بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

بن کارلسون، تحلیل‌گر مالی، بیان مشابهی دارد: «دریافته‌ام بهترین روشی که می‌توانم بفهمم از یک کتاب چه چیزی آموخته‌ام این است که درباره‌اش چیزی بنویسم.»

اگر تصمیم‌های واضحی برای زندگی‌تان بگیرید، قدرت اراده‌تان را برای انتخاب‌های مهم دیگر حفظ می‌کنید.

دانش زمانی رشد می‌کند که نهادینه شده باشد. به بیان دیگر، مهم خواندن کتاب‌های بیشتر نیست، بهره‌برداری بیشتر از آن‌هاست.

حقایق ذهنیت را تغییر نمی‌دهند، دوستی این کار را می‌کند.

متقاعدکردن کسی برای تغییردادن نظرش در واقع یعنی این‌که او را متقاعد کنیم قبیله‌اش را تغییر دهد. اگر باورهایش را رها کند، با این خطر مواجه می‌شود که پیوندهای اجتماعی‌اش را از دست بدهد. نمی‌توانید انتظار داشته باشید کسی نظرش را تغییر دهد، اگر جامعه‌اش را هم از او بگیرید. باید به او جایی بدهید که برود. هیچ‌کس نمی‌خواهد جهان‌بینی‌اش زیرورو شود، اگر نتیجه‌اش تنهایی باشد.

هاروکی موراکامی، نویسندهٔ باهوش ژاپنی، روزی نوشت: «همیشه به یاد داشته باشید برای بحث‌کردن و برنده‌شدن باید حقیقتِ فردی را که با او بحث می‌کنید درهم بشکنید. برای خود شما همدردناک است که حقیقت‌تان را از دست بدهید، پس مهربان باشید، حتی اگر حق با شما است.»

«کمترین زمان ممکن را برای این صرف کنید که بگویید چرا افراد اشتباه می‌کنند.» ایده‌های خوب را تغذیه کنید و اجازه دهید ایده‌های بد از گرسنگی بمیرند.

کتاب کمک می‌کند گفت‌وگو در ذهن فرد اتفاق بیفتد و با این خطر روبه‌رو نشود که دیگران او را قضاوت کنند

ما همیشه به این دلیل که چیزی درست است به آن باور نداریم، گاهی به چیزهایی باور داریم که ما را برای افرادی که به آن‌ها اهمیت می‌دهیم خوب جلوه می‌دهد.

خلاصهٔ کوتاهی بنویسید به‌محض تمام‌شدن هر کتاب، خودم را با نوشتن خلاصه‌ای از آن در سه جمله به چالش می‌کشم. البته این محدودیت صرفاً بازی است، ولی به‌دنبال آن مجبور می‌شوم به مفاهیم واقعاً مهم کتاب فکر کنم. سؤالاتی که هنگام تهیهٔ خلاصه از خودم می‌پرسم: - لُبّ کلام چیست؟ - اگر قرار باشد موضوعی از این کتاب را برای به‌کارگیری در زندگی‌ام انتخاب کنم، کدام است؟ - چگونه این کتاب را برای دوستم توصیف می‌کنم؟

کار منفعلانه کاری است که ناگهان جلوی راه‌تان سبز می‌شود؛ کاری که منتظر می‌مانید اتفاق بیفتد، مانند چک‌کردن ایمیل و خواندن پیامک

به این نتیجه رسیده‌ام که برای موفقیت بیشتر، به جای این‌که هر روز فقط امید داشته باشم درست تصمیم بگیرم، باید برای کارهای مهمم برنامه‌ریزی کنم.

نتایج نهایی فقط بازتابی از تعهدتان در گذشته‌اند.

شاید این تفاوت نیست که موجب دشمنی و قبیله‌گرایی می‌شود، بلکه فاصله است. وقتی نزدیکی زیاد شود، تفاهم هم بیشتر می‌شود. به یاد نقل‌قول آبراهام لینکلن افتادم: «من از آن مرد خوشم نمی‌آید. باید او را بهتر بشناسم.»

شروع ناقص را همیشه می‌توان بهبود داد، اما وسواس‌داشتن دربارهٔ بهترین یا کامل‌ترین برنامه هرگز به‌خودی‌خود شما را به جایی نمی‌رساند.

آغازکردن پیش از احساس آمادگی از عادت‌های افراد موفق است. بیشتر اوقات توانایی شروع‌کردن و متعهدبودن به انجام یک فعالیت همهٔ چیزی است که برای بهبود تمرکزتان نیاز دارید. مشکل بیشتر مردم تمرکز نیست، تصمیم‌گیری است.

به قول جان وودن، «شما که وقت نمی‌کنید کاری را درست انجام دهید، کِی وقت می‌کنید دوباره انجامش بدهید»؟

مهم نیست کدام قطعهٔ دومینو اول می‌افتد، مهم این است که همهٔ آن‌ها بیفتند.

برای یک «بلهٔ» بهتر با «نه» شروع کنید

اثر دومینو بیانگر آن است که با تغییر یک رفتار تأثیر آن، به صورت زنجیره‌ای از بازخوردها، سایر رفتارهای مرتبط را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد