بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

بحث‌کردن مانند حملهٔ کامل و رودررو به هویت فرد مقابل است، اما کتاب‌خواندن مثل این است که بذر ایده‌ای را آرام در ذهن او بکارید و اجازه دهید خودش رشد کند. وقتی کسی دارد بر باور قبلی‌اش غلبه می‌کند، در مغزش نزاع‌های بسیاری در جریان است، لازم نیست با شما هم بجنگد.

«نشستن دور میز با جمعی از غریبه‌ها مزایای عجیب و بی‌نظیری دارد؛ از این طریق کمتر از آن‌ها متنفر می‌شویم و می‌توانیم عذرشان را بپذیریم. انتزاعی‌بودن مسائل باعث تقویت تعصب و نزاع قومی می‌شود، اما غذاخوردن به نوعی نزدیکی نیاز دارد. دادن ظروف به یکدیگر، بازکردن دستمال سفره با هم یا درخواست از یک غریبه برای دست‌به‌دست‌کردن نمک مانع می‌شود به این باور بچسبیم که غیرخودی‌هایی با لباس‌های عجیب و لهجهٔ متفاوت سزاوار این‌اند که به خانه فرستاده شوند یا به آن‌ها حمله شود.

«سخت‌ترین موضوعات را می‌توان به کندذهن‌ترین افراد توضیح داد، اگر از قبل ایده‌ای دربارهٔ آن موضوع نساخته باشد. اما حتی ساده‌ترین موضوعات را نمی‌توان به باهوش‌ترین افراد توضیح داد، اگر خودش را قاطعانه قانع کرده باشد چیزی را که در مقابلش قرار دارد بدون اندکی شک و شبهه می‌داند.»

با همهٔ توان‌تان به هدف‌تان متعهد باشید، برای یک فصل.»

روند طبیعی این نیست که همه چیز در اولین تلاش درک شود.

مهم‌ترین فعالیت هر روز را در ابتدای آن روز انجام دهید. این تنها شیوهٔ بهره‌وری است که به آن نیاز دارید.

بزرگ‌ترین مانعِ به‌سرانجام‌رساندن عمدهٔ فعالیت‌ها شروع‌کردن آن‌ها است (بیرون‌آمدن از تخت کار پرمشقتی است، ولی همین که شروع کنید به دویدن، به‌پایان‌رساندن تمرین آسان‌تر می‌شود). روش لی کمک می‌کند از شبِ قبل به اولین فعالیت فردا فکر کنید.

کسی باید از همان اول این جهان را می‌ساخت، حالا خود شما می‌توانید آن شخص باشید.

کسی که مقابل همه تسلیم می‌شود، در آخر هیچ اصلی متعلق به خودش ندارد.

دانش زمانی رشد می‌کند که نهادینه شده باشد. به بیان دیگر، مهم خواندن کتاب‌های بیشتر نیست، بهره‌برداری بیشتر از آن‌هاست. البته مطالعه فقط برای کسب دانش نیست، برای سرگرمی و لذت هم هست و اتفاقاً روش خوبی برای پرکردن اوقات فراغت است. ولی موضوع این مقاله مطالعه با هدف یادگیری است.

یادگیری مهارت جدید یا راه‌اندازی شرکت جدید یا هر کار ماجراجویانهٔ دیگری ابتدا به شکل کم‌بازده ظاهر می‌شود. این کارها، در مقایسه با کارهای آشنای قبلی، جدید به نظر می‌رسند و با انجام‌شان احساس می‌کنید زمان‌تان هدر می‌رود. از دید قانون بیست‌هشتاد، هیچ‌یک از این کارها را نباید انجام داد، اما این به معنای اشتباه‌بودن تصمیم شما نیست.

فقط یک نفر در کانون توجه‌ها قرار دارد، ولی همه از گام‌نهادن روی صحنه سود می‌برند

«فکر می‌کنم بیشترِ آنچه مردم آن را هوشمندی می‌نامند، چیزی نیست جز کنجکاوی.» ـ آرون سوارتس

هر رفتاری هزینه‌ای دارد

دیوید کین، می‌گوید: «چیزی را که فقط یک بار آموخته‌ای درواقع اصلاً نیاموخته‌ای یا لااقل آن‌قدر که بتواند تو را اساسی تکان بدهد نیاموخته‌ای. شاید به‌طور گذرا الهام‌بخش باشد، ولی طولی نمی‌کشد که انبوه عادت‌های دیرینه بر آن پیشی می‌گیرد

اگر در موضوع خاصی فقط یک کتاب را مبنای تمام اعتقادات خود قرار دهید، آیا آن اعتقادات درست خواهد بود؟ در این صورت، معرفت و آگاهی شما تا چه حد دقیق و کامل است؟

تصمیم‌گیری بهتر یعنی انتخاب محدودیت‌های بهتر.

دنیای مدرن عاشق چندوظیفگی است. این اصطلاحِ خوش‌خط‌وخال مشغولیت را مرادفِ برتری می‌داند. ولی حقیقت خلاف آن است. کاهش تعداد اولویت‌ها سبب عملکرد بهتر می‌شود

اگر فکر می‌کنید نمی‌توانید چکیدهٔ کتاب را در سه جمله جمع کنید، از تکنیک فاینمن استفاده کنید. تکنیک فاینمن راهبردی برای یادداشت‌برداری است و بعد از این‌که ریچارد فاینمن جایزهٔ نوبل فیزیک را دریافت کرد، این نام را گرفت. تکنیک بسیار ساده‌ای است. نام کتاب را بالای یک برگهٔ کاغذ می‌نویسید و پایینش توصیف کتاب را برای فردی که اصلاً اسم آن کتاب را نشنیده است.

باید به هر چیزی که شما را به هدف‌تان نمی‌رساند نه بگویید. باید به حواس‌پرتی‌ها نه بگویید. به باور یکی از خواننده‌هایم: «اگر تعریف‌تان را از نحوهٔ به‌کاربردن نه وسیع کنید، درمی‌یایبد که نه‌گفتن تنها ترفند بهره‌وری است زیرا نهایتاً به هر عامل مزاحم نه می‌گویید که بهره‌وری داشته باشید.» هیچ‌کس به‌خوبی استیو جابز این ایده را مجسم نکرده است. او گفت: «مردم فکر می‌کنن تمرکز یعنی به چیزی که باید روی اون تمرکز کنید، بله بگید. ولی اصلاً به این معنا نیست، بلکه یعنی به صدها ایدهٔ خوب دیگه که وجود داره نه بگید. باید با دقت انتخاب کنید.»