بریده‌هایی از کتاب رابطه ات را به فنا نده

کاری را به این دلیل انجام ندهید که عوضش چیزی گیرتان بیاید؛ تغییر نکنید تا طرف مقابل را به تغییر وادارید. فقط به این دلیل کاری را انجام دهید که آدم بهتری باشید.

رابطه نتیجهٔ ارزش‌هایتان است؛ یعنی تعهداتی که مثل چراغ راه جلویتان قرار گرفته‌اند و هم زمان حال و هم آینده را روشن می‌کنند. تعهداتتان، یعنی ارزش‌هایی که این‌قدر برایتان عزیزند، چهارچوبی برای تمام کارهایتان هستند.

مشکلتان در رابطه این است که وقتی باب میلتان پیش نمی‌رود، مقاومت می‌کنید. کفری می‌شوید یا ناامید می‌شوید یا هر دلخوری جزئی را به هزار چیز دیگری که تلنبار شده‌اند ربط می‌دهید. مثل سنجابی هستید که برای زمستان غذا ذخیره می‌کند، با این تفاوت که شما گلایه‌های موجود در رابطه را ذخیره می‌کنید.

«هیچ آدمی نقشه‌ای ندارد، تا وقتی که مشت توی دهانش می‌خورد.»

حدود ۴۰ درصد از زوج‌ها این مسئله را تجربه می‌کنند، ولی چیزی که شاید برای خیلی‌ها مایهٔ تعجب باشد این است که حدود نیمی از همان زوج‌ها بعد از این اتفاق هم به زندگی زناشویی خود ادامه می‌دهند. این آمار یک‌جورهایی حرفم را اثبات می‌کند. مردم ابتدای زندگی مشترکشان خیانت را مطلقاً ممنوع می‌دانند، ولی وقتی کار به جاهای باریک می‌رسد معمولاً زندگی‌شان را ساخته‌اند، بچه یا کسب‌وکار یا سرمایه‌گذاری دارند و هزار جور پیچیدگی‌های عاطفی که باید در مواجهه با واقعیتِ طلاق ملاحظه‌شان را کنند. همه‌چیز را که کنار هم می‌گذارند، می‌فهمند حاضرند قید خیلی چیزها را بزنند، ولی داشته‌ها را از دست ندهند.

مردم اکثراً خودشان را پشت بدترین سناریوها قایم می‌کنند تا خود را توجیه کنند یا از زیر بار حرفم دربروند.

همه‌چیز دست خودتان است. همه‌چیز بر دوش شماست؛ کل قضیه، مقصدش، احساسش، مسیرش... همه‌چیزش، ریز به ریزش. همه دست شماست

ارزش‌هایتان تأثیری بر زندگی‌تان ندارند، مگر اینکه به تعهد همه‌جانبه تبدیل شوند. به همین دلیل است که باید برایتان زنده بمانند؛ یعنی نماد زنده نگه داشتن و تغییردهندهٔ شخصیتتان و چیزی که دیگران می‌توانند بابتش به شما اتکا کنند.

سلسله‌اندیشه‌ای قدیمی در فلسفه وجود دارد که می‌گوید ارزش‌های ما موروثی‌اند، هیچ حق انتخاب و تصرفی در آن‌ها نداریم، همه‌چیز همان است که هست و لاغیر. می‌گویند ارزش‌ها را والدینمان، معلم‌هایمان، محیطمان، فرهنگمان و ژن‌هایمان در ما القا می‌کنند؛ چه به‌صورت تکی و چه با هم. ارزش‌هایمان صرفاً همان‌هایی هستند که نسبت به آن‌ها شرطی شده‌ایم و اغلب، خودمان هم به این مسئله واقف نیستیم.

این عهد حکم چسب را داشت و وقتی آن را به زبان می‌آوردید، مردم آن را جدی می‌گرفتند؛ چون آدم بود و قولش. در زمانی که خیلی‌ها خواندن و نوشتن بلد نبودند، «حرف» آدم سند بود. شهرت و آوازهٔ هرکس و رفتار مردم با او بر اساس حرفش تنظیم می‌شد. برای همین است که شایعه‌پردازی در آن زمان خیلی مخرب‌تر از الان بود. ممکن بود به حیثیت کسی ضربه بخورد و آبرویش، شغلش و رابطه‌اش با دیگران نابود شود، ولی مهم‌تر از همه شرافتش بود که خدشه‌دار می‌شد.

قانون ۵۶۷ رابطه: کاری را به این دلیل انجام ندهید که عوضش چیزی گیرتان بیاید؛ تغییر نکنید تا طرف مقابل را به تغییر وادارید. فقط به این دلیل کاری را انجام دهید که آدم بهتری باشید. این هم درنهایت نوعی ابراز وجود است.

باورتان برای شما عین حقیقت است و زیربنای کردارتان در زندگی و دیدگاه کلی‌تان را تشکیل می‌دهد. برخلاف باور رایج ولی غلط، دیدگاهتان شما را هدایت نمی‌کند؛ اسیرتان می‌کند. همین دیدگاه است که با چنگ‌ودندان برای دفاع از آن می‌جنگید؛ حتی وقتی مزخرف است و دارد اوضاع مالی، سلامت، خانواده، شغل یا رابطه‌تان را نابود می‌کند.