بریده‌هایی از کتاب شهری بر لبه آسمان

تنهایی ناشی از متفاوت بودن.

هیچ کس به ما نگفت عشق پیشه‌ای است که رسیدن به درجۀ استادی در آن، از تمام پیشه‌ها دشوارتر است.

روزهای خوشی بود ـ هر چند معمولاً روزهای خوش را زمانی قدر می‌دانیم که به سر آمده باشند.

این دنیا هم صحنۀ نمایش است. هر کس به‌طریقی، مشغول رژه رفتن و نمایش دادن بود. هر یک شیرین‌کاری خودشان را اجرا می‌کردند، برخی بیشتر روی صحنه می‌ماندند و برخی کمتر، اما در نهایت، همه از در پشتی صحنه را ترک می‌کردند ـ همه ارضانشده و همه محتاج تشویق حضار.