بریده‌هایی از کتاب دنیای سوفی

نازی‌ها میلیون‌ها انسان را کشتند، اما این یک خطای عقلانی نبود که باعث شد آنها این کار را انجام دهند، برعکس، بسیاری از آنان بی‌اندازه تیزهوش و خونسرد و حسابگر بودند. پس از جنگ بسیاری از نازی‌ها در دادگاه محکوم شدند اما نه به دلیل بی‌عقلی، به این دلیل که آدم‌کشی کار هولناکی است. خون انسان را هم احساسات به جوش می‌آورد نه عقل.

با بزرگ‌تر شدن افراد، آنها احساس تعجب ذاتی خود را از دست می‌دهند، به جهان عادت می‌کنند

آنها معتقد بودند که خوشبختی حقیقی در مواهب ظاهری همچون تجملات مادی و قدرت سیاسی یا تندرستی نیست، بلکه در این است که انسان خود را از قید و بند این‌چیزها رها کند.

شاید بهتر باشد جهان را به خرگوشی که از کلاه شعبده‌باز بیرون می‌آید تشبیه کنیم و ما شپشک‌های ریز ته موهای خرگوش هستیم. فیلسوف‌ها سعی دارند از موهای ریز خرگوش بالا بروند و در چشم شعبده‌باز بنگرند.

اگر ما ندانیم یک‌روزی می‌میریم، طعم زنده بودن را نمی‌توانیم بچشیم

ما خمیره‌ی سازنده‌ی رویاهاییم و حیات ناچیزمان با خوابی پایان می‌یابد.

هرگز فراموش نکند که او یک موجود خارق‌العاده است، وجود خود یک معجزه است.

خرگوش سفیدی از کلاه شعبده‌باز بیرون می‌آید و ما زمانی که به دنیا می‌آییم در نوک موی خرگوش هستیم و پا که به سن می‌گذاریم به اعماق موی خرگوش رانده می‌شویم و فقط فیلسوف‌ها هستند که خطر می‌کنند و سعی دارند به نوک مو نزدیک شوند.