بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

وقتی سعی می‌کنیم کاری انجام دهیم که پیچیده و چندوجهی است، به باور من، اشتباه‌کردن در واقع نشانه‌ای است که می‌گوید کار درستی دارید انجام می‌دهید. گزینهٔ اول در مقابل گزینهٔ مطلوب به دلایلی ما معمولاً انتظار داریم اولین گزینه‌مان همان گزینهٔ مطلوب باشد، اما کاملاً طبیعی است که اولین اقدام‌تان درست نباشد یا غلط باشد. این موضوع دربارهٔ تصمیم‌های بزرگ زندگی هم صدق می‌کند.

، وقتی سعی می‌کنیم کاری انجام دهیم که پیچیده و چندوجهی است، به باور من، اشتباه‌کردن در واقع نشانه‌ای است که می‌گوید کار درستی دارید انجام می‌دهید.

اگر هرگز به ارزش‌های‌تان فکر نکنید، بیشتر احتمال دارد که تصمیم‌های‌تان براساس اطلاعاتی باشد که در لحظه پیش‌روی‌تان قرار می‌گیرد. عاقبت این روند ممکن است پشیمانی باشد. زندگی پیچیده است و همه در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود با لحظاتی روبه‌رو می‌شویم که باید با اطلاعاتی ناکافی تصمیم بگیریم. پیش‌فرض این است که در این شرایط ما به اطلاعات یا تحقیق بیشتر نیاز داریم، اما معمولاً فقط به یک درک روشن از ارزش‌های‌مان نیاز داریم.

چیزی که ارزش زحمت‌کشیدن دارد هیچ‌گاه در شمار کارهای فوری قرار نمی‌گیرد. این ماهیت اهداف مهم است که به توجه فوری نیاز ندارند. آن‌ها به هدف، مسیر مشخص و استمرار حرکت در بلندمدت نیازمندند.

عمل به مسئولیت‌های زندگی بخشی از زندگی است. ولی تا کِی می‌خواهید کارهای مهم را عقب بیندازید که بتوانید کارهای فوری را ـ که یکی پس از دیگری می‌رسند ـ انجام دهید؟ تا کِی می‌خواهید کاری را که می‌توانید انجام دهید به تعویق بیندازید که بتوانید کار فعلی خود را انجام دهید؟ یک سال می‌خواهید صبر کنید؟ پنج سال؟ همهٔ زندگی؟ بیشتر اوقات، زندگی خود را وقف کارهای فوری می‌کنید، نه مهم. بیم آن وجود دارد که اگر با این روال ادامه دهید، هیچ‌گاه کارهای فوری‌تان تمام نشود و فراغتی برای تحقق خواسته‌های آرمانی و واقعی‌تان پیدا نکنید.

اثر دومینو صرفاً سلسله‌ای از رفتارهای جدید را سبب نمی‌شود، بلکه حتی تصور ذهنی ما را از خودمان تغییر می‌دهد.

اثر دومینو برمبنای یک اصل اساسی رفتار آدمی است؛ پایبندی و استمرار. رابرت سالدینی این پدیده را در کتاب کلاسیک خود با موضوع رفتار آدمی با عنوان تأثیر شرح داده است. حرف اصلی کتاب این است که مردم حتی اگر اندکی به هدف خود پایبند بمانند، همین پایبندی باعث می‌شود آن را جزئی از خودانگاره‌شان ببینند و به احتمال قوی به این تعهد درونی احترام بگذارند و بر آن استوار بمانند.

فرایند خلاقانه یعنی برقراری روابط جدید بین ایده‌های پیشین، بنابراین می‌توان گفت که تفکر خلاقانه یعنی تشخیص رابطهٔ بین مفاهیم.

«اگر از خودتان بیشتر توقع داشته باشید، به‌سختی می‌توانید شروع کنید.» ـ سث گدین

«شما که وقت نمی‌کنید کاری را درست انجام دهید، کِی وقت می‌کنید دوباره انجامش بدهید»؟

آن‌هایی که ارزش بیشتری به این دنیا اضافه می‌کنند همان‌ها هستند که به «نه‌گفتن» تمایلی حیرت‌انگیز دارند؛ نه‌گفتن به هر چیزی که آن‌ها را از تنها اولویت زندگی‌شان بازمی‌دارد.

قول پاتریک اوشانسی «مطالعه گذشته را تغییر می‌دهد.»

چند مثال: - شاید الآن حس دویدن نداشته باشید، ولی اگر کفش‌های ورزشی‌تان را بپوشید و بطری آب را پر کنید، شاید پشت‌بند همین فعالیت کوچک درِ خانه را باز کنید و ناگهان برای دویدن بیرون بروید. - شاید الآن به یک صفحهٔ خالی خیره شده‌اید و با خودتان کلنجار می‌روید که گزارشم را چطور بنویسم، ولی همین که برای دو دقیقه شروع کنید به نوشتنِ چند جملهٔ تصادفی، ممکن است از میان آن‌ها جملاتی پیدا کنید که انگشتان‌تان را به حرکت درآورد. - شاید الآن در یافتن ایده‌ای خلاقانه برای نقاشی به بن‌بست رسیده باشید، ولی به‌محض ترسیم چند خط تصادفی روی تکه‌ای کاغذ و درآوردن یک سگ از آن ممکن است خلاقیت‌تان گُل کند و مرادتان را پیدا کنید. انگیزه اغلب بعد از شروع‌کردن حاصل می‌شود. از قدم‌های کوچک آغاز کنید. اجسامِ درحال حرکت دوست دارند به حرکت خود ادامه دهند.

«پیشرفت صرفاً به معنی بهره‌وری بیشتر نیست، بلکه به معنی بهره‌وری در انجام کارهای صحیح است.

قبل از آغاز روزی پرهیاهو، کمی روی خودتان سرمایه‌گذاری کنید. پیش از آن‌که زندگی‌تان تندبادی از فعالیت‌ها شود، کتابی بخوانید که از شما آدم بهتری بسازد. این عادت نیز ـ همانند بسیاری از عادت‌های سودمندِ زندگی ـ ضروری به نظر نمی‌رسد، ولی مهم است. این همهٔ چیزی است که به آن نیاز دارید؛ روزی بیست صفحه کتاب. از مطالعه لذت ببرید.

من معمولاً صبح که از خواب بیدار می‌شوم، بعد از خوردن یک لیوان آب و نوشتن سه‌تا از نعمت‌های زندگی‌ام، شروع می‌کنم به خواندن بیست صفحه کتاب. این عادت جدید را در دَه هفتهٔ اخیر ادامه داده‌ام. تا امروز صد صفحه از هفتمین کتاب را خوانده‌ام.

قدرت نه‌گفتن تلاش وقتی برای انجام کارهای بی‌اهمیت صرف می‌شود بیشتر به‌هدررفته و بیهوده است تا وقتی در بد انجام‌دادن کارهای سودمند صرف می‌شود. از این نظر، حذف و نه‌گفتن از بهینه‌کارکردن سودمندتر است. به یاد حرف پیتر دروکر افتادم که گفت: «هیچ کاری بی‌فایده‌تر از این نیست که چیزی را که نباید انجام شود به‌نحوی مؤثر انجام دهید.»

مایک داریانو، نویسنده، می‌گوید: «تعهدندادن بسیار راحت‌تر از خارج‌شدن از تعهدات است. نه‌گفتن شما را به‌سمت راحت‌تر طیف می‌برد.» آنچه دربارهٔ سلامتی درست است، برای بهره‌وری نیز صدق می‌کند؛ پیشگیری بهتر از درمان است.

ارتقای توانایی نه‌گفتن به این معنا نیست که هرگز بله نخواهید گفت، فقط به این معنا است که به‌طور پیش‌فرض نه بگویید و فقط وقتی واقعاً منطقی است بله بگویید. به قول برنت بشور، سرمایه‌گذار: «نه‌گفتن بسیار مؤثر است زیرا فرصت بله‌گفتن را حفظ می‌کند.»

نه‌گفتن مهارتی مهم است که باید آن را در هر مرحله‌ای از مسیر شغلی‌تان ایجاد کنید، زیرا مهم‌ترین دارایی زندگی را حفظ می‌کند؛ زمان‌تان. همان‌طور که پدرو سورنتینو، سرمایه‌گذار، می‌گوید: «اگر مواظب زمان‌تان نباشید، آدم‌ها آن را از شما می‌ربایند.»