بریده‌هایی از کتاب فتح قله های موفقیت بدون دست و پا

اگر به خدا توکل کنید، او محال است که شما را رها کند

بگویم که چطور از تمامی خستگی‌‌ها، زجرها، دلشکستگی‌‌ها و ناامیدی‌‌ها، امیدهایتان را پیدا کنید. اگر به خدا توکل کنید، او محال است که شما را رها کند. می‌‌دانم که این جمله انرژی فراوانی به شما می‌‌دهد و قلب‌‌تان را امیدوارتر می‌‌کند. اما صادقانه باید بگویم که این جمله حقیقت محض است و یک جملۀ دلخوش‌‌کننده نیست. برای باور آن باید ابتدا موارد زیر را در خود تقویت نمود: ۱- انتخاب درست اهداف ۲- امید داشتن به هر چیزی ۳- ایمان به خدا و قدرت نامحدودش ۴- عشق و علاقه به خود. ۵- عقاید و ایده‌‌های واقع‌‌گرایانه. ۶- جرأت و جسارت رویارویی با مشکلات. ۷- تمایل به تغییر دیدگاهها ۸- نیت قلبی خوب ۹- جستجوی فرصت‌‌های مناسب ۱۰- روبروشدن با شرایط‌‌های حساس و لبخند زدن به زندگی ۱۱- در اولویت قراردادن دیگران و غنیمت شمردن حق و حقوق آنها.

من نیک وویِ چیکی هستم که خداوند خواسته این‌‌گونه به دنیا بیایم. او اگر چه دست و پاهایم را به من نداده، اما خندۀ لبانم را از من نگرفته است و به من اجازه داده که هر وقت دوست دارم بخندم و شاد باشم. شادی قلب و درون من به دست و پایم بستگی ندارد، بلکه به آن چیزی برمی‌‌گردد که بدان می‌‌اندیشم. من معتقدم که زندگی من محدودیت‌‌هایی دارد که دیگران ندارند و در مقابل آنها محدودیت‌‌هایی دارند که من ندارم. یادآوری وقت و بی‌‌وقت این جمله به خود، انرژی درونم را بیشتر می‌‌کند. طوری که دیگر به چیزهای دشوار و سخت فکر نمی‌‌کنم و ذهنم پر می‌‌شود از افکار خوب و سازنده.

شادی واقعی در پایبندی به اهداف خود است.

گاهی خداوند ما را در شرایطی می‌‌گذارد تا میزان صبر و تحمل ما را ببیند. بزرگترین پاداش خداوند از آنِ کسانی می‌‌شود که صبر و تحمل بیشتری به خرج می‌‌دهند و از رحمت خداوند غافل نیستند.

فتح قله‌های موفقیت بدون دست و پا

به نظر من وظیفۀ پدر و مادری سخت‌‌ترین کار دنیاست، چه برسد به پدر و مادری که فرزند معلولی مانند من دارند

مهم نیست زندگی با تو چه برخوردی می‌‌کند، بلکه عکس‌‌العمل تو در برابر آن مهم است.

اگرچه کودکان مرا با انگشتان‌‌شان نشان می‌‌دهند و بزرگترها هم زیر لب نیشخندی می‌‌زنند و چند لحظه بعد با ترحم نگاهم می‌‌کنند، اما من به این مسائل اهمیت نمی‌‌دهم و به وجود خود می‌‌بالم. بماند اینکه گاهی قلبم پر از درد می‌‌شود و افکار منفی دوباره سراغم می‌‌آیند و در تنهایی‌‌هایم آزارم می‌‌دهند. اما معتقدم که خداوند به جای دست و پا لبی داده که می‌‌توانم با آن به همه، حتی به آنهایی که مرا به مسخره می‌‌گیرند، لبخند بزنم و شادشان کنم.

من نیک وویِ چیک هستم. تقریباً حدود بیست‌‌وهفت سال پیش بدون اینکه پایین‌‌تنه‌‌ای داشته باشم، به دنیا آمده‌‌ام. اگرچه روزها و سال‌‌های اول عمرم را با بی‌‌خبری از نقص عضوی که داشته‌‌ام، با شادمانی زندگی کردم، اما در دوران نوجوانی و جوانی متوجه شدم که از چه اندام‌‌های حیاتی بدنم محروم هستم. بااین وجود تصمیم گرفتم که به جاهای مختلف دنیا سفر کنم و به جای محدودکردن خود با نداشته‌‌هایم، با ایمان، آرزوها، عشق، جرات و جسارت تمامی مردم دنیا آشنا شوم.