بریده‌هایی از کتاب شام با آدری هپبورن

هیچ وقت، هیچ چیزی نهایی نیست. همیشه، یک «خب که چی» و «خب بعدش چی» وجود دارد. همیشه، دنباله‌ای هست.

نمی‌دانم که می‌توانم فراموشش کنم یا نه. احساس دستانش را می‌گویم، مثل حالا. انگار که پوستم تنهٔ درختی شده که رویش کلی یادگاری از او دارد.

اصلاً نمی‌دونم الان کجای زندگی‌ام.

خوشبختی باعث می‌شد زمان مثل برق و باد بگذرد. غم و غصه زندگی را نشان‌گذاری می‌کند و این لذت است که باعث گذران زندگی می‌شود. روزها و ماه‌ها می‌توانند به چشم‌برهم‌زدنی بگذرند.

معمولاً، به‌ندرت پیش می‌آید از خوشبختی و خوشحالی مداوم داستان خوبی دربیاید.

دلم می‌خواست رؤیایش را دنبال کند. فقط دلم نمی‌خواست رؤیایش او را از من دور کند.

خیلی از خوشحالی‌های ریز و درشتم رو توی تعقیب چیزی که فکر می‌کردم خوشبختم می‌کنه، قربانی کردم.»

آیا عشق همان احساس خوش‌شانس‌ترین دختر روی زمین بودن نیست؟ احساس اینکه کل دنیا دست‌به‌دست هم داده تا تو را، و تنها تو را، خوشبخت کند؟

احساس می‌کنم که باید از مامانم دفاع کنم. هر چه باشد، اینجا نیست و برایم مادر خوبی بوده... هنوز هم هست. کمی حواسش پرت بود و زیادی کار می‌کرد، اما در تمام جاهایی که لازم و مهم بود، پشتم را خالی نکرد. برایم غذا و خانه تأمین کرد و مراقبم بود. هر روز به من می‌گفت که دوستم دارد. هر جوری حساب کنید، من خوش‌شانس بودم. هر جوری حساب کنید،

خوشبختی من در اینه که قبول کردم توی نودوپنج درصد مواقع، زندگی من کلی نقص و مشکل کوچیک و بزرگ داره

«بعضی وقت‌ها، فکر می‌کنم تنها راهی که می‌شه ارزش چیزی رو فهمید اینه که از دستش بدی.»

می‌گفت آدم‌ها در رابطه‌ها یا گُل‌اند یا باغبان. دو تا گل نمی‌توانند با هم باشند، چون به کسی احتیاج دارند تا کمکشان کند که رشد کنند.

«اون‌ها عاشق همدیگه بودن. بعضی وقت‌ها، فکر می‌کنم مشکل از همین بود. عشقشون زیادی زیاد بود و وقت‌هایی که نباید، کار رو براشون خیلی سخت می‌کرد.» آدری می‌گوید: «بعضی وقت‌ها، عشق آسون نیست.» جسیکا می‌گوید: «اگه با آدم اشتباهی باشی، عشق آسون نیست.»

«چیزی که حالا می‌کاری، در آینده، برداشت می‌کنی.»

«بدون بدی نمی‌شه خوبی رو داشت. اون‌ها مثل تار و پود یه دی. ان.ای به هم تنیده شدن. بعضی وقت‌ها، خوبی برنده می‌شه، گاهی اوقات هم، بدی. ما مبارزه نمی‌کنیم که خوبی به‌صورت دائمی و همیشگی برنده بشه، بلکه اصل مبارزهٔ ما برای ایجاد تعادله. برای همینه که همیشه، باید ادامه داشته باشه.»

«دنیا توی این سال‌ها، تبدیل به جای تاریکی شده.»

نمی‌شه همیشه اونی رو که می‌ذاره و می‌ره ملامت کرد. وقتی دو نفر با هم خوشبخت نیستن، مقصر شناختن کسی که گذاشته و رفته یه‌کمی بی‌انصافیه

وقتی کسی می‌رود، یادآوری لذت‌هایی که با او داشتید خیلی سخت‌تر و دردناک‌تر از بدبختی‌هایی است که با او تجربه کردید.

همراه. بگذار کنارت، در سکوت بنشینم و بگذار دستت را بگیرم و درکت کنم.

«مشکل تو اینه که زیادی همه و همه چی رو قضاوت می‌کنی.»