بریده‌هایی از کتاب مجموعه اشعار فروغ فرخزاد

ای سراپایت سبز دستهایت را چون خاطره‌ای سوزان، در دستان عاشق من بگذار باد ما را با خود خواهد برد باد ما را با خود خواهد برد

وزش ظلمت را می‌شنوی؟ من غریبانه به این خوشبختی می‌نگرم من به نومیدی خود معتادم

«هر که دلداده شد به دلدارش ننشیند به قصد آزارش برود، چشم به دنبالش برود، عشق من نگهدارش» آه، اکنون تو رفته‌ای و غروب سایه می‌گسترد به سینۀ راه

کاش ما آن دو پرستو بودیم که همه عمر سفر می‌کردیم از بهاری به بهاری دیگر

دختری که گونه هایش را با برگهای شمعدانی رنگ می‌زد، آه اکنون زنی تنهاست اکنون زنی تنهاست

عاشقم، عاشق ستاره صبح عاشق ابرهای سرگردان عاشق روزهای بارانی عاشق هر چه نام تست بر آن می مکم با وجود تشنه خویش خون سوزان لحظه‌های ترا

آه‌ای زندگی منم که هنوز با همه پوچی از تو لبریزم نه به فکرم که رشته پاره کنم نه بر آنم که از تو بگریزم همه ذرات جسم خاکی من از تو،‌ای شعر گرم، در سوزند

می رهم از خویش و می‌مانم ز خویش هر چه بر جا مانده ویران می‌شود

مرگ من روزی فرا خواهد رسید: در بهاری روشن از امواج نور در زمستانی غبارآلود و دور یا خزانی خالی از فریاد و شور مرگ من روزی فرا خواهد رسید: روزی از این تلخ و شیرین روزها روز پوچی همچو روزان دگر سایه‌ای زِامروزها، دیروزها!

آنکه یار منست می‌داند!

«وای بر من که ندانستم از اول» «روزی آید که دل آزار تو باشم» بعد از این از تو دگر هیچ نخواهم نه درودی، نه پیامی، نه نشانی ره خود گیرم و ره بر تو گشایم ز آنکه دیگر تو نه آنی، تو نه آنی

بار دگر نگاه پریشانم برگشت لال و خسته به سوی تو می خواستم که با تو سخن گوید اما خموش ماند به روی تو آنگاه ستارگان سپید اشک سوسو زدند در شب مژگانم

شاید آن نقطه نورانی چشم گرگان بیابانست

فردا اگر ز راه نمی‌آمد من تا ابد کنار تو می‌ماندم من تا ابد ترانه عشقم را در آفتاب عشق تو می‌خواندم

لحظه‌ها را دریاب چشم فردا کور است

آئینه همچو چشم بزرگی یکسو نشسته گرم تماشا بر روی شیشه‌های نگاهش بنشانده روح عاصی شب را

آه هرگز ندانستم از عشق چیستی تو کیستی تو

گفتم، که بانگ هستی خود باشم اما دریغ و درد که «زن» بودم

از تو می‌پرسم: تیرگی درد است یا شادی؟ جسم زندانست یا صحرای آزادی؟ ظلمت شب چیست؟ شب، سایۀ روح سیاه کیست؟ او چه می‌گوید؟ او چه می‌گوید؟ خسته وسرگشته و حیران می دوم در راه پرسش‌های بی پایان

آه...‌ای خورشید سایه‌ام را از چه ازمن دور می‌سازی؟