بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

برنامهٔ سادهٔ روزانهٔ خود را برای به‌حداکثررساندن بهره‌وری شرح داد: ۱. در پایان هر روزِ کاری شِش فعالیت مهمِ فردا را یادداشت کنید. بیشتر از شش تا ننویسید. آن شش کار را بر حسب اولویت واقعی‌شان مرتب کنید. ۲. با آمدن فردا، بر اولین فعالیت لیست تمرکز کنید. آن‌قدر کار کنید که این فعالیت تمام شود. تا این فعالیت را تمام نکرده‌اید، فعالیت بعدی را شروع نکنید. ۳. همین روال را برای بقیهٔ فعالیت‌ها تکرار کنید. در پایان روز، فعالیت‌های ناتمام را به لیست جدیدِ روز بعد منتقل کنید. ۴. این فرایند را در هر روزِ کاری تکرار کنید.

برای درازمدت کار کنید، ولی پیشرفت خود را در کوتاه‌مدت بسنجید.

سرعت اتمام اولین فعالیت روز، به صورت ویژه برای افزایش بازده و خروجی روزانه و حفظ آن در روزهای بعد اهمیت دارد.

۱) ارزیابی پیشرفت در بازه‌های زمانی کوتاه به تداوم فعالیت در درازمدت کمک می‌کند و این یعنی افزایش فرصت تکمیل فعالیت‌های بزرگ. ۲) هرچه سریع‌تر فعالیت‌های پربازده را به پایان برسانید، سریع‌تر تأثیر آن را بر بهره‌وری روزانهٔ خود می‌بینید.

بهترین نتیجه زمانی حاصل می‌شود که اولویت‌هایم را براساس اهمیت واقعی‌شان مرتب کنم و مهم‌ترین کار را پیش از هر کار دیگری انجام دهم. به اعتقاد من، این بهترین راهبردی است که می‌توانید برای انجام کارها برگزینید، زیرا به واسطهٔ آن مجبور می‌شوید انرژی‌تان را برای ارزشمندترین فعالیت صرف کنید.

اثر دومینو به نتیجه کاری ندارد، به پیشرفت نگاه می‌کند. کافی است پیوستگی حرکت را حفظ کنید. اجازه دهید هرکدام از قطعات دومینو یک‌به‌یک بقیهٔ قطعات را زمین بزنند.

کارها را به کارهای کوچک‌تر بشکنید. سعی کنید کارها را تا حد امکان کوچک کنید که بتوانید راحت آن‌ها را مدیریت کنید.

صبح‌ها در فضایی که هنوز شرایط روحی و ذهنی‌تان تحت‌تأثیر عوامل بیرونی قرار نگرفته، زمانی را برای انجام مهم‌ترین کارتان بگذارید.

انرژی‌تان را مدیریت کنید، نه زمان‌تان. پی برده‌ام خلاقیت من صبح‌ها گُل می‌کند. یعنی درست زمانی که سرحال هستم بهترین نوشته‌هایم را می‌نویسم و دربارهٔ بهترین راهبرد برای کسب‌وکارم تصمیم می‌گیرم. من فعالیت‌هایی را که به خلاقیت نیاز دارند صبح انجام می‌دهم و سایر فعالیت‌های تجاری مانند مصاحبه‌ها، پاسخ‌دادن به ایمیل‌ها، تماس‌های تلفنی، چتِ اسکایپ، تحلیل داده‌ها و حساب‌وکتاب‌ها را به بعدازظهر موکول می‌کنم. تقریباً همهٔ راهبردهای بهره‌وری دربارهٔ مدیریت بهتر زمان وسواس دارند، ولی وقتی حوصلهٔ کاری وجود ندارد، زمان به چه دردی می‌خورد؟! هیچ‌گاه قبل از ظهر ایمیل‌تان را بازبینی نکنید. من صبح ایمیلم را بازبینی نمی‌کنم. به این ترتیب، به جای این‌که صبحم را به برنامهٔ کاری دیگران اختصاص دهم، روی برنامهٔ کاری خودم تمرکز می‌کنم. این موفقیت بزرگی است که انرژی‌ام را برای بازبینی همهٔ ایمیل‌ها صرف نمی‌کنم.

معنا در زندگی یعنی به گوشه‌ای از این عالم ارزشی اضافه کنی. هرچه بیشتر به زندگی افراد ارزش‌ساز، اسطوره‌ها و بزرگان نگاه می‌کنم، بیشتر به این حقیقت پی می‌برم که همهٔ آن‌ها در یک خصوصیت مشترک‌اند؛ آن‌هایی که ارزش بیشتری به این دنیا اضافه می‌کنند همان‌ها هستند که به «نه‌گفتن» تمایلی حیرت‌انگیز دارند؛ نه‌گفتن به هر چیزی که آن‌ها را از تنها اولویت زندگی‌شان بازمی‌دارد. به نظر من، ما باید به مشغولیت‌ها «نه» و به تعهد در شاخهٔ تخصصی خود «آری» بگوییم. می‌خواهید در چه کاری استاد شوید؟

سختیِ شروع را از بین می‌برد. بزرگ‌ترین مانعِ به‌سرانجام‌رساندن عمدهٔ فعالیت‌ها شروع‌کردن آن‌ها است

پایان هر روزِ کاری شِش فعالیت مهمِ فردا را یادداشت کنید. بیشتر از شش تا ننویسید. آن شش کار را بر حسب اولویت واقعی‌شان مرتب کنید. ۲. با آمدن فردا، بر اولین فعالیت لیست تمرکز کنید. آن‌قدر کار کنید که این فعالیت تمام شود. تا این فعالیت را تمام نکرده‌اید، فعالیت بعدی را شروع نکنید. ۳. همین روال را برای بقیهٔ فعالیت‌ها تکرار کنید. در پایان روز، فعالیت‌های ناتمام را به لیست جدیدِ روز بعد منتقل کنید. ۴. این فرایند را در هر روزِ کاری تکرار کنید.

مردم حتی اگر اندکی به هدف خود پایبند بمانند، همین پایبندی باعث می‌شود آن را جزئی از خودانگاره‌شان ببینند و به احتمال قوی به این تعهد درونی احترام بگذارند و بر آن استوار بمانند.

«شما هیچ‌گاه نمی‌توانید فقط یک رفتار خود را عوض کنید. رفتارهای ما درهم‌تنیده‌اند، بنابراین با تغییر یک رفتار سایر رفتارها نیز تغییر می‌کنند.»

اثر دومینو در عادات منفی هم کارکرد مشابهی دارد.

خلاقیت این است که موضوعات مختلف را با هم مرتبط کنیم.

یک کتاب، حتی اگر لحظه‌ای شما را تکان دهد، به‌ندرت می‌تواند زندگی‌تان را متحول کند. مهم آن است که هر روز کمی به بصیرت شما افزوده شود.

تکرار مفاهیم مهم باعث تثبیت آن‌ها در ذهن می‌شود.

کتاب‌های خوب را دو بار بخوانید.

به‌شخصه هیچ راهی بهتر از توصیف کتاب برای یک شخص دیگر نیافته‌ام که شکاف‌های ذهنی‌ام را دربارهٔ فهم کتاب به من نشان دهد.