بریده‌هایی از کتاب کتابخانه نیمه شب

برتراند راسل نوشته است: «ترس از عشقْ ترس از زندگی است و آن‌هایی که از زندگی می‌ترسند، پیش از مرگ مُرده‌اند.»

«هیچ‌وقت اهمیت بزرگ‌بودن چیزهای کوچک رو دست کم نگیر. تو باید همیشه این یادت بمونه.»

«بیرون وحشتناکه، مگه نه؟» نورا زیرلب گفت: «بله.» آقای بانرجی نگاهی به باغچه‌اش انداخت و گفت: «ولی زنبق‌ها هم شکوفه دادن.»

ساعت‌های متوالی سپری شدند. دلش می‌خواست هدفی داشته باشد، چیزی که دلیلی برای زندگی به او بدهد. اما هیچ‌چیز نداشت؛ حتی هدف کوچکی

با اطمینان به‌سمت رؤیاهایت برو. زیستنی را زندگی کن که تصورش کرده‌ای.

نورا، هفت ساعت قبل از این‌که تصمیم بگیرد بمیرد، درحال سقوط آزاد بود و هیچ‌کس را نداشت تا با او حرف بزند.

دَن دلش بچه می‌خواست. نورا نمی‌دانست. از مادرشدن وحشت داشت. ترس از افسردگی‌ای عمیق‌تر. او نمی‌توانست مراقب خودش باشد، چه رسد به یکی دیگر.

«فکر نمی‌کنم که مشکل تو ترس از صحنه بود یا ترس از عروسی. فکر می‌کنم مشکل تو ترس از زندگی بود.» این حرف او را رنجاند. این کلمات تمام انرژی او را گرفتند. نورا با صدایی که می‌لرزید مقابله‌به‌مِثْل کرد و گفت: «و فکر می‌کنم مشکل تو، سرزنش‌کردن دیگران به‌خاطر زندگیِ گندِ خودته.»

دنیا به‌سمت آشوب و آنتروپی بیشتر پیش می‌رود. این اصل ترمودینامیک بود. شاید اصل هستی هم بود. شغلت را از دست می‌دهی و بعدش افتضاح‌های بیشتری بار می‌آید.

بعضی وقت‌ها تنها راه یادگرفتن زندگی‌کردنه

خواستن واژهٔ جالبیه. معنیش فقدانه. گاهی اگه اون فقدان رو با چیز دیگه‌ای پر کنیم، خواستهٔ اصلی به‌کلی ناپدید می‌شه.

«دانش حقیقی یعنی این‌که بدانی هیچ‌چیز نمی‌دانی.»

«ترس از عشقْ ترس از زندگی است و آن‌هایی که از زندگی می‌ترسند، پیش از مرگ مُرده‌اند.»

«حسرت‌ها کاری به تاریخ وقوع اون ندارن. همه‌جا شناور می‌شن. ترتیب این فهرست‌ها مدام تغییر می‌کنه.»

خیلی وقت‌ها انجام متفاوت یه کار یعنی انجام متفاوت همه کار

هر زندگی میلیون‌ها تصمیم تو خودش داره؛ تصمیم‌های بزرگ و تصمیم‌های کوچیک. اما هرزمانی که تصمیمی رو به تصمیمی دیگه ترجیح بدی، نتایج فرق می‌کنه. تغییر برگشت‌ناپذیری رخ می‌ده که به‌نوبهٔ خودش دگرگونی‌های بیشتری رو ایجاد می‌کنه.

«با اطمینان به‌سمت رؤیاهایت برو. زیستنی را زندگی کن که تصورش کرده‌ای.»

«با اطمینان به‌سمت رؤیاهایت برو. زیستنی را زندگی کن که تصورش کرده‌ای.»

باور داشت تنهایی بخش بنیادین انسان‌بودن در جهانی اساساً بدون معناست

«بین مرگ و زندگی، کتابخانه‌ای هست و درون آن کتابخانه قفسه‌هایی هستند که تا ابد امتداد دارند. هر کتاب فرصتی برای آزمودن زندگی دیگری را، که می‌توانستی داشته باشی، در اختیارت قرار می‌دهد، برای این‌که ببینی اگر انتخاب‌های دیگری کرده بودی، اوضاع چطور می‌شد... اگر فرصت داشتی حسرت‌هایت را جبران کنی، چه کار متفاوتی می‌کردی.»