بریده‌هایی از کتاب صخره ماه

بسیار کسان دیدم که در احساس، با من یکی بودند و سخنی دیگر بر زبان راندندی. همچنین بسیار کسانی دیدم که در زبان با من موافق بودند و در دل خواسته‌ای دیگر داشتند.

همیشه خوشی و ناخوشی زندگی درهم آمیخته و همانند دو روی سکه، در کف ماست. یعنی همان زمانی که گمان داریم سعادتمندیم، ناخوشی در کنار ما است و هنگامی‌که می‌پنداریم به پایان رسیده‌ایم، دری گشوده می‌شود.

روزگار چونان است که بی‌رنج، بزرگی نتوان یافت و گاه لازم آید تا به گِرد جهان گشتن و رنج بر خویشتن نهادن که تا بود، جهان چنین بود و کس را نرسد تا اندیشه کند که این چراست و یا اگر چنان بودی بهتر گشتی! و تنها خداوند عَزَّ وَجل آگاه بر حکمت و مصلحت‌هاست.

اگه نفهمی خواسته‌های خودت چی هست، زندگی هر جایی که باشی، مشکله. چون شهر، محله یا حتی اگه کشورت رو عوض کنی، بازم مشکل اصلی خودتی که همه جا باهاته. فرق نداره زنی یا مرد، پیری یا جوون، پولداری یا بی‌پول. عامل نارضایتی درونت هست.

صاحبین قدرت خود فرمانروایان تاریکی‌اند.

فرق آدم و حیوان در آن است که به حال هم‌نوعان خود بیاندیشد و در پی بهروزی دنیا باشد. هنگامی‌که حق تعالی آدمی را آفرید و بر وی روزی رساند، دیگر جایز نباشد تا رزق کسی را بریدن و یا روزگارش را تباه کردن.

این جهان، دنیای غریبی است و به هرگوشه بنگری به حیرت و سرگردانی افزوده گردد.

هیچ‌کس را در این جهان پایندگی نخواهد بود و چنان باید زیست که پس از مرگ دعای نیک کنند.

چقدر دست و پا زدم. چقدر نقشه کشیدم و همه‌ی نقشه‌ها به هم ریخت. چقدر سخت است به‌کسی بگویی که عاشقش هستی و منتظر رأی او بمانی. و چقدر تحقیر می‌شوی وقتی بفهمی مدت‌ها نقش عاشق زاپاس را بازی می‌کردی. یعنی اگر بهتر از تو پیدا کرد، خداحافظ و اگر پیدا نشد، با تو می‌ماند.

ترس بخشی از زندگی است. مهم این است که در ترس‌ها و یأس‌ها بتوانیم آن‌چه را که باید انجام دهیم، به سرانجام رسانیم. دیگر آن‌که اگر رسیدن آسان بود، همه می‌رسیدند.