بریده‌هایی از کتاب رویای نیمه‌شب

باور کنید که عشق، گاهی ناخواسته به خانۀ دل پا می‌گذارد. دو نگاه به هم گره می‌خورد و آنچه نباید بشود، می‌شود.»

هر وقت دیدی غریبه‌ای خود را دل‌سوزتر از خویشانت نشان می‌دهد، جا دارد تردید کنی.

زن و شوهر جوانی به دیوارۀ پل تکیه داده بودند. به رودخانه و منظره‌های اطراف نگاه می‌کردند. معلوم بود به هم علاقۀ زیادی دارند. لبخند از لب‌هایشان دور نمی‌شد. هیچ آرزویی نداشتم جز آن‌ که روزی من و ریحانه مثل آن‌ها، کنار هم بایستیم و با عشق و محبت به هم لبخند بزنیم و از هر دری صحبت کنیم.

در سامرا، مرقد امام علی‌النقی و امام حسن‌عسکری را که امامان دهم و یازدهم ما هستند، زیارت می‌کند. بعد به ‌ «سرداب مقدس» می‌رود و امام زمان را نزد خدا، شفیع خود قرار می‌دهد تا از آن گرفتاری نجات پیدا کند. - سرداب مقدس کجاست؟ - محلی است که امام زمان از آن‌جا ناپدید شد و غیبت خود را شروع کرد. بسیاری، در آن سرداب، خدمت آن حضرت رسیده‌اند.

برای این‌که زیاد ساکت نمانده باشم، گفتم: «در راه نزدیک بود تخم‌مرغ‌های دست‌فروشی را لگد کنم.» ابوراجح گفت: «ذهن و دلت این‌جا نیست. کجاست؟ نمی‌دانم. باید کاری کنی که نزد صاحبش برگردد.»

البته فاصله‌هایی هست، اما نه آن‌قدر که تبلیغ می‌کنند و نشان‌می‌دهند. بین دو دوست صمیمی هم تفاوت‌ها و فاصله‌هایی هست. طبیعی است. این تفاوت‌ها و فاصله‌ها مانع دوستی‌شان نمی‌شود. هر کس چهره و رنگی دارد و به کاری مشغول است و توی خانۀ خودش زندگی می‌کند. آگاهی و هوش دو برادر ممکن است با هم فرق داشته باشد. ایمان و پرهیزگاری آدم‌ها یک‌سان نیست. مشکل از جای دیگری است. حکومت، شخص پلیدی مثل «مرجان صغیر» را حاکم این شهر قرار داده که دشمن فرزندان پیامبر و شیعیان است. سیاه‌چال‌های دارالحکومه پر است از شیعیان بی‌گناه. شهری که اکثریت ساکنانش شیعه‌اند، چنین وضعی دارد. قبل از این، شیعه و سنی با هم در صلح و صفا زندگی می‌کردیم؛ حالا می‌خواهند کاری کنند که یکی مثل تو فکر کند من دشمنت هستم.

گاهی واقعیت آن‌قدر عجیب و باورنکردنی است که آدم را گیج می‌کند.

در بزرگواری یک مرد همین بس که عیب‌هایش را بشود شمرد.»

به من لبخند زد و گفت: "بر خودت مسلط باش! چیز غریبی نیست که امام‌زمانمان به یکی از شیعیان خود سر بزند و گرفتاری او را برطرف کند.»

فهمیدم چطور پیش‌آمدی کوچک می‌تواند مسیر زندگی انسان را تغییر دهد.

زندگی، آسمان و زمین هم آن‌قدر عجیبند که گاهی شبیه یک خواب شیرین به نظر می‌آیند. آفریدگارِ هستی را که باور کردی، ایمان خواهی داشت که هر کاری از دست او برمی‌آید.»

کاش می‌شد شب‌ها را مثل دانه‌های پلاسیده و تیرۀ یک خوشۀ انگور می‌کندم و دور می‌ریختم!

«حالا که شما را دیده‌ام، رهایتان نمی‌کنم.»

تشرف ابوراجح به محضر امام زمان (عج) و بهبودش به شکلی که در داستان آمده، واقعی است. عبقری‌الحسان، جلد ۲، صفحه ۱۹۲

دینارها برای من فقط یادگار بودند. برای او می‌توانستند شروع یک زندگی دوباره باشند.

تشرف ابوراجح به محضر امام زمان (عج) و بهبودش به شکلی که در داستان آمده، واقعی است. عبقری‌الحسان، جلد ۲، صفحه ۱۹۲

در دل به خدا گفتم: «بگذار کارهایم فقط برای رضای تو باشد. تو هم مرا به آنچه رضای توست، راضی و خوش‌حال کن!»

- چرا امام‌زمان شما، شیعیانی را که در سیاه‌چال مرجان‌صغیر گرفتارند، نجات نمی‌دهد؟ انگار جواب را از پیش آماده داشت. بی‌درنگ گفت: «قرار نیست ایشان در هر کاری، دخالت مستقیم داشته باشند. ارادۀ خداوند این است که مردم شرایط خود را تغییر دهند و برای بهبود اوضاع زندگی‌شان بکوشند. اگر غیر از این باشد، همه دست روی دست می‌گذارند و در انتظار کمک‌های مستقیم آن ‌حضرت می‌نشینند.»

همان بهتر که همیشه به خدا توکل کنیم و به او امید داشته باشیم.

گفت: «نام و کنیۀ آن ‌حضرت، نام و کنیۀ پیامبر است. از حیث آفرینش و زیبایی، شبیه‌ترین فرد به رسول خداست. من که موفق به زیارت مولایمان شده‌ام، انگار پیامبر گرامی ‌اسلام را زیارت کرده‌ام. فراموش نکنید آن‌ حضرت، فرزند پیامبر است. تعجبی ندارد که فرزند به جدّش شبیه باشد. هر کس به پیامبر علاقه دارد، نمی‌تواند امام‌زمان را دوست نداشته باشد.»