بریده‌هایی از کتاب کارما

وقتی بفهمید که شما صد درصد مسئول زندگی خود هستید، طبیعتاً تصمیم می‌گیرید آگاهانه زندگی کنید تا ناآگاهانه.

«بله، البته که پیغام الهی بوده ولی چرا به‌جای این‌که از شیر دست‌ودل‌باز الگو برداری از روباه علیل تقلید کردی؟»

عنکبوتی که در تار خودش گیر افتاده باشد واقعاً غم‌انگیز است.

شرطی‌سازی انسان عمیقاً در لایه‌های جسم، ذهن و انرژی جریان دارد

آرزوی خاموش‌نشدنی انسان برای رسیدن به آزادی

معمار خود شمایید اما حالا خود را در خانه زندانی کرده‌اید.

این‌ها دیوارها و میله‌هایی هستند که ناخودآگاه برپا کرده‌اید، و حالا به شما اجازهٔ فرار نمی‌دهند.

قسمت غم‌انگیز ماجرا این است که در حصاری که خود ساخته‌اید محصور شده‌اید.

به‌مرور گرفتار غل و زنجیر تمجیدهایی می‌شوید که دوست دارید به دست بیاورید.

آینهٔ شما دیگر نمی‌تواند زندگی را آن‌طور که هست نشان دهد.

دلیل این‌که چیزی معرکه یا افتضاح به نظر می‌رسد این است که از دریچهٔ حافظه یا تعصب به آن نگاه می‌کنید

نه خیر است نه شر، نه خوب است نه بد.

آزادی رؤیایی ستودنی است

آیا زندگی رنج کامل است؟ ابداً.