بریده‌هایی از کتاب فرصت آفرینان ۱

اگر کسی به جای استفاده از کلمات عاطفی (مثل شادی، غم و غصه، لذت)، بیشتر از کلمات شناختی (مثل دانستن، درک کردن، فهمیدن) استفاده کند احتمال این‌که سلامتی‌اش افزایش پیدا کند بیشتر خواهد بود

اشخاصی که راجع به تجربه‌های تلخ خود سخن می‌گویند یا مشکلی در بیان حقایق تکان‌دهنده و دردناک خود ندارند، از نظر جسمانی سالم‌تر از کسانی هستند که چنین تجاربی را همچون رازی در خود محبوس نگه می‌دارند.

هر چقدر کلاس اجتماعی کسی بالاتر باشد از کلمات عاطفی-احساسی کمتری استفاده می‌کند.

چیزهایی که بیشتر بر آنها تمرکز می‌کنیم افکار، اعمال و همهٔ زندگی ما را تحت کنترل خود درمی‌آورد.

افرادی که گوشه‌گیر و جدا از اجتماع هستند، بیش از کسانی که در شبکه‌های انسانی قوی قرار دارند، در معرض حملهٔ قلبی یا سکتهٔ مغزی قرار دارند.

هرچقدر افراد در مجامع مهم‌تر باشند، کمتر در مورد خودشان صحبت می‌کنند و بیشتر بر موضوع مورد بحث تمرکز دارند.

افراد متکی به نفس و عالی‌رتبه کمتر از کلمهٔ «من» استفاده می‌کنند.

«هر چیزی که هست را باید عاشقانه دوست داشت.»

«در پایان فقط سه چیز اهمیت دارد: چقدر خوب زندگی کردیم، چقدر خوب به هم عشق ورزیدیم و چقدر خوب یاد گرفتیم بگذاریم و بگذریم.»

«احساسات مثل ابرهای توی آسمان هستند که با باد می‌آیند و می‌روند. نفس کشیدن آگاهانه مثل لنگری می‌ماند که ما را در جای خود نگه می‌دارد تا نظاره‌گر این ابرها باشیم.»