بریده‌هایی از کتاب رها کردن آسان نیست

صرف‌نظر از اینکه چقدر طول می‌کشد تا گذشته را رها کنید بلند شوید و نشان بدهید واقعاً چه کسی هستید. فقط بدانید که درنهایت همه‌چیز درست می‌شود. درنهایت آرامش خیال به شما برمی‌گردد و دوباره مثل قبل می‌شوید؛ قدم‌به‌قدم... بخشیدن و دوست‌داشتنِ خودتان شما را به مسیر بهبودی هدایت می‌کند.

بخشیدن یک نفر باعث نمی‌شود آزاری که قبل و بعد از جدایی به شما رسانده‌اند پاک شود، ولی به شما فرصتی می‌دهد تا دوباره نفس بکشید. تصمیم با شماست. همه‌چیز از شما شروع می‌شود.

بعضی از مردم معتقدند برای رهاکردن گذشته باید با شریک سابقتان دوست باشید. متأسفانه این روش، درست نیست. بله مهم است که اگر بچه دارید با پدر بچهٔ خود در ارتباط باشید، ولی این به معنای دوستی نیست. همین موضوع درمورد هر فرد دیگری هم درست است. فقط به این خاطر که باهم بر سر موضوعاتی تفاهم دارید به این معنا نیست که مجبورید به چیزی دامن بزنید که اصلاً وجود ندارد.

بخشش به این معنا نیست که باید کارهایی را که کرده‌اند فراموش کنید. هیچ‌وقت به جملهٔ "ببخش و فراموش کن" اعتقادی نداشته‌ام. این جمله کاملاً غلط است. جملهٔ درست این است: "ببخش و از تجربه‌ای که به دست آورده‌ای برای رشد خودت استفاده کن."

برای بخشش تنها به یک نفر نیاز است و آن یک نفر خودتان هستید بخشایش درواقع مکالمه‌ای است که شما با خودتان، روحتان و قلبتان انجام می‌دهید. شاید هیچ‌وقت جملهٔ "معذرت می‌خواهم" را از طرف مقابلتان نشوید و عیبی هم ندارد؛ چون انتخاب شما این است که تحت هر شرایطی گذشته را رها کنید. سخت خواهد بود، ولی متوجه خواهید شد که آرامش خیال شما مهم‌تر از این است که شخصی کلماتی را بر زبان بیاورد که شاید حتی اعتقادی هم به آن‌ها نداشته باشد.

می‌دانم اینکه مدام عذاب‌وجدان داشته باشید چه حس بدی دارد. باید بدانید قرار است این حس همیشه با شما بماند تا زمانی‌که یاد بگیرید گذشته را رها کنید.

تنها دلیلی که باعث می‌شود بخشیدن خودتان کار سختی باشد این است که شما حالا با وضوح و نگاهی ذره‌بینی گذشته را می‌بینید و درک کاملی از آن دارید. سرزنش‌کردن خودتان را بابت مسائلی که نمی‌توانید تغییرشان دهید کنار بگذارید. به‌جای اینکه خودتان را خرد کنید از اشتباهات گذشته درس بگیرید.

عصبانیتی که شما نسبت به آن‌ها دارید روی این افراد تأثیری نمی‌گذارد، روی شما تأثیر می‌گذارد. این نشانهٔ خوبی است که به شما می‌گوید باید در این‌باره کاری بکنید. دیگر اجازه ندهید افراد، مستأجر رایگان ذهنتان باشند. فضای خالی ذهنتان را به کسی اختصاص بدهید که لیاقتش را دارد و باعث آرامش شما می‌شود.

مهم است که بدانید بخشیدن نشانهٔ ضعف نیست. تنها به این معناست که این توانایی را دارید تا موقعیت‌هایی را که در کنترل شما نیستند رها کنید و می‌دانید برای اینکه به روال عادی زندگی برگردید باید پذیرای شادمانی و خوشحالی باشید و برای این کار باید بار سنگین خشم و غمی که کمرتان را خم کرده است زمین بگذارید.

اولین قدم این است که بدانید بخشیدن به این معنا نیست که با کارهایی که آن شخص انجام داده است موافقید. برعکس به این معناست که با آن کارها موافق نیستید، ولی درهرحال توانایی بخشش او را دارید. رفتار بد آن‌ها نباید باعث شود قدرت بخشیدن شما خدشه‌دار شود.

می‌دانستم برای اینکه گذشته را رها کنم و واقعاً به روال عادی زندگی برگردم باید او و خودم را به‌خاطر آزارهایی که به روحم داده بودم ببخشم.

بود. باوجود اینکه می‌دانستم آدام آن کسی نیست که من فکر می‌کردم، بازهم امیدوار بودم که شاید روزی عوض شود و از من به‌خاطر رفتارهای منزجرکننده‌اش عذرخواهی کند، ولی اگر روراست باشم آن اتفاق هیچ‌وقت نیفتاد.

او ثابت کرد که حتی وقتی خرد شده است بازهم یک جنگجوست؛ بازهم می‌جنگد

هر بار که می‌خواهید شخص دیگری را بنا به هر دلیلی سرزنش کنید این سؤال را از خودتان بپرسید که نقش شما در آن موقعیت چیست و چطور می‌توانید آن را درست کنید. در بیشتر مواقع خواهید فهمید که چند انتخاب برای پاسخ به این موقعیت دارید: یا اجازه می‌دهید آن اتفاق مزخرف بگذرد یا کینه به دل می‌گیرید که با هر بار فکرکردن به موضوع، وجودتان را ذره‌ذره نابود می‌کند. به یاد داشته باشید که در برابر هر موقعیتی که در آن قرار می‌گیرید می‌توانید انتخاب کنید که امیدوار بمانید یا ناامید و درمانده باشید.

شما مسئول زندگی‌تان هستید. راهی پیدا کنید تا اعتمادبه‌نفستان را افزایش دهید و باور داشته باشید که می‌توانید به چیزهای خوب زیادی برسید. به همان اندازه مهم است که به اتفاق‌های گذشتهٔ زندگی‌تان و اینکه چطور بر آن‌ها پیروز شده‌اید فکر کنید.

مسئولیت تصمیم‌های خود را بپذیرید روراست‌بودن با خودتان کار آسانی نیست، ولی طی سال‌ها متوجه شده‌ام که هرچه با خودم روراست‌تر هستم خوشحال‌تر می‌شوم. اینکه همدردی دیگران را با خود داشته باشیم، ولی مدام انگشت اتهاممان به‌سمت بقیه باشد حس خوبی نیست، پس چرا چنین کاری کنیم؟ مسئولیت‌پذیری درمورد زندگی و تصمیماتتان باعث می‌شود دیدتان باز شود. مسلماً نمی‌خواهید همه شما را به‌عنوان یک قربانی بشناسند. ترجیح می‌دهید شما را به‌عنوان کسی که بر مشکلات پیروز شده، به راهش ادامه داده و نجات یافته است شناخته شوید، درست است؟

خودتان را در نقش کسی ببینید که نجات پیدا کرده است، نه یک قربانی وقتی مدام به خودتان تلقین می‌کنید که یک قربانی هستید، درنهایت یک قربانی خواهید شد؛ ولی وقتی شروع می‌کنید که خودتان را به‌عنوان یک نجات‌یافته ببینید کنترل زندگی‌تان را در دست می‌گیرید. یک قربانی اعتقاد دارد که کاری از دستش برنمی‌آید و شما دیگر نمی‌خواهید چنین شخصی باشید، پس قدم‌های لازم را بردارید تا این حس را از بین ببرید. به‌محض اینکه شروع می‌کنید که به یک نجات‌یافته مبدل شوید، زندگی را با وضوح بیشتری می‌بینید و افراد مناسب را به‌سمت خودتان و مسیر زندگی‌تان جذب می‌کنید. تمام احساسات منفی کم‌کم از وجودتان محو می‌شوند، چون با چیزهای مثبتی که به آن‌ها اعتقاد دارید جایگزین شده‌اند.

با دیگران با مهربانی رفتار کنید وقتی نقش قربانی را بازی می‌کنید، یعنی تنها روی خودتان و آنچه از آن به دست می‌آورید تمرکز کرده‌اید؛ ولی وقتی تصمیم می‌گیرید برای شخص دیگری کاری کنید لذت خاصی وجودتان را دربرمی‌گیرد؛ چون می‌دانید باوجود اینکه اجباری نداشته‌اید، ولی کار مفیدی انجام داده‌اید. اینکه مجبور نیستید دیگران را بازی بدهید تا آنچه می‌خواهید به دست بیاورید حس خیلی خوبی است. دانستن اینکه در حق شخص دیگری کار خوبی کرده‌اید و لبخند را بر لبش آورده‌اید حس بسیار بهتری است. این راه همچنین باعث می‌شود نقش قربانی را کنار بگذارید.

از جملاتی استفاده کنید که با "من" شروع می‌شوند خودتان را با استفاده از جملاتی که با "من" شروع می‌شوند قدرتمند کنید. بعد از مدتی متوجه خواهید شد که زندگی‌تان بهبود پیدا کرده است. وقتی انرژی مثبت در وجودتان زیاد می‌شود چیزهای زیادی را پیرامون خودتان عوض خواهید کرد. وقتی یاد بگیرید در جواب موقعیت‌هایی که در آن‌ها قرار می‌گیرید به‌جای جملات منفی‌ای مثل "من نمی‌توانم" یا "نخواهم شد"، بگویید "من می‌توانم" یا "من خواهم شد"، چیزی در وجودتان تغییر خواهد کرد؛ چون احساس می‌کنید در هرچیزی موفق می‌شوید. این یعنی مسئولیت خوشحالی خودتان را بر عهده گرفته‌اید. وقتی تصمیم می‌گیرید طرز تفکرتان را تغییر بدهید یا به بیانی دیگر ذهنتان را تغییر بدهید، نگاهتان نسبت به خودتان تغییر می‌کند و بسیار بهتر می‌شود.

هر روز به خودتان بگویید که چقدر خوب است که خودتان باشید. صرف‌نظر از اینکه بلندشدن از تخت یا گفتن یک جملهٔ مثبت به خودتان چقدر سخت است، این کار را انجام بدهید. همه‌چیز از جایی شروع می‌شود که یک جملهٔ محبت‌آمیز به خودتان بگویید. زخم‌هایتان را کشف کنید و بفهمید چرا دوست دارید نقش قربانی را بازی کنید. به‌محض اینکه دلیل پشتش را بفهمید برایتان آسان‌تر خواهد بود که دوباره خودتان را دوست داشته باشید.