بریده‌هایی از کتاب فرشته‌‌ای به‌‌نام مادر

ثبت کرد آنچه را به خاطر داشت روی هر کار، قیمتی بگذاشت خواست تا آنکه جمع آن سازد قیمت خویش را، عیان سازد اوستادش گرفت، دست و بگفت حرف استاد، بایدت بشنفت آنچه بنوشته‌ای تو، کامل نیست کامل این حساب، مشکل نیست یک قلم را تو برده‌ای از یاد که همان یک قلم، مراست مراد آن قلم این بود، که در خُردی آن زمانی که شیر، می‌خوردی مادرت بعد رنج روزانه رختشویی و، زحمت خانه خسته و کوفته، در آن ساعت سرنهادی به بستر راحت

۱۰۲: «خواب مادر» ذبیح الله ـ صافی داستان‌ها شنیدی از مادر بشنو از من، تو داستان دگر در دبستان دختران، روزی رفت استاد نکته آموزی از پی بررسی، به مدرسه رفت سر درس حساب و، هندسه رفت داد، آموزگار را فرمان تا بخواند یکی ز شاگردان که از او پرسشی شود ز حساب بنگرد می‌دهد، چگونه جواب ارزش دانشش، چه پایه بود؟ تا چه حدّش، ز علم مایه بود؟ خواند، آموزگار نیک نهاد دختری را به پیش، آن استاد

تو در آن لحظه می‌شدی بیدار شده بودی به درد گوش، دچار گریه کردی فزون زحدّ و حساب از سر مادرت ربودی خواب مادر کوفته، ز زحمت و کار می‌شد از خواب ناز خود بیدار شام را با غمت به سر می‌کرد در و همسایه را خبر می‌کرد تا به روز از غم تو خون می‌خورد رنج می‌برد، و خویش را می‌آزرد بود جایت، هماره آغوشش گریه‌های تو بود، در گوشش بر سر خویش، می‌زد از غم تو داشت ماتم، ز رنج و ماتم تو نشدی تا زد درد گوش آرام روی آرامشی ندید مام

«مادر عزیز» ابوالقاسم ـ حالت ای مادر عزیز که جانم فدای تو قربان مهربانی و لطف و صفای تو هرگز نشد محبت یاران و دوستان همپایه‌ی محبت و مهر و وفای تو مهرت برون نمی‌رود از سینه‌ام که هست این سینه خانه‌ی تو این دل سرای تو آن گوهر یگانه‌ی دریای خلقتی کاندر جهان کسی نشناسد بهای تو مدح تو واجب است ولی کیست آنکس کاید برون ز عهده‌ی مدح و ثنای تو هر بهره‌ای که برده‌ام از حسن تربیت باشد ز فیض کوشش بی‌انتهای تو