‌هزار روز متوالی در کنارش بر زندگی چشم بگشایید. برگرفته از کلمهٔ ماندارین کووِرون /确认/، تأیید، تصدیق. بیست‌هزار روز تقریباً معادل پنجاه‌وپنج سال است.

تروهولدینگ trueholding /troo- howl-duhng/ اسم. کوششی برای حفظ انحصاری کشفی شگفت‌آور برای خود، مبارزه با میل درونی فریادزدن و افشای آن برای همه، چراکه می‌ترسید موضوع موردنظر درنهایت کم‌ارزش و مخدوش شود و دیگر تنها برای شما خلق نشده باشد. در افسانهٔ تالکین، نام واقعی اِسمیگل (گالوم) تراهالد /Trahald/ است؛ موجودی که قرن‌ها در غارهای مرطوب و تاریک مخفی شد و سخت مفتونِ پرستش رشک‌مندانهٔ حلقهٔ جادویی محبوبش بود.

زیلشمِرتس Zielschmerz /zeel-shmerts/ اسم. ترس از آن‌که سرانجام پیِ رؤیای همیشگی خود بروید و این نیز مستلزم آن است که توانایی‌های واقعی خود را در معرض دید بگذارید تا در بوتهٔ آزمون قرار گیرند. آن‌ها دیگر با فضای محصوری از امیدها و خیالاتتان محافظت نمی‌شوند؛

گوبو gobo /goh-boh/ اسم. توهمِ گذراندنِ تمام روز در یک چارچوب ذهنی زیبا و موزون؛ تماشای فیلمی زیبا، عکاسی از جای‌جای شهر، گم‌گشتن در موزه‌ای هنری. احساسی که جهان را در هاله‌ای از معنا می‌پوشاند، تا جایی که هر شکافی در دیوار تعهدی به طبیعت‌گرایی می‌شود و هر رنگین‌کمان نهفته‌درگودال اثری برگزیده خواهد بود.

هارمونویا harmonoia /hahr-muh-noi-uh/ اسم. احساس بی‌قراری ناشی از ترس، آن زمان که زندگی تنها اندکی زیاده‌ازحد راحت و بی‌دردسر است؛ آن زمان که گویی همه طوری مشکوک باهم خوب و خوش‌اند، به‌همراه سکون وهم‌انگیزی که سبب می‌شود بخواهید برای فروپاشی اجتناب‌ناپذیر این آرامش آماده شده یا خود آن را از هم بپاشید.

بالاگارای (بالِگارا) BALLAGÀRRAIDH /bah-luh-gah-rahy/ یا /bah-lah-ghaw-rah/ آگاهی از این‌که در خانهٔ خود در طبیعت وحشی نیستید گاهی اوقات که در شهر راه می‌روید، احساس می‌کنید چقدر همه چیز در نظرتان غریب و ناآشناست؛ صحنهٔ تماشایی تمدن مدرن که قدمت آن، با وجود منطق انباشته، قوانین و خط‌وخطوط و توجیهات سخت و انعطاف‌ناپذیرش در باب چرایی شکل کنونی جهان، تنها قدری از شما بیشتر است.