بریده‌هایی از کتاب فهرست مهمانان

می‌گوید: «تازه، همین‌طوری داغ‌داغ از قوطی می‌خوردیمشون. چون راهی نداشتیم که خنکشون کنیم. احتمالاً، اون آبجوها بهترین چیزهایی بودن که توی تمام عمرم خوردم. می‌دونید؟ الان اگه دلمون بخواد، می‌تونیم هر روز هفته نوشیدنی‌های سرد بخوریم، ولی هیچی به پای اون‌ها نمی‌رسه.»

او خیلی سریع خودش را جمع و جور کرد. وقتی از در خانهٔ مامان وارد شد و برای اولین بار یکدیگر را دیدیم، شاید یک ثانیه شوکه شد؛ در حدی که احتمالاً فقط من متوجه شدم. پلک‌هایش را به هم زد و فکش کمی قفل شد. در همین حد. خیلی خوب واکنشش را مخفی کرد، خیلی وارد بود.