بریده‌هایی از کتاب قیدار

هروقت دیدی برده اندت بالا و دارند بادت می کنند، بدان که روزگار از دست آویزان ت کرده است به قناره که پوست ت را بکند...

قیدار بعدها آرام به صفدر گفته بود که جون، خودش غلامِ رومی بوده است و اسم ش لاتین است. شعور داشت همان را به لاتین می نوشت و می فهمید که لاتی با لاتین هم جور درمی آید!

خدا به زمینِ گرم بزند صغیر و کبیرِ این گاراژ را که پای من را به کلب عنتری و ژاندارم مرغی و جاگستری باز کردند...

مرد که زن ش را رها نمی کند...

اشک در چشمِ قیدار حلقه می زند. فنِ آقا بدل ندارد...