بریده‌هایی از کتاب اشیاء کمیاب

حرف‌های مامان را به یاد آوردم. اگر مثل یک خانم رفتار کنی، مثل یک خانم باهات رفتار می‌کنند.

هرچه چیزی دست‌نیافتنی‌تر باشد، ارزشمندتر می‌شود.

بهتره مرموز باشی تا مثل یه کتابِ باز.

سرنوشت معانی زیادی داره، از مصیبت گرفته تا پیروزی

عادت کرده بودیم هر جا که دیگران می‌ایستادند، بایستیم و به حرف‌هایشان گوش کنیم و سعی کنیم چیزی را که آنها می‌دیدند ما هم ببینیم.

گاهی اوقات باید پیشگام باشی

«زندگی مخفی تنها زندگی واقعیه. بقیهٔ چیزها فقط لباس مبدله.»

من از راز خیلی خوشم می‌آد. چیزی که دیگران نمی‌دونن؛ نمی‌تونن هم توش مداخله کنن.

«یه دختر هر چند وقت یه بار باید استراحتی به خودش بده. خوبه که یه کمی از رؤیاهات رو عملی کنی.»

مرگ بر همه‌چیز پیروز می‌شه

هیچ‌چیزی را بیشتر از بودن در جایی جدید دوست ندارم. جایی که مردم درگیر رسم و رسومات و عقاید کوته‌فکرانه درمورد درست و غلط و خیر و شر نباشند. فکر نمی‌کنم هیچ‌چیزی ملال‌انگیزتر و بی‌لطف‌تر از تلاش برای خوب بودن باشد. اگر جای شما بودم، تا جایی که می‌توانستم گمشده باقی می‌ماندم.

«وقتی کسی به فرار کردن از سختی‌ها عادت می‌کنه، کم‌کم از واقعیت‌ها دور می‌شه و رو به تباهی می‌ره. ولی امید هست. می‌شه این عادت رو از بین برد و به جاش عقلانیت رو برگردوند. تلاش زیادی می‌خواد، ولی اگه راه و روشت رو تغییر بدی و به دقت خودت رو زیر نظر داشته باشی، می‌تونی دوباره احیا بشی

«می‌تونی ببینی که مشکلاتت حاصل کارهای خودت هستن؟ که فرار کردن از زندگیت فقط باعث شده روزگارت بدتر بشه؟»

حسی مثل اینکه تمام زندگی‌ام توی راهرویی بی‌پایان با دیوارهای پوشیده از آینه باشم و سرم را پایین بیندازم، با تمام سرعت بدوم و هر کاری برای پرت کردن حواسم و اجتناب از دیدن خودم توی آینه انجام بدهم.

فضیلت و سخت‌کوشی یه نوع برتریه، مهم نیست توی چه موقعیتی باشی.

زندگی‌ام پر از شکاف بود. فاصلهٔ خیلی زیادی بین کسی که می‌خواستم باشم و کسی که بودم وجود داشت.

زمانی که سرنوشت چیزی مرحمت می‌کند، باید حواست را جمع کنی.

صورتی که هیچ‌وقت ندیده‌ای چهره‌ای است که هیچ‌وقت هم به خاطر نمی‌آوری.

صداش یه دنیا بود، یه سرزمین سبز و غنی پر از کوهستان‌ها و رودخونه‌ها...

«مجبور نیستیم به هیچ‌کسی وابسته باشیم.»