بریده‌هایی از کتاب تفکر نامطمئن

‫راز این است که با دنیایی که می‌دانیم هیچ چیزش قطعی نیست آشتی کنیم و بدانیم مطمئن‌نبودن هیچ عیبی ندارد

پذیرش عدم قطعیت، دستاورد بی‌نهایت ارزشمند دیگری هم دارد: یاد خواهیم گرفت که در مورد هیچ چیز ۱۰۰ درصد مطمئن نباشیم. همچنین یاد میگیریم که همواره احتمالِ درست نبودن دانسته‌ها و باورهایمان را مد نظر قرار دهیم.

آلدوس هاکسلیِ رمان‌نویس و فیلسوف هم همین نظر را دارد: «تجربه چیزی نیست که برای کسی اتفاق بیفتد؛ کاری است که آن شخص با آنچه برایش اتفاق افتاده انجام می‌دهد.

کیفیت زندگی به کیفیت تصمیم‌گیریمان بستگی دارد، اما تصمیم‌هایمان را چطور ارزیابی کنیم؟ از روی نتایج آنها؟ نتیجۀ هر تصمیم به دو عامل مهم بستگی دارد: شانس و مهارت. پذیرفتن نقش شانس و تشخیص اثر آن در نتیجۀ هر تصمیم، منافع بزرگی برایمان به همراه دارد. اگر وزن شانس را در تصمیم‌گیری‌ها در نظر داشته باشیم، یاد می‌گیریم که چقدر از نتیجه به خاطر شانس و چه مقدار از آن حاصل مهارت ما بوده است؛ در نتیجه از شکستی که به خاطر شانس بوده، غمگین نمی‌شویم و از موفقیت بر پایهٔ شانس هم مغرور نمی‌شویم.

اشتباهات، احساسات و شکست غیرقابل اجتناب‌اند؛ چون ما انسانیم.

ژان کوکتِئو هنرمند و نویسنده، می‌گوید: «باید به شانس اعتقاد داشته باشیم. اگر اعتقاد نداشته باشیم چطور موفقیت افرادی را که دوست نداریم، توصیف کنیم؟»

ما می‌توانیم خودمان را طوری آموزش دهیم تا از دریچهٔ «می‌خواهی شرط ببندی؟» دنیا را ببینیم. وقتی شروع به این کار کنیم، به‌احتمال زیاد متوجه می‌شویم همیشه درجاتی از عدم قطعیت وجود دارد و سطح اطمینان و قطعیت ما خیلی کمتر از چیزی است که تصور می‌کنیم؛ درمی‌یابیم عملاً هیچ چیزی سیاه‌وسفید یا صفروصد نیست و این یک فلسفهٔ خیلی خوب برای زندگی‌کردن است.

فریتز هایدِرِ روان‌شناس، از پیشگامان مطالعهٔ نحوهٔ ارزیابی پیامدها از منظر شانس و مهارت بود. او گفته است ما پیامدها را مثل دانشمندان مورد مطالعه قرار می‌دهیم، اما مثل دانشمندان ساده‌لوح. وقتی در پی درک چرایی یک اتفاق هستیم، به‌دنبال دلیل قابل قبولی برای آن می‌گردیم که با خواسته‌های ما منطبق باشد. هایدر می‌گوید: «این معمولاً دلیلی است که به مذاق ما خوش می‌آید، وجههٔ خوبی از ما به نمایش می‌گذارد و به قدرت و توانایی بالای ما ربط داده می‌شود.»

نیچه می‌گوید «ندامت، افزودن دومین حماقت به حماقت نخست است.»

مغز ما برای عقلانیت ساخته نشده است