بریده‌هایی از کتاب قوانین سرشت انسان

ما نمی‌توانیم همهٔ این زنجیره‌ها یا پیامدها را از قبل ببینیم و برای آن‌ها آماده شویم، اما حداقل می‌توانیم با دوراندیشی و عاقبت‌نگری از تبعات و پیامدهای ناگواری که آشکارند و امکان دارد به مانعی برایمان تبدیل شوند آگاه شویم؛ تفاوت بین موفقیت و فاجعه در همین است. آنچه به دنبالش هستید عمق دادن به تفکر است، باید در تجسم کردنِ حالات و احتمالاتِ مختلف تا آنجا که ذهنتان قادر است پیش‌روی کنید.

هرگز یک سگ تحمل رفتارِ بیش‌ازحد محبت‌آمیز را ندارد، چه رسد به آدمی!

آه! نباید خود را بفریبیم؛ لذت در رسیدن به خواسته نیست، بلکه در دنبال کردن خواسته است.

شما نمی‌توانید برخلاف جوهره یا طبیعتتان رفتار کنید یا از آن بگریزید؛ زیرا تأثیر آن بسیار نیرومند و عمیق است.

شخصیت قوی، درست مثل یک فلز باکیفیت، خاصیتِ کششیِ بالایی دارد؛ فلزی با قابلیت کششی زیاد، از دو طرف کشیده می‌شود، خم می‌شود، اما همچنان شکل کلی خود را حفظ می‌کند و هرگز نمی‌شکند.

برای اینکه عیار شخصیت آدم‌ها را بسنجید، کافی است ببینید کارها و امور روزمرهٔ خود را چگونه انجام می‌دهند.

آدم‌ها احساسات واقعی خود و مشخصاً دشمنی‌شان را در لحظات مستی، خواب‌آلودگی، درماندگی، خشم و استرس بیشتر فاش می‌کنند. البته این افراد بعداً رفتارشان را توجیه خواهند کرد و به شما خواهند گفت که در آن لحظه خودشان نبوده‌اند، اما حقیقت این است که آن‌ها در آن لحظه، خودِ خودشان بوده‌اند.

نگو ندیدم واتسون، بگو توجه نکردم. تو نمی‌دانی باید کجا را نگاه کنی، به همین دلیل همهٔ جزئیات مهم را از دست می‌دهی. من هرچقدر از اهمیت توجه به دستکش‌ها، گویا بودنِ ناخن‌ها، یا از اطلاعاتِ مهمی که در بند کفش‌ها وجود دارد برای تو بگویم، کم گفته‌ام.

همچون سگی که به استفراغ خود برمی‌گردد، احمق نیز حماقت خود را تکرار می‌کند.»

همچون سگی که به استفراغ خود برمی‌گردد، احمق نیز حماقت خود را تکرار می‌کند.»

افعی ما را نیش می‌زند و مراد او از نیش زدن، آسیب رساندن به ماست. او با این کار غرق در خوشحالی می‌شود؛ متصور شدن دردِ دیگران، کار حقیرترین حیوانات است، اما متصور شدن شادمانی دیگران و خوشحال شدن از خشنودی آنان والاترین فضیلت‌هاست.»

احساس ارزشمندی‌تان را با معیارهای درونی خودتان تعریف و تقویت کنید، نه با مقایسه‌های سیری‌ناپذیر.

بیایید مجموعهٔ نیروهایی را که از اعماق درونْ ما را به این‌سو و آن‌سو می‌کشانند سرشت انسان بنامیم. سرشت انسان ریشه در پیکربندی بخصوص مغز ما انسان‌ها، نحوهٔ آرایش سیستم عصبی‌مان و شیوهٔ منحصربه‌فرد پردازش احساسات و هیجانات دارد. همهٔ این موارد طی پنج میلیون سال تکاملِ گونهٔ ما در وجودمان توسعه و تکوین یافته‌اند. بسیاری از ویژگی‌های موجود در سرشت ما محصول و نتیجهٔ نحوهٔ منحصربه‌فرد تکامل ما در راستای تضمین بقا بوده‌اند؛ مثل آنکه میلیون‌ها سال پیش یاد گرفتیم