بریده‌هایی از کتاب رازهای ازدواج بدون شکست

اغلب ما وقتی ازدواج می‌کنیم می‌دانیم تصویر ذهنی که از همسرمان در دنیای مطلوب خود داریم، واقعی نیست و بسیاری از ما نیز قادریم این تصویر را تغییر داده و با واقعیتی که با آن ازدواج کرده‌ایم تطبیق دهیم؛ اما هر چه بیشتر مجبور باشیم این تصویر را تغییر دهیم، زندگی ما بیشتر دچار مشکلات می‌شود. با این حال بسیاری از ما خود را فریب می‌دهیم و معتقدیم با نثار عشق می‌توانیم همسر آینده‌مان را به تصویر دنیای مطلوبمان، تبدیل کنیم. طبق تجربه ما، بخش اعظم مشکلات زناشویی ناشی از در هم شکستن این توهم است.

درمیان گذاشتن دنیای مطلوب خطری هم دارد. تمام آرزوها، پرشورترین رؤیاها، خواسته‌های پنهانی و مقدس‌ترین باورهایمان، در اعماق دنیای مطلوبمان جای گرفته‌اند. اگر تمام آن‌ها را برای شما بگویم، در برابر رفتار شما، از قبل هم آسیب پذیرتر خواهم شد. اگر بخواهید من را دست بیندازید یا به خاطر حرف‌هایم مرا به باد تمسخر بگیرید، بیش از پیش صدمه خواهم دید و هر چه قدر علاقه‌ام نسبت به شما بیشتر باشد، تحمل این درد برایم دشوارتر است.

باید هفت عادت به اصطلاح، محبت‌آمیز تئوری انتخاب را با هفت عادت کنترل بیرونی جایگزین کنیم: ۱. گوش دادن ۲. حمایت کردن ۳. تشویق کردن ۴. احترام گذاشتن ۵. اعتماد کردن ۶. پذیرفتن خصوصیات فردی طرف مقابل ۷. گفتگو کردن در مورد اختلاف نظرها

او هوای بقیه اعضای خانواده را هم دارد و کارهای زیادی برایشان انجام می‌دهد؛ ولی بعداً برای همه این کارها به من غر می‌زند؛ ولی با این حال، هنوز هم دوست دارد هوای بقیه را داشته باشد.

بعید می‌دانم خودش هم تا حالا متوجه شده باشد؛ همیشه یک کسی یا چیزی ایراد دارد و من باید به همه غرولندهایش گوش کنم.

در واقع به شوهرت نشان داده‌ای که زندگی مشترکتان برایت مهم‌تر از آن است که بخواهی ثابت کنی حق با توست. اگر این کار را انجام دهی، می‌توانی از او بپرسی که حاضر است برای بهبود زندگی زناشویی‌تان چه کار کند؛ البته نه به‌خاطر تو، بلکه به خاطر زندگی مشترکتان و دخترتان. این دختر بخشی از وجود هر دوی شماست؛ او بخش بزرگی از زندگی مشترک شما دو نفر است؛ بخش زیبایی از زندگیتان که هر دو نفر شما او را دوست دارید. فکر نمی‌کنی که شوهرت قبول دارد زندگی مشترکی که با تو دارد مهم‌تر از همراه شدن با زنان دیگر باشد؟

فرضیهٔ اصلی کنترل بیرونی این است که: اگر ما احساس ناخشنودی می‌کنیم، خودمان مسئول این احساس نیستیم؛ بلکه همیشه دیگران و رویدادهایی هستند که از کنترل ما خارج هستند؛ یا یک مشکل ساختاری و یا شیمیایی در مغزمان وجود دارد که باعث درد و رنجمان می‌شود. در این فرضیه، هرگز انتخاب کارهای ما، علت نارضایتی و بدبختی ما محسوب نمی‌شود.

این افراد کسانی هستند که برای رسیدن به موفقیت در زندگی نهایت تلاش خود را به کار می‌گیرند و اغلب در این فرایند به کارهایی دست می‌زنند که باعث رنجش عزیزانشان می‌شوند و ممکن است گاهی به خودشان نیز آسیب بزنند.

بهترین راهنما برای خواسته‌های همسرمان این قانون طلایی است: طوری با دیگران رفتار کن که دوست داری دیگران با تو رفتار کنند.

اگر به جای این که خودتان را افسرده بدانید، بگویید که من افسرده بودن را انتخاب کرده‌ام، آن وقت مجبور می‌شوید به دنبال راه بهتری باشید تا انتخاب بهتر و مؤثرتری بیابید، نه این که دست روی دست بگذارید و منتظر باشید کسی یا چیزی پیدا شود و حال شما را بهتر کند. می‌توانید این طور فکر کنید و به انتخاب دیگری دست بزنید و بگویید «من باید برای کمک به خودم کاری انجام دهم» و سپس در راستای این تفکر اقدامات موثر را انجام دهید.