بریده‌هایی از کتاب دختر قبلی

بیشتر مردم تمام انرژی‌شان را صرف تغییر دیگران می‌کنند؛ در حالی که تنها کسی که واقعاً می‌تونیم تغییرش بدهیم؛ خودمان هستیم؛

کارل مشاور که از زمان دزدی برای درمان پیش او می‌روم؛ می‌گوید؛ عصبانیت نشانه خوبی است. یعنی من شکست ناپذیرم؛

رابطه‌های قبلی‌مون هم چندان بی عیب و نقص هم نبودند؛ بابتش هم خیلی تلاش می‌کنیم. هر شکست موفقیت آمیزی می‌تونه رفتار ناهنجار را در ما تقویت کنه. به عبارت دیگه؛ این الگو رفتاری در طول زمان بارها تکرار میشه و به همون اندازه ناامیدی به دنبال داره.

«همیشه همه سوءاستفاده‌ها جسمی‌نیست. نیاز به کنترل مطلق هم نوعی رفتار بیمارگونه ست.»

در هر رابطه‌ای؛ دو رفتار وسواسی تکراری وجود دارد- رفتار مرد یا رفتار زن. کنش و واکنش آن‌ها ممکنه کم خطر - مخرب – یا خیلی مخرب باشد.

فکر کردم؛ آیا می‌توانم از تمام وسایل قدیمی‌ام؛ دل بکنم و مانند پوست قدیمی‌از آن جدا شده و پوست اندازی کنم. شاید نکته واقعی قوانین همین باشد. مسئله فقط کنترل ترسناک مهندس نیست؛ که نگران خرابی خانه زیبایش باشد؛ بلکه‌این به نوعی تجربه است. تجربه زندگی کردن.

بطور طبیعی ادم دقیق ومحتاطی هستم. معمولاً به ندرت تصمیم بدون فکر می‌گیرم. تمام موقعیت‌ها را بررسی می‌کنم. نتایج را ارزیابی می‌کنم. نقاط مثبت و منفی قضیه را سبک و سنگین می‌کنم. اما این بار فارغ از همه‌این احتیاط‌ها؛ گفتم: «بله؛ حتماً.»

طبقه بالا با پله‌هایی ساده؛ از طبقه اول جدا می‌شد. شبیه چیزی شکسته به شکل عمودی تیز. پله‌های معلق باز؛ سنگ‌هایی پرداخت نشده؛ که هیچ نرده‌ای نداشت تا محافظ و نگه‌دارنده باشد.

کسی که درگیر غم از دست دادن بچه بود؛ کارمند خوبی نمی‌شد.

به من مشاوره پیشنهاد دادند؛ من هم پذیرفتم؛ اگرچه ته دلم می‌دانستم که کمکی به من نخواهد کرد. بایستی از کوه غم بالا می‌رفتم. هیچ حرف و سخنی هم کمکم نمی‌کرد.