بریده‌هایی از کتاب پاکسازی آشفتگی های ذهن

من کاملاً باور دارم که نمی‌توان شرایط و رویدادهای زندگی را کنترل کرد؛ اما می‌توان واکنش خود به آن‌ها را کنترل کرد؛ مدیریت ذهن یعنی همین

ما می‌توانیم سه هفته بدون غذا، سه روز بدون آب و سه دقیقه بدون اکسیژن زنده بمانیم؛ اما بدون تفکر نمی‌توانیم حتی سه ثانیه هم به حیات خود ادامه دهیم.

هر فرد پدیده‌ای کاملاً منحصربه‌فرد است، ازاین‌رو تلاش او برای سلامتی و نشاطِ مطلوب، باید خاص خود او باشد.

بد نیست بدانید وقتی فرد دچار استرس می‌شود ترشح هورمون‌های استرس چون کورتیزول و هوموسیستئین به‌شدت بر سیستم ایمنی، گردش خون و سیستم عصبی او تأثیر می‌گذارند. درواقع ترشح بیش از حد هورمون‌های استرس چنان تأثیر بدی بر سیستم ایمنی می‌گذارند که پزشکان به افرادی که عضو پیوندی دارند هورمون استرس تجویز می‌کنند تا سیستم ایمنی آن‌ها عضو پیوندی را پس نزند.

بسیاری از ما دچار استرس و افسردگی هستیم و بسیاری اوقات احساس درماندگی می‌کنیم؛ اما به این معنا نیست که به بیماری روانی مبتلا شده‌ایم و ذهنمان آسیب دیده است. اضطراب، افسردگی و اختلال‌های روانی پس از رویدادهای سخت و استرس شدید یا تروما همگی واکنش‌های طبیعی انسان به حادثه‌ها و رویدادهای تلخ زندگی هستند که به‌نحوی با آن‌ها روبه‌رو می‌شود

در بیش از شصت سال اخیر بودجه و زمان زیادی را صرف بهداشت و سلامت بخش فیزیکی بدن ازجمله مغز کرده‌ایم؛ اما از ذهن به‌طورکامل غافل بوده‌ایم.

نبخشیدن باعث قوی‌تر و استوارتر شدن درخت فکر سمی در مغز ما می‌شود و جلوی بهبودی ما را می‌گیرد، زیرا همچنان به عامل حادثه وصل است. این امر ناشی از قانون درگیری در فیزیک کوانتوم است که باعث می‌شود هر عنصر با عناصر دیگر ارتباط متقابل داشته باشد و بر یکدیگر تأثیر بگذارند. وقتی می‌بخشیم عملاً بخشی از مغز ما به نام ASTSرشد می‌کند. هرچه بیشتر باعث رشد این ناحیه شویم، کنترل رنج ناشی از تروما راحت‌تر خواهد بود.

دقیقاً مانند اینکه باید منظم غذا بخوریم. بازسازی مغز مانند برنامهٔ غذایی سالم است. درواقع بازسازی مغز روند «تغذیه» منظم مغز با اطلاعات جدید و چالش‌برانگیز (غذای سالم) است که باید خوب «هضم شود»، یعنی خوب و عمیق فهمیده شود.

در مورد تروما چند عامل اهمیت دارند. این عوامل که همگی تأثیرگذار هستند و عبارت‌اند از: نوع تأثیر، عامل و زمینه یا شرایط.

که آسیب و ترومایی که در ذهن ناخودآگاه مخفی شده و لانه کرده است، ممکن است به مغز و روح و روان شما آسیب بزند.

نکته مهمی که با کار در این حوزه آموخته‌ام این است که همه باید یاد بگیریم پیش از اینکه افکارمان به عادت و رفتارهای ناخوشایند و پُرمخاطره تبدیل شوند، آن‌ها را مدیریت و اصلاح کنیم.

ویژگی مهم تروما این است که انسان هویت واقعی خود را گم می‌کند، درنتیجه دچار افسردگی، احساس انزوای شدید و اضطراب می‌شود

به‌طورمعمول، مدت زمان ترومای شدید کوتاه است، اگرچه نتایج و پیامدهای آن ممکن است مدت‌های مدیدی طول بکشد،

احساسِ ازدست‌دادن اختیار یکی از نشانه‌هایِ ترومای شدید است و بی‌تردید، بسیار آزاردهنده است

همه افراد تا حدودی دچار تروما شده‌اند و باید روی عوارض آن کار کنند،

بنابراین اگر ترومای خود را مدیریت نکنیم، ممکن است به ذهن، جسم یا مغز خود آسیب بزنیم که نتیجه سرکوب آن‌هاست.

منظور از تأثیر، نوع نگاهمان به خود و روابطمان است. دلیل و شرایط در کنار یکدیگر کار می‌کنند و شامل رویدادی هستند که رخ داده و نیز واکنش ما به رویداد و شیوه مدیریت ما برای کنارآمدن با آن است. این عوامل الگوی فکری و خاطره‌های آن فکر را در ذهن، مغز و جسم ما می‌سازند، ازاین‌رو نخست باید از تأثیر تروما آگاه باشیم (پذیرش)، سپس دلیل و شرایط را پیدا کنیم (بررسی، کالبدشکافی ذهنی) و پس از آن با تغییر شرایط (بازسازی و بازنگری) اصلاحات لازم را در تغییر ایجادشده اعمال کنیم.

عملکرد ذهن بر شیوه فعالیت مغز، فرایندهای شیمیایی که در بدن ما رخ می‌دهند و ژن‌های مرتبط با سلامت جسمانی و بهداشت روان تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل مدیریت ذهن اهمیت زیادی دارد و مهارتی است که باید آن را یاد گرفت. ما با ذهن همیشه فعال خود عامل تغییر هستیم. مدیریت درست ذهن یعنی طوری عمل کنیم که به جای اینکه فقط واکنش نشان دهیم و شبکه‌های عصبی مسموم بسازیم، شبکه‌های عصبی سالم بسازیم. ما می‌توانیم تحت هر شرایطی در صحنه حاضر باشیم. همه ما باید یاد بگیریم که مراقب افکارمان باشیم، آن‌ها را اصلاح کنیم و پیش از اینکه واکنش سمی و نامربوط نشان دهیم، شبکه عصبی تغییرناپذیری بسازیم و درواقع گرفتار عادت‌های بد شویم، افکار خود را اصلاح کنیم.

روزبه‌روز افراد بیشتری متوجه این نکته می‌شوند که اهمیت تحول درون بیشتر از استفاده از دارو و اجرای بعضی برنامه‌هاست. تغییر مستمر یعنی به جای اینکه به فکر پیشرفت شغلی، کاهش وزن یا رفتن به انواع کلاس‌های ورزشی باشید، ابتدا ذهنتان را سروسامان بدهید. بدیهی است هر کاری با ذهن شروع می‌شود.

حتی پزشکانی که در سیستم درمانی کار می‌کنند هم از نتایج این روش ابراز نارضایتی می‌کنند. این پزشکان به‌رغم اطلاعات زیادشان در حوزه تخصصی خود، از میزان بالای مشکلات بهداشت روان ناراحت هستند، زیرا آشنایی با ذهن ندارند و نمی‌دانند چگونه آن را درمان کنند. تخمین زده شده است که در ایالات متحده هر روز یک پزشک دست به خودکشی می‌زند، به همین دلیل یکی از برنامه‌های آموزشی من برای پزشکان، آشنایی با ذهن، اصلاح شیوه مدیریت ذهن، مدیریت بهداشت روان و این نکته است که چگونه به بیماران خود کمک کنند تا مشکلات بهداشت روان خود را برطرف کنند.