بریده‌هایی از کتاب دختران کارخانه

به‌منظور صرفه‌جویی در هزینه‌ها خیلی کم و به‌ندرت از برق استفاده می‌شد و بیشتر وقت‌ها شام در فضایی نیمه‌تاریک خورده می‌شد. هیچ لوله‌کشی و وسایل گرمایشی در کار نبود. در سرمای مرطوب زمستان هوبئی، تمام اعضای خانواده داخل خانه ژاکت و دستکش‌هایشان را می‌پوشیدند، و دیوار و زمین‌های سیمانی سرما را مانند اسفنجی به خود می‌کشیدند. اگر مدت زمان زیادی می‌نشستی، انگشت‌های پا و دست‌هایت بی‌حس می‌شد؛ بهترین درمان نوشیدن یک فنجان آب گرم بود، درحالی‌که آن را با دو دستت نگه می‌داشتی بخارش صورتت را گرم می‌کرد. بچه‌ها اغلب ایستاده تلویزیون نگاه می‌کردند و برای برگرداندن حس به انگشت‌های پایشان بالا و پایین می‌پریدند.

تفاوت بین مردم موفق و شکست‌خورده‌ها کیفیت ایده‌ها یا توانایی‌هایشان نیست، اما این است که آنها به قضاوت‌هایشان ایمان دارند و جرئت دارند تا اقدام کنند

من همه‌جا با اتوبوس می‌رفتم. بخشی به‌دلیل اینکه می‌خواستم دنیای مهاجران را از نزدیک ببینم، اما بخشی دیگر به‌خاطر کاربردی بودنش بود. رانندگان تاکسی از حقه‌بازترین مردم شهر بودند، بارها شده بود درحالی‌که سوار یک تاکسی در تاریکی بزرگراه بودم، راننده تهدیدم می‌کرد اگر پول بیشتری به او ندهم من را همان‌جا کنار جاده رها می‌کند.

وقتی پکن زندگی می‌کنید در برابر خیلی از چیزها محافظت می‌شوید، اما در شهرهای ساحلی شما می‌توانید تنش‌های توسعهٔ چین را از نزدیک ببینید. اتوبوس‌های عمومی اغلب از مسیرهایشان برای پر کردن باک منحرف می‌شدند؛ کمبود سوخت رایج بود، بنابراین یک پمپ‌بنزین باز ارزش توقف حتی با تعداد زیادی مسافر داشت. قطع برق در تمام روز اتفاقی طبیعی بود و کارخانه‌ها باید برنامه‌های تولیدی خود را به هر نحو ممکن با برنامهٔ سهمیه‌بندی دولتی وفق می‌دادند.

وقتی پکن زندگی می‌کنید در برابر خیلی از چیزها محافظت می‌شوید، اما در شهرهای ساحلی شما می‌توانید تنش‌های توسعهٔ چین را از نزدیک ببینید. اتوبوس‌های عمومی اغلب از مسیرهایشان برای پر کردن باک منحرف می‌شدند؛ کمبود سوخت رایج بود، بنابراین یک پمپ‌بنزین باز ارزش توقف حتی با تعداد زیادی مسافر داشت. قطع برق در تمام روز اتفاقی طبیعی بود و کارخانه‌ها باید برنامه‌های تولیدی خود را به هر نحو ممکن با برنامهٔ سهمیه‌بندی دولتی وفق می‌دادند.

سر کار صحبت ممنوع بود و جریمه‌ای پنج یوآنی در پی داشت. مرخصی توالت فقط ده دقیقه بود و قبلش باید نامتان را در فهرستی می‌نوشتید.

درواقع می‌توانستی این‌طور بگویی که پدربزرگم خانه را به‌خاطر خانه ترک کرد درحالی‌که دخترها خانه را تنها برای خودشان ترک می‌کنند

تو فقط می‌توانی به خودت تکیه کنی.

بله من به‌قدری معمولی هستم که معمولی‌تر از این امکان ندارد بشود، به‌قدری صاف‌وساده هستم که بیش از این امکان ندارد، یک دختر مثل بقیه. هله‌هوله می‌خورم، دوست دارم خوش بگذرانم و زیبا به‌نظر برسم.

الان چیزی ندارم. تنها سرمایه‌ام این هست که همچنان جوانم.

ما می‌توانیم معمولی باشیم، اما نباید پست باشیم.

بزرگ‌ترین ترس او این بود که در همان نقطه‌ای که درحال‌حاضر بود متوقف شود و نتواند از آن رها شود.

از آنجا که هر سلسله‌ای تاریخ سلسهٔ قبل از خودش را می‌نوشته است، حقایقی را برای تبرئهٔ رژیم حاکم حذف می‌کرد یا تغییر می‌داد

رانندگان تاکسی از حقه‌بازترین مردم شهر بودند، بارها شده بود درحالی‌که سوار یک تاکسی در تاریکی بزرگراه بودم، راننده تهدیدم می‌کرد اگر پول بیشتری به او ندهم من را همان‌جا کنار جاده رها می‌کند.

اما مهاجران چینی فرق داشتند: اصلاً اهمیتی نداشت که خانواده‌هایشان چه‌چیزهای وحشتناکی را در چین از سر گذراندند، با هر شرایطی که دولت اجازه می‌دهد، آنها بار دیگر به چین برمی‌گردند. این بخشی از مصلحت‌گرایی است که به‌قدری در گوشت و خونشان ریشه دارد که گذشته را می‌بخشد، اما مسئله چیزی بیش از این است. چین برای آنها در نظام سیاسی یا گروهی از رهبران نیست، بلکه چیزی بزرگ‌تر از اینهاست. آنها چین را در وجودشان، در قلب‌هایشان با خود حمل می‌کنند. چین برای آنها خاطرهٔ مکانی است که دیگر در جهان وجود ندارد. چین آنها را به خانه صدا می‌زند - با سنگینی سنت‌هایش، غنی بودن زبانش، با پنج‌هزار سال تاریخی که گاهی ظاهراً یک چرخهٔ تکراری تراژدی و رنج است. کشش چین خیلی قوی است

اگر چین می‌خواهد قوی و شکوفا شود، باید صنعت فولادش را توسعه دهد، در غیر این صورت قادر به مقاومت در برابر تعدی کشورهای خارجی نخواهد بود. درحال‌حاضر ماشین‌آلات چین کاملاً وابسته به واردات است. اگر جنگی آغاز شود و منابع از جانب کشورهای خارجی قطع شود، چین مطمئناً شکست خواهد خورد.

اما این شهر تاریخ دیگری هم دارد. پاییز ۱۹۷۸ کارخانهٔ تولید کیف تایپینگ اولین کارخانهٔ خارجی را در دونگوان راه‌اندازی کرد. درآمد سال اول این کارخانه یک‌میلیون دلار هنگ کنگ بود. کارخانه مواد وارداتی از هنگ کنگ را به کالای نهایی تبدیل می‌کرد، این کالای نهایی دوباره به هنگ کنگ حمل می‌شد تا از آنجا در سراسر جهان فروخته شود. این کارخانه الگویی برای هزاران کارخانهٔ دیگر ایجاد کرد که همین خط مشی را دنبال کردند. طی دو سال بعدی چین چهار "منطقهٔ تجاری ویژه" راه‌اندازی کرد. این مناطق درواقع آزمایشی بودند برای فعالیت‌های شرکت‌های آزاد مانند سرمایه‌گذاری‌های خارجی و مشوق‌های مالیاتی. بزرگ‌ترین منطقه شنژن بود، این منطقه در پنجاه مایلی جنوب دونگوان، خیلی زود به نمادی از چین آزاد تبدیل شد که همیشه با آغوش باز از تجارت استقبال می‌کند

طول قرن نوزدهم، بریتانیا با قاچاق تریاک به چین کشور را نابود کرد و خزانهٔ کشور را خشکاند. تابستان ۱۸۳۹ لین زائو، کمیسیونر امپراطوری سلسلهٔ چینگ، دستور داد بیست هزار جعبه تریاک را در ملأعام و در بندری در هومن، شهری در دونگوان بسوزانند. این عمل آغازگر اولین جنگ تریاک بین دو کشور بود؛ جنگی که در گواندان درگرفت و خیلی سریع پس از غلبهٔ نیروی نظامی بر نیروهای چین پایان یافت. طبق پیمان نانکینگ هنک کنگ به بریتانیا واگذار شد. براساس این پیمان چینی‌ها مجبور شدند بندرهای خود را به روی تجارت بین‌المللی باز کنند

روی آجرهای خانه‌های روستایی شعارهای مهاجران حرفه‌ای نقش بست: برای کار مهاجری بیرون بروید، برای توسعه به خانه برگردید. کار فراوان است، پول روی زمین ریخته است

با نشستن در کلاس‌های کادر دفتری در طول ترم، دریافتم که شاهد راز انقلاب در آموزش چینی هستم. طردشدگان نظام مدارس سنتی چین شانسی دوباره در اختیارشان قرار گرفت. محوطهٔ کارخانه جهان تجارت قالب‌گیری و شکل‌دهی مردم را بر عهده داشت. این کلاس‌ها هیچ درجه‌بندی و نمره و آزمونی نداشتند و این دقیقاً همان‌طور بود که باید می‌بود. آزمون، جهان خارج از کلاس بود؛ آزمون همان زندگی بود.