بریده‌هایی از کتاب آناتومی روح

آگاهی، توانایی رها کردن گذشته و استقبال از شرایط تازه است؛ همراه این بینش که همه چیز در زمان مقتضی و مقرر آغاز می‌شود و پایان می‌گیرد. زندگی با این واقعیت دشوار می‌نماید؛ زیرا بشر در جست‌وجوی ثبات و عدم تغییر است. ازاین‌رو آگاهی نسبت به این واقعیت یعنی به‌طور کامل در زمان حال زیستن، با آگاهی نسبت به اینکه هیچ موقعیت یا هیچ کسی، فردا دقیقاً مثل امروز نخواهد بود.

ولی آن شب پی برد، «تا پیش از این در مرحلۀ رضا و پذیرش بودم، نه تسلیم. با این نگرش زندگی می‌کردم که: قبول، می‌پذیرم. اکنون در ازای چنین پذیرشی با ایجاد احساس بهتر، به من پاداش بده و آن شب پی بردم ممکن است هرگز بهبود نیابم و در این صورت چه حرفی با خدا داشتم؟ آنگاه کاملاً تسلیم ارادۀ او شدم و گفتم: به هر آنچه برایم مقدر کرده‌ای، سر تسلیم فرود می‌آورم. فقط به من توان و صبر بده».

سفیرای گوورا به ما می‌آموزد که نیاز به دانستن دلیل وقوع اتفاق‌ها را از بین ببریم و اعتماد کنیم که دلیل آن هرچه باشد به دنبال علت رویدادهایی که رخ می‌دهند، باشیم و اعتماد داشته باشیم علت هرچه باشد، بخشی از یک طرح معنوی بزرگ‌تر است.

درصورتی‌که بتوانید از بینشی معنوی بهره‌مند شوید و زندگی خود را صرفاً در قالب سفری معنوی مشاهده کنید، به مرحله‌ای از تسلیم دست می‌یابید. همواره به انسان‌هایی برخورد می‌کنیم که از شرایطی سهمگین جان سالم به دربرده‌اند و این واقعیت را معتبر شمرده‌اند که اجازه داده‌اند خداوند تصدی کارها را به عهده بگیرد و همۀ آن‌ها این عبارت را بر زبان آورده‌اند: «تسلیم ارادۀ تو هستم.»

اهمیتی ندارد تا چه حد موفق هستیم، گاهی احساس می‌کنیم ناقص هستیم. اتفاقی برنامه‌ریزی نشده یا رابطه‌ای محکوم به شکست یا یک بیماری به ما نشان خواهد داد که قدرت فردی‌مان برای پشت سر گذاشتن یک بحران ناکافی است و در نهایت به این امر واقف می‌شویم که قدرت فردی‌مان محدود است. از خود می‌پرسیم آیا «نیروی» دیگری در زندگی‌مان نقش دارد؟ چرا این اتفاق رخ می‌دهد؟ از من چه می‌خواهی؟ من باید چه کنم؟ هدف من چیست؟

زنی که در مورد تجربه تا مرز مرگ خود با من حرف می‌زد، می‌بیند که هر انتخاب او تأثیری انرژیایی بر تمام ابعاد زندگی‌اش دارد. هنگامی که در حالتی میان زندگی زمینی و غیرفیزیکی قرار داشت، تمامی انتخاب‌هایی که در زندگی انجام داده بود را مرور کرد و شاهد پیامدهای آن انتخاب‌ها بر خودش، دیگران و تمامی زندگی‌اش بود. به او نشان داده شد که هدایت همواره تلاش می‌کرد به ذهن آگاه او نفوذ کند. هیچ انتخابی، اعم از انتخاب یک لباس یا شغل، آن‌قدر ناچیز نبود که توسط خداوند نادیده گرفته شود. هنگام خرید یک لباس، نتیجۀ فوری انرژی آن «فروش»، زنجیره‌ای طولانی از افرادی که در دوخت و توزیع آن نقش داشتند، به او نشان داده شده بود. او اکنون قبل از هر تصمیمی راهنمایی می‌خواهد.

چاکرای پنجم به مبارزه‌های عاطفی و ذهنی متعددی مربوط می‌شود که در یادگیری ماهیت قدرت انتخاب دخیل هستند. همۀ بیماری‌ها با چاکرای پنجم در ارتباط هستند؛ زیرا «انتخاب» در تمام جزئیات زندگی ما و در نتیجه همۀ بیماری‌ها نقش دارد.

چاکرای چهارم مرکز سامانۀ انرژی انسان است. هر چیزی در زندگی و خارج از آن سوخت قلبمان را خالی می‌کند. همۀ ما تجربیاتی داشته و خواهیم داشت که قلبمان را خواهد شکست. فارغ از اینکه قلبتان چگونه شکسته است، انتخابتان همواره یکسان است: با درد و رنج خود چه خواهید کرد؟

روزگاری تصور می‌شد بیماری اساساً بر اثر عوامل ژنتیکی و میکروب‌ها است، ولی اکنون منشأ آن را در سطوح احساسی استرس‌زا و زهرآگین ریشه‌یابی می‌کنند. درمان با التیام روان‌زخم‌های احساسی آغاز می‌شود. کل مدل پزشکی ما حول قدرت قلب تغییر شکل داده است.

گرچه آگاهی و ذکاوت یا «انرژی ذهنی» عموماً برتر از انرژی احساسی در نظر گرفته می‌شود، انرژی احساسی در حقیقت محرک واقعی جسم و روح انسان است. عشق، در خالص‌ترین شکل خود -عشق بی‌قید و شرط- ماهیت الهی است و دارای ظرفیت بی‌پایان بخشش ما و پاسخگویی به عبادت‌های ما است. قلب ما برای بیان زیبایی مهر و شفقت و عشق برنامه‌ریزی شده است و هرگونه رفتار متفاوتی خلاف ذات معنوی‌مان خواهد بود.

چاکرای چهارم بیش از هر چاکرای دیگری نماد ظرفیت ما در «خود را به خدا واگذار کردن» است. ما به واسطۀ انرژی این چاکرا چالش‌های احساسی خود را به منزلۀ نقشه‌ای الهی می‌پذیریم که به قصد تحول و تکامل آگاهانۀ ما طراحی شده است.

همۀ ما تا حدی در روان خود پول و نیروی حیات را به هم پیوند داده‌ایم. اگر بتوانیم، جدا از نیروی حیاتمان، چالش ما دست‌یابی به ارتباط با پول است که به‌طور طبیعی و به سهولت جذب انرژی‌مان شود. هرچه ارتباطمان با پول غیرشخصی‌تر باشد، به همان اندازه که به آن نیاز داریم، می‌توانیم انرژی آن را وارد زندگی خود کنیم.

نرژی چاکرای دوم یکی از منابع اصلی برای کنار آمدن با اتفاق‌های روزانۀ زندگی و ارائۀ راه‌حل‌های خلاقانه برای مشکل‌های ذهنی، جسمی و روحی یا مسائل دیگر است. مسدود ساختن این انرژی می‌تواند باعث بروز ناتوانی جنسی، ناباروری، عفونت‌های رحم، التهاب مزمن رحم و تخمدان‌ها و افسردگی شود. درعین‌حال رشد و تکامل معنوی‌مان را مختل می‌سازد، گویی که بیان می‌کند: «نمی‌خواهم بیشتر ببینم، نمی‌خواهم درک عمیق‌تری داشته باشم، نمی‌خواهم با فرایند‌های آموزشی زندگی برهم‌کنش داشته باشم.» انرژی خلاق درصورتی‌که اجازۀ جریان داشته باشد، پیوسته شکل زندگی ما را تغییر می‌دهد و مفهوم و علت واقعی اتفاق‌ها را آشکار می‌سازد.

اعمال و افکار منفی از ترس ناشی می‌شوند. برای مثال به همان اندازه که ترس از خیانت فردی یا پیمان‌شکنی در رابطه یا مورد سوء استفادۀ مالی قرار گرفتن در ما نفوذ کند، امکان بروز رفتارهای منفی نیز در درون ما تشدید می‌شود. ایمان به هر چیزی، چه مثبت و چه منفی، پیامد‌هایی به دنبال دارد.

منطق و استدلال انسان هرگز قادر به پاسخگویی به ابهام‌ها و رمز و راز زندگی نیست و هرگز نمی‌تواند پیچیدگی جنبه‌های بغرنج و علت رخدادها را توضیح دهد

هرچه بیشتر خود را از گرایش اکتسابی قضاوت کردن دور کنیم، ذهنمان را بیشتر و بیشتر به درک حقیقت مطلق که همانا مبدأ است، باز می‌کنیم.

ما تنها زمانی می‌توانیم با زندگی به آرامش واقعی دست بیابیم که خود را از نیاز به پی بردن به دلیل رخداد اتفاق‌ها از طریق منطق و استدلال انسانی رها سازیم و با آغوش باز پذیرای حکمت الهی شویم: «اجازه بده هر آنچه می‌توانم بدانم را بدانم و به آنچه پشت پردۀ تمامی اتفاق‌ها است، اعتماد کنم؛ مهم نیست این رخدادها تا چه اندازه با درد و رنج همراه باشند، به‌یقین خیری در آن‌ها نهفته است.»

هرچه بیشتر خود را از گرایش اکتسابی قضاوت کردن دور کنیم، ذهنمان را بیشتر و بیشتر به درک حقیقت مطلق که همانا مبدأ است، باز می‌کنیم. منطق و استدلال انسان هرگز قادر به پاسخگویی به ابهام‌ها و رمز و راز زندگی نیست و هرگز نمی‌تواند پیچیدگی جنبه‌های بغرنج و علت رخدادها را توضیح دهد. ما تنها زمانی می‌توانیم با زندگی به آرامش واقعی دست بیابیم که خود را از نیاز به پی بردن به دلیل رخداد اتفاق‌ها از طریق منطق و استدلال انسانی رها سازیم و با آغوش باز پذیرای حکمت الهی شویم: «اجازه بده هر آنچه می‌توانم بدانم را بدانم و به آنچه پشت پردۀ تمامی اتفاق‌ها است، اعتماد کنم؛

انرژی ناشی از چاکرای ششم بی‌وقفه و سرسختانه ما را تشویق می‌کند تا از مشاهده و درک آنچه خلاف واقع است، دوری کنیم.

از دیدگاه معنوی غیرطبیعی است که مردم را به چشم دشمن نگاه کنید یا خودتان دشمن دیگران باشید. ارتباط‌های منفی، انرژی منفی تولید کرده و بینش نمادین را مسدود می‌کنند. ما قادر نیستیم هدف خداوند را از ایجاد پیوندی که آن را منفی تعبیر می‌کنیم درک کنیم.