بریده‌هایی از کتاب عشق به خود

یکی از مؤلفه‌های مهم خودپذیری شناخت کامل خودتان است. علاوه بر شناخت موهبت‌های‌مان، اطلاع از این‌که چه عواملی باعث لبخندزدن ما می‌شوند امری بسیار ضروری است

بخش مهمی از خودپذیری شامل شناخت استعدادها، قابلیت‌ها و نقاط قوت‌تان است.

وقتی به چیزی اعتماد یا باور نداریم، اغلب تلاش در به‌دست‌گرفتن کنترل اوضاع داریم.

با رشد و بلوغ، ارزش‌های ما تکامل می‌یابند. در تعیین مرزها و داشتن روابط سالم، باید به‌طور منظم ارزش‌ها و موضوعات مهم را دائم بررسی کنیم. این شفاف‌سازی زمانی حیاتی می‌شود که با موقعیت‌هایی مواجه می‌شویم که ممکن است باورهای‌مان را نقض کنند و به چالش بکشند.

اغلب، افراد تحت پی‌گیری زیاد از ما فاصله می‌گیرند و یا ما را رها می‌کنند. بنابراین، احساس طردشدگی و ناامنی بیش‌تری خواهیم کرد. این پویایی ریشه در این نگرش دارد که دیگران در مورد ما چه فکری می‌کنند.

میل به خاص‌بودن و داشتن کسی که ارزشمندی را به ما خاطرنشان کند، الگویی ایجاد می‌کند که در آن مدام در حال دنبال‌کردن دیگران هستیم. این الگو ممکن است به شکل پی‌گیری مداوم، محرومیت از توجه دیگران و درگیرشدن در راه جلب توجه درآید

در عشق‌ورزی به خود باید به سطحی برسیم که بتوانیم بگوییم، اگر مرتکب اشتباه یا خطایی می‌شوم، صرفاً به این دلیل است که انسانم

شرم سمی است و ناشی از این باور است که به‌اندازهٔ کافی احساس لیاقت نمی‌کنیم.

راضی‌کردن دیگران شامل ارجحیت‌دادن به احساسات، خواسته‌ها و نیازهای دیگران پیش از خودمان است. این رفتارها ریشه در احساس ناشایستگی و تلاش برای خوب‌بودن دارند.

رفتارها و اقدامات افراطی، رهایی‌بخشی، مهرطلبی و دل‌بستگی شدید می‌تواند منجر به وابستگی متقابل شود. اگر این رفتار ناشی از زمینهٔ شوک پیچیده باشد، فرد می‌آموزد با تملق و پذیرش مسئولیت احساسات و رفتارهای دیگران و در عین حال انکارکردن خود به زندگی ادامه دهد. شاید این الگوها برای بقا مفید واقع شوند، اما در بلندمدت اساس اعتماد، احترام و روابط متقابل را که کلید یک رابطهٔ سالم است از بین می‌برند.

نه‌گفتن بدون دلیل و توجیه عملی منطقی است.

دادن جواب منفی بدون ارائهٔ دلیل هیچ ایرادی ندارد. شما مجبور به توجیه‌کردن خود یا توضیح‌دادن نیستید.

احترام شامل ارزش‌گذاری به فرد دیگر با گرمی و قدردانی است. البته، وقتی این رفتار دوطرفه باشد و از جانب هر دو طرف انجام شود، بهترین نتیجه را در بر خواهد داشت.

خویشتن‌دوستی با مراقبت از خودم شروع می‌شود.

باورهای محدودکننده که اغلب از زخم‌های دوران کودکی، روابط ناسالم و پیام‌های منفی دنیای اطراف‌مان نشئت می‌گیرند، می‌توانند با ارسال پیام ناامن و درونی‌شدهٔ ما به‌اندازهٔ کافی خوب نیستیم ما را تغییر دهند.

با تداعی حوادث گذشته و چالش‌های ناشی از فضای انتقادی، ذهن‌مان مملو از خودتردیدی و ناامنی می‌شود.

گاهی بزرگ‌ترین دشمن ما در دیواره‌های ذهن‌مان زندگی می‌کند.

آینده متعلق به کسانی است که به زیبایی رؤیاهای خود باور دارند. ــ الینور روزولت

- از کارتان کمی فاصله بگیرید و به فضای دیگر مانند طبیعت و یا گوشهٔ دنج و مورد علاقه خود بروید، بدن‌تان را آزاد کنید و نفس بکشید.

- به خودتان حرف‌هایی را بگویید که به بهترین دوست‌تان می‌گویید: تو فقط انسانی و نظیر نداری.