بریده‌هایی از کتاب رازهای ازدواج بدون شکست

انتخاب چیزی فراتر از رها شدن از کنترل بیرونی است. این تئوری می‌گوید بهتر است تا جایی که امکان دارد همسرمان را در ارضای نیازهایش یاری کنیم. برای این منظور باید هفت عادت به اصطلاح، محبت‌آمیز تئوری انتخاب را با هفت عادت کنترل بیرونی جایگزین کنیم: ۱. گوش دادن ۲. حمایت کردن ۳. تشویق کردن ۴. احترام گذاشتن ۵. اعتماد کردن ۶. پذیرفتن خصوصیات فردی طرف مقابل ۷. گفتگو کردن در مورد اختلاف نظرها

طبق تئوری انتخاب، تنها کسی را که می‌توانیم کنترل کنیم خود ما هستیم. اگر از رابطه‌ای ناراضی هستیم، باید روی کاری تمرکز کنیم که باعث بهبودی رابطه‌مان می‌شود و سعی نکنیم طرف مقابل را تغییر دهیم.

آن‌ها برای رهایی از کنترل بیرونی باید شاد باشند. نیازی نیست کار خاصی انجام بدهند، فقط باید تلاش کنند با هم خوش بگذرانند. به محض این که لحظات خوشی را با هم سپری کنند، رفتارهای کنترل‌گرایانه کمرنگ می‌شود و هرچه از میزان کنترل‌ها کاسته شود، شادکامی بیش تری به وجود می‌آید. تفریح، مطمئن‌ترین کاری است که هر دو طرف در زندگی مشترک از آن نفع می‌برند. امیدواریم زوج‌ها از آن نهایت استفاده را ببرند.

آن‌ها برای رهایی از کنترل بیرونی باید شاد باشند. نیازی نیست کار خاصی انجام بدهند، فقط باید تلاش کنند با هم خوش بگذرانند.

انتقاد، سرزنش، شکایت و غرولند کردن بزرگ‌ترین مانع شادکامی در روابط زناشویی است

در زندگی زناشویی، آزادی به این معناست که از کنترل همسرمان خارج شویم

هرچند تمام این عادات مخرب هستند؛ ولی اولین عادت یعنی انتقاد کردن، از همه مخرب‌تر است. این رفتار به تنهایی یک زندگی را ویران می‌کند و اگر می‌خواهیم موقعیت یک زندگی سعادتمند را داشته باشیم، بیش از هر چیزی باید از آن بپرهیزیم. اگر هنوز مهر و محبتی در یک زندگی مشترک باقی مانده باشد، اجتناب از این عادت‌های مخرب برای احیای یک زندگی رو به تباهی بسیار مؤثر خواهد بود

هرچند تمام این عادات مخرب هستند؛ ولی اولین عادت یعنی انتقاد کردن، از همه مخرب‌تر است

تئوری انتخاب عملاً می‌آموزد که شما فقط می‌توانید رفتارهای خودتان را کنترل کنید. هیچ کسی نمی‌تواند شما را کنترل کند و شما هم نمی‌توانید کسی را کنترل کنید

رفتارهای کنترل بیرونی، ژنتیکی نیستند؛ بلکه همانند همه رفتارهای ما انتخابی‌اند

تقریباً همهٔ مراجعان بارها این نکته را گوشزد می‌کنند که گفتگو با کسی که واقعاً به حرف‌هایشان گوش می‌دهد خیلی به آن‌ها احساس قدرت می‌دهد.

اگر زنی بیش از میل ذاتی شوهرش به محبت نیاز داشته باشد، دو حق انتخاب دارد: یا می‌تواند دلسرد شود و دلبری و جذابیت را کنار بگذارد و حتی عشق و محبت بیشتری را از شوهرش تقاضا کند. در گزینه دوم، زن می‌تواند به شوهرش لذتِ عشق ورزیدن بیشتر را بیاموزد تا عملاً ابراز علاقه بیشتر را تجربه کند.

مردان نیاز بیشتری به عشق و تعلق خاطر دارند. البته در عمل به این معناست که زنان بیشتر مایلند به دیگران محبت کنند؛ اما ممکن است زیاد برایشان تفاوتی نکند که در عوض آن چقدر محبت دریافت کنند. به خاطر این تفاوت ژنتیکی، غالباً زنان خود را در پیوند زناشویی با مردانی می‌بینند که به اندازه دلخواه شان به آن‌ها ابراز عشق نمی‌کنند. در چنین شرایطی، هر دو طرف دلسرد می‌شوند؛ زن به این دلیل که عشق کافی از سوی شوهرش دریافت نمی‌کند و مرد به خاطر نیاز کمش به محبت، درک نمی‌کند چرا برای همسرش تا این حد ابراز محبت زیاد و دریافت عشق اهمیت دارد.

ما هیچ کنترلی روی رفتار دیگران نداریم. نمی‌توانید کسی را مجبور کنید تا شما را دوست داشته باشد و تلاش برای تحمیل عشق و محبت به دیگری کمتر جواب می‌دهد. شاید این قضیه برای بسیاری از افرادی که عاشق هستند عجیب باشد؛ ولی یک عاشق لزوماً نمی‌تواند محبوبش را متقاعد کند که به او عشق بورزد.

لِری و شریل به خوبی آگاه بودند که وقتی از یکدیگر انتقاد می‌کنند یا گله و سرزنش را در پیش می‌گیرند، احساس بدی پیدا می‌کنند؛ اما حدود بیست سال به این کار ادامه داده و عشق اولیه زندگیشان را به باد فنا دادند.

حیوانات وقتی احساس خوبی پیدا می‌کنند که نیاز جنسی، غذا و امنیت آن‌ها تأمین شود. برای آن‌ها، این نهایت پیشرفت است

در همه تصمیماتی که برای زندگی مشترک می‌گیریم هر دو نفرمان سهم داریم؛ خواسته‌هایمان را با یکدیگر مطرح می‌کنیم و می‌گوییم که برای حل مشکل یا اختلاف نظرمان چه کاری قصد داریم انجام دهیم

وقتی احترام از بین برود، همه‌چیز تمام می‌شود

ما مخالف کنترل بیرونی هستیم که زندگی زناشویی را نابود می‌کند و منجر به طلاق می‌شود.

پیوند زناشویی برخلاف رابطهٔ دوستی، یک تعهد قانونی، اخلاقی و غالباً دینی است. اساس ازدواج بر مبنای کنترل بیرونی و الزامات تحمیلی آن بنا شده است تا پیوند زناشویی مصون بماند. اما در کنترل بیرونی، خوشبختی و رضایت بسیار کمی وجود دارد و یا اصلاً وجود ندارد.