بریده‌هایی از کتاب من حرف نمی زنم، تو گوش نمی دهی!

وقتی گفت‌وگو دربارهٔ مشکلی را به تعویق می‌اندازند، بیشتر درباره‌اش فکر می‌کنند و آن مشکل، بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شود. به همین خاطر است که همیشه می‌گویند «هرگز با عصبانیت به رختخوابِ خود نروید».

برقراری ارتباط به ما کمک می‌کند تا مسائل و مشکلات را در همان ابتدایی که در حال شکل‌گیری و پدید آمدن هستند، زمانی که حل کردنِ آن‌ها برای هر دو نفر خیلی آسان‌تر است، تشخیص بدهیم. پیدا کردن درست و به‌موقعِ شرایط منفی به این معنی است که می‌توانیم آن مشکل را به‌موقع حل کنیم؛ پیش از اینکه هریک از ما عصبانی و ناراحت شویم، یا پیش از اینکه واکنش تندی نشان بدهیم

چگونه پیش از وجود تلفن همراه، ایمیل، و پیامک می‌توانستیم زنده بمانیم و زندگی عادی و خوبی داشته باشیم؟ چطور می‌توانستیم برای داشتن شامِ خانوادگی دور هم جمع بشویم و بنشینیم و با هم گفت‌وگو کنیم، درحالی‌که کارمان هم پیش می‌رفت و زندگی‌مان هم ادامه داشت؟ چگونه بود که کسی نمی‌توانست در مسیر برگشت به خانه یا سر میز شام یا موقع فیلم تماشا کردن با ما تماس بگیرد، با این‌حال کارمان همچنان پابرجا بود؟ آیا اقتصاد سقوط کرد؟ آیا کار و کاسبی از بین رفت؟ آیا اقتصاد برای اینکه افراد چند ساعتی را هر روز به خود اختصاص می‌دادند صدمه دید؟

روابط زمانی رشد پیدا می‌کنند که طرفین همیشه نسبت به هم علاقهٔ بسیار داشته باشند و هیچ‌وقت از هم سوءاستفاده نکنند. یعنی کارهایی انجام ندهید که همسرتان احساس طردشدگی، تنهایی، حسادت، دوست نداشته‌شدن، یا ناامنی پیدا کند

برقراریِ ارتباط، بخش مهمی از هر رابطه نیست، بلکه بخش حیاتیِ هر رابطه است.

اگر کسی آسیب جدی به شما وارد کرد، حتی اگر آن شخص عشقِ زندگی شما بود، نباید فراموش کنید که او چه کاری با شما انجام داده است چرا که احتمال زیادی وجود دارد که دوباره آن کار را انجام بدهد. شما باید از خودتان محافظت کنید و بدانید چه اتفاقی می‌افتد تا خود را در معرض همان اتفاق و رفتار قبلیِ قرار ندهید. اما این به آن معنی نیست که هر اتفاق را بارها و بارها به روی هم‌دیگر بیاورید یا از آن به عنوان ابزارِ اعمالِ قدرت در برابر هم استفاده کنید.

روابطی که در آن‌ها زوج‌ها با هم گفت‌وگو نمی‌کنند، رابطه به سوی فروپاشی و مصنوعی‌تر شدن پیش می‌رود. بدون گفت‌وگو کردن نمی‌توانید رابطهٔ عمیقی داشته باشید. ظاهرِ شخص و رابطهٔ جنسیِ خوب فقط در همان چند سال نخست می‌تواند شما را جذب خود کند! پس از آن به‌تدریج نیاز دارید که بنشینید و با هم صحبت کنید؛ اگر توان این کار را نداشته باشید رابطه سقوط خواهد کرد.

در واقع مطالعات نشان داده‌اند که گاهی‌اوقات کم‌تر از ۱۰ درصد از کلماتی که با آن‌ها گفت‌وگو می‌کنیم واژگانی‌اند که از آن‌ها استفاده می‌کنیم یا آن‌ها را ادا می‌کنیم. بقیهٔ کلمات، حرکات و زبان بدن و احساساتی‌اند که پشت کلمات پنهان شده‌اند.

شما هم کامل و بی‌عیب و نقص نیستید، به حرف ما اعتماد کنید و این بی‌نقصی را از طرف مقابل هم انتظار نداشته باشید.

گفت‌وگویی که از میزان رضایت بالایی برخوردار است باید تقسیم عادلانه‌ای بین صحبت کردن و گوش دادن داشته باشد. اگرچه نیازی نیست این کار لزوما به نسبت ۵۰ ـــ ۵۰ باشد اما قاعدتاً نباید هم ۹۵ ـــ ۵ درصد باشد. مدتی صحبت کنید، دقایقی اجازه بدهید شخص مقابل‌تان پاسخی بدهد و این کار را تا زمانی که به نتیجه‌گیری درستی برسید ادامه دهید.