بریده‌هایی از کتاب جایگاه پدر و مادر در قرآن و احادیث

یکی از شاگردان امام صادق(ع) می‌گوید به حضرت عرض کردم چه‌کارهای بهترین کارهاست. فرمود: «الصَّلوةِ لِوقتها وَ برُّالوالدینِ و الجهادُ فی سبیل اللهِ نماز در وقت خود نیکی به پدر و مادر جهاد در راه خدا.

نگاه در سه چیز عبادت است. فی وَجهِ الوالدینِ = صورت پدر و مادر؛ و فی المُصحَفِ = قرآن؛ و فی البَحرِ = دریا

از دیدگاه اسلام نیکی به والدین در حال حیات و بعد از مرگ ضرورت دارد وآنان بعد از مرگ بیشتر نیاز به نیکی فرزندان دارند چون دستشان از دنیا کوتاه شده ودیگر توانایی تهیه ره توشه آخرت را ندارند.

نزول رحمت آسمانی رسول خدا(ص)فرمودند: درهای رحمت در چهار هنگام گشوده می‌شود. «عِنْدَ نُزُولِ الْمَطَرِ وَ عِنْدَ نَظَرِ الْوَلَدِ فی وَجْهِ الْوالِدَینِ وَ عِنْدَ فَتْحِ بابِ الْکَعْبَةِ وَ عِنْدَ النَّکاحِ» هنگام بارش باران، هنگام نگاه فرزند به چهره والدین، هنگام گشودن درب کعبه و هنگام عقد ازدواج

مردی خدمت رسول خدا(ص)عرض کرد هر گناهی که بوده انجام دادم آیا راه توبه و بازگشت برایم وجود دارد؟ حضرت فرمود (فاذهَب فَبَرَّهُ) آیا از پدر و مادرت کسی زنده هست؟ عرض کردم پدرم. فرمود: برو و به او نیکی کن. وقتی آن مرد رفت، حضرت فرمود اگر مادرش زنده بود و به او نیکی می‌کرد زودتر توبه‌اش قبول می‌شد

کسی که به والدین خود درحالی که به او ستم کرده اند خشمگین بنگرد خدا نمازش را قبول نمیکند.

امام صادق(ع): «فَوَ اللهِ ما شیعَتُنا الِّا مَن اتَّقی اللهَ و ما کانُوا یُعرَفونَ الا بِالبِرُّ باِالوالدینِ» به خدا سوگند شیعیان ما تنها پرهیزگارانند و شیعیان ما شناخته نمی‌شود مگر با نیکی به والدین.

رسول خدا(ص)فرمودند: درهای رحمت در چهار هنگام گشوده می‌شود. «عِنْدَ نُزُولِ الْمَطَرِ وَ عِنْدَ نَظَرِ الْوَلَدِ فی وَجْهِ الْوالِدَینِ وَ عِنْدَ فَتْحِ بابِ الْکَعْبَةِ وَ عِنْدَ النَّکاحِ» هنگام بارش باران، هنگام نگاه فرزند به چهره والدین، هنگام گشودن درب کعبه و هنگام عقد ازدواج

نخستین چیزی که خداوند در لوح محفوظ نوشته است این است که خدایی جز من نیست و هر کس پدر و مادرش از او خوشنود باشند من از او خوشنودم.

امام صادق (ع)فرمودند: «مَنْ نَظَرَ الی أبوَیهِ نَظَرَ ماقتٍ وَ هُما ظالِمانِ لَهُ، لَم یَقبَلِ اللهُ لَهُ صلاةً» هرکسی از روی خشم به پدر و مادر خود نگاه کند، درحالی‌که آنان به او ستم کرده باشند، خداوند نمازی از او را قبول نمی‌کند.