بریده‌هایی از کتاب تفکر نامطمئن

ما به‌جای تغییر باورهای خود در جهت مطابقت با اطلاعات جدید، عکس این کار را انجام می‌دهیم و تفسیر خود از آن اطلاعات را طوری تغییر می‌دهیم تا با باورهایمان در تناسب باشد.

وقتی تصمیم‌ها را نوعی شرط‌بندی در نظر می‌گیرم، از افتادن در تله‌های رایج تصمیم‌گیری دور می‌مانم و از نتایج به‌روش منطقی‌تری می‌آموزم و تا جای ممکن احساسات را در روند تصمیم‌گیری وارد نمی‌کنم.

تفکر نامطمئن با درک این نکته آغاز می‌شود: دقیقاً دو چیز وجود دارد که زندگی ما را تعیین می‌کند: کیفیت تصمیمات و شانس. اینکه یاد بگیریم بین این دو تفاوت قائل شویم، همان چیزی است که اساس تفکر نامطمئن را شکل می‌دهد.

زندگی پوکر است، نه شطرنج

ما انسان‌ها عدم قطعیت و ابهام را دوست نداریم و می‌خواهیم همه‌چیز مشخص، قابل پیش‌بینی و قابل برنامه‌ریزی باشد. دوست داریم همه‌چیز

به‌طور کلی احساس ناشی از شکست دو برابر احساس ناشی از پیروزی است

کیفیت زندگی به کیفیت تصمیم‌گیریمان بستگی دارد، اما تصمیم‌هایمان را چطور ارزیابی کنیم؟ از روی نتایج آنها؟ نتیجۀ هر تصمیم به دو عامل مهم بستگی دارد: شانس و مهارت. پذیرفتن نقش شانس و تشخیص اثر آن در نتیجۀ هر تصمیم، منافع بزرگی برایمان به همراه دارد. اگر وزن شانس را در تصمیم‌گیری‌ها در نظر داشته باشیم، یاد می‌گیریم که چقدر از نتیجه به خاطر شانس و چه مقدار از آن حاصل مهارت ما بوده است؛ در نتیجه از شکستی که به خاطر شانس بوده، غمگین نمی‌شویم و از موفقیت بر پایهٔ شانس هم مغرور نمی‌شویم.

رویکرد تفکر جسورانه مرا به سمت هدفمندی، دقت و روشنفکری هدایت کرد. حرکت در چنین جهتی تغییرات قابل توجهی در زندگی‌مان ایجاد می‌کند.

دقیقاً دو چیز وجود دارد که زندگی ما را تعیین می‌کند: کیفیت تصمیمات و شانس. اینکه یاد بگیریم بین این دو تفاوت قائل شویم، همان چیزی است که اساس تفکر نامطمئن

برای بهبود روند تصمیم‌گیری خود گروهی از هم‌دستان جویای حقیقت ایجاد و آن‌ها را حفظ کنیم و گذشته و آیندهٔ خود را به‌کار بگیریم

زندگی ما آن‌قدر کوتاه است که نمی‌توانیم از تجربه‌های شخصی خود داده‌های کافی به‌دست آوریم. بنابراین بررسی کیفیت تصمیم‌گیری از روی مجموعهٔ کوچکی از نتایجی که در زندگی تجربه می‌کنیم، کار آسانی نیست.

دقیقاً دو چیز وجود دارد که زندگی ما را تعیین می‌کند: کیفیت تصمیمات و شانس. اینکه یاد بگیریم بین این دو تفاوت قائل شویم، همان چیزی است که اساس تفکر نامطمئن را شکل می‌دهد.

سوگیری واپس‌نگر تمایلی ذهنی است که طی آن وقتی فردی نتیجهٔ یک اتفاق را می‌بیند، آن را از پیش‌دانسته و اجتناب‌ناپذیر تلقی می‌کند.