بریده‌هایی از کتاب قوانین سرشت انسان

وقتی نشانه‌های کافی از دل‌زدگی و بی‌اعتقادی مردم به سنت‌های گذشته یافتید، یقین بدارید خبری در راه است.

حتی در نوشته‌ای که با عقاید شما سازگاری ندارد، اغلب می‌توانید نکته یا نکاتی بیابید که به‌نظرتان درست می‌آید؛ این همان «روح مطلب» است.

سال‌ها درس‌هایی به آدم یاد می‌دهند که روزها از آن بی‌خبرند. - رالف والدو امرسون

عاقلانه است که گاه‌وبیگاه به اطرافیانتان -چه زن و چه مرد- این احساس را منتقل کنید که بدون آن‌ها نیز می‌توانید به زندگی ادامه دهید. این باعث تقویت و استحکامِ دوستی می‌شود. حواستان باشد! هیچ ضرری ندارد اگر گاهی اوقات به آدم‌ها نگاه بالا به پایین داشته باشید؛ این باعث می‌شود آن‌ها بیشتر قدر دوستی با شما را بدانند...

اولین قدم برای منطقی شدن این است که بی‌منطقی بنیادین خودمان را بفهمیم. دراین‌خصوص دو مؤلفهٔ مهم وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کنیم: اول اینکه هیچ انسانی، حتی عاقل‌ترین فرد، از تأثیری که عواطف و هیجانات روی ذهن دارند در امان نیست و دوم اینکه می‌توان گفت بی‌منطقی و هیجان‌زدگی عملکردی وابسته به ساختار مغز ماست و در سرشتمان نهادینه شده است،

من می‌توانم حرکت اجرام آسمانی را محاسبه کنم، اما از محاسبهٔ حجم جنون و دیوانگی آدم‌ها عاجزم. - سِر آیزاک نیوتن

اگر بیش‌ازاندازه حاضر و در دسترس هستید، اگر آدم‌ها بیش‌ازاندازه شما را می‌بینند یا دقیقاً می‌توانند حرکتِ بعدی‌تان را پیش‌بینی کنند، دراین‌صورت خیلی زود دلشان را می‌زنید.

اولین قدم برای منطقی شدن این است که بی‌منطقی بنیادین خودمان را بفهمیم

اغلب گمان می‌کنیم که قدرت، آدم‌ها را تغییر می‌دهد، درحالی‌که حقیقت این است: قدرت چیزی را دربارهٔ فرد آشکار می‌کند که تا پیش از این پنهان بود.

در پیشینهٔ زندگی تمام خودشیفته‌های افراطی یکی از این دو حالت را می‌بینیم: رهاشدگی یا درهم‌تنیدگی. نتیجه این می‌شود که در این افراد نقطهٔ اتکایی به‌عنوانِ «خود» شکل نمی‌گیرد تا به آن پناه ببرند و لذا پایهٔ عزت نفس آنان به‌درستی شکل نمی‌گیرد. به همین دلیل است که آن‌ها تشنهٔ دریافت توجه از بیرون هستند و برای اینکه احساس سرزندگی و ارزشمندی کنند کاملاً به تأیید و توجه دیگران وابسته‌اند

هیچ نهاد نظارتی‌ای روی کرهٔ زمین وجود ندارد که بتواند سرشت انسان را کنترل کند

سه نشانهٔ بسیار مهم که باید روی آن‌ها دقیق باشید و در آدم‌ها شناسایی کنید این‌ها هستند: ۱. دوست نداشتن/دوست داشتن ۲. برتری‌طلبی/تسلیم و ۳. فریب.

در کودکی، به‌دلیل کارهای دل‌بخواهی و امیال لذت‌جویانه‌شان، مرتب به این افراد احساس گناه داده شده است. والدین این کودک او را تنبیه کرده‌اند، درنتیجه او یاد گرفته است که خواستهٔ واقعی‌اش را سرکوب کند و به آن اجازهٔ بروز طبیعی ندهد. این باعث می‌شود تا در این افراد نوعی احساس نفرت از خود شکل بگیرد، بنابراین آن‌ها ویژگی‌های منفی و ناپسند را به دنیای بیرون و روی دیگران فرافکنی می‌کنند یا ممکن است به کسانی که امیال خود را سرکوب نکرده‌اند، شدیداً حسادت کنند.

هیچ‌وقت از اهداف بلندمدتمان غافل نمی‌شویم. گاهی به این نتیجه می‌رسیم که بهتر است کاری نکنیم، عکس‌العملی نشان ندهیم، بگذاریم زمان بگذرد و فقط نظاره‌گر باشیم و ببینیم موضوع چگونه روشن می‌شود.

ما انسان‌ها به‌راحتی از اوضاع و شرایطمان راضی نمی‌شویم. انگار نوعی خیره‌سری در ما هست که به‌سبب آن درست همان لحظه که چیزی را به‌دست می‌آوریم یا به خواسته‌ای می‌رسیم، ذهنمان به سمت چیز جدید و متفاوتی کشیده می‌شود. گویی تصور می‌کنیم آنچه نداریم، از آنچه داریم بهتر است. هرچقدر این شئ یا خواستهٔ جدید دورتر و دست‌نیافتنی‌تر باشد، تمایل و اشتیاق ما برای داشتن آن بیشتر است.

مردم تشنهٔ این هستند که به چیزی اعتقاد داشته باشند

آدم‌ها هرگز کاری را فقط یک بار انجام نمی‌دهند. آن‌ها ممکن است سعی در توجیه رفتارشان داشته باشند و بگویند: «یک لحظه کنترلم را از دست دادم»، اما می‌توانید مطمئن باشید که هر حماقتی را که کرده‌اند باز هم در موقعیتی دیگر تکرار خواهند کرد و این برخاسته از شخصیت و عاداتشان است. درحقیقت، آن‌ها اعمالِ خود را اغلب زمانی که کاملاً برخلاف منافع شخصی‌شان است، تکرار خواهند کرد و این نشانگر ماهیت اجباری و بی‌اختیارِ ضعف‌های آن‌هاست.

زندگی در اجتماع، مساوی است با نقاب به چهره زدن و گاهی اوقات آدم‌ها نقاب «اصیل بودن» به چهره می‌زنند.

پشتِ احساسات، قضاوت‌ها و ارزیابی‌هایی قرار دارند که برآمده از گرایش‌ها یا بیزاری‌های خودِ ماست.

سعی کنید فاصله‌تان را با عقیده‌ای که دربارهٔ خود دارید حفظ کنید و چندان دل‌بستهٔ آن نشوید. از حضور و از نحوهٔ فعالیتش در وجودتان آگاه باشید. این واقعیت را بپذیرید که شما به آن اندازه که مایلید تصور کنید، آزاد و مستقل نیستید