بریده‌هایی از کتاب جاودانه‌ها پائولو کوئیلو: گزیده عارفانه‌ها، عاشقانه‌ها و نکات اخلاقی

خداوند در زندگی و زندگی در خداست. فقط کافی است تا این آگاهی را برای درک بهتر سرنوشت داشته باشیم. اگر موفق شویم در‌هارمونی و هماهنگی مقدس روزمرگی خود نفوذ کنیم، همیشه درمسیر درست قرار داشته به وظیفۀ خود عمل‌ می‌کنیم. (مکتوب)

هنگامی که تصمیم‌ می‌گیریم تا عمل کنیم، طبیعی است که اختلافات غیرقابل منتظره ای پدید آیند. طبیعی است که در سپری شدن این اختلافات نیز جراحت‌هایی هم بوجود بیایند. این زخم‌ها هم التیام‌ می‌یابند: اثرات این جراحت‌ها باقی‌ می‌مانند و این خود یک موهبت است. این اثرات زخم‌ها در طول زندگی مان با ما باقی مانده به ما کمک بسیاری خواهند کرد. اگر در هر لحظه ای _ به خاطر راحتی و یا هر دلیل دیگر اردۀ برگشت به گذشته بزرگ و قوی بود، کافی است تا به آنها نگاهی بیاندازیم. (مکتوب)

برای رسیدن به هدفت باید انرژی و شوق فراوانی صرف کنی؛ چون تو تنها فردی هستی که مسئول انتخابت‌ می‌باشی. پس کاملاً نسبت به کاری که انجام‌ می‌دهی، اطمینان حاصل کن. (مثل رودخانۀ روان)

بیست دقیقه با نصف سرعتی راه بروید که همیشه راه‌ می‌روید. به جزئیات، اشخاص و محیط پیرامون توجه کنید. بهترین زمان انجام این تمرین بعد از ناهار است. هفت روز این تمرین را تکرار کنید. (سفر زیارتی)

فقط عشق ما را نجات‌ می‌دهد. فقط عشق به کاری که انجام‌ می‌دهیم، بردگی را به آزادی تبدیل‌ می‌کند. اگر نتوانیم عشق بورزیم، بهتر است که همین حالا توقف کنیم. (مکتوب)

بدون آنکه بدانیم فقط انجام یک حرکت سادۀ شجاعانه کافی است تا همۀ آزادی مان را کشف کنیم. (مکتوب)

اگر شیطان درونت را نشناسی، معمولاً در وجود شخصی تجلی‌ می‌کند که از همه به تو نزدیک تر است.

هیچ گاه نگویید: «خداوندا! این اهریمن را از من دور کن.» بیایید دعا کنیم: «خداوندا! به من قدرت رویارویی با اهریمن را عطا کن.»

(مثل یک ببر زندگی کن) اگر کسی برای شما هدیه ای بیاورد و شما آن را نپذیرید، آن هدیه از آن کیست؟ از آن کسی که قصد اهدا داشته! خشم، توهین و ناسزا نیز همین حکم را دارد. اگر آن را نپذیرید همچنان متعلق به کسی است که آن‌ها را با خود آورده.

بخشش، توانایی فراتر رفتن از حد انتقام یا عدالت است.

تنها زمانی شادم که فکر‌ می‌کنم خداوند وجود دارد و به سخنانم گوش‌ می‌دهد؛ اما هنگامی که هیچ چیز به ظاهر معنا و مفهومی ندارد، فقط این مطلب برای ادامۀ زندگی کافی نیست. من به شادی ای تظاهر‌ می‌کنم که احساسش نمی کنم؛ غم و اندوه خود را پنهان‌ می‌کنم تا موجب نگرانی کسانی نشوم که دوستم دارند و مراقبم هستند. (ساحرۀ پرتوبِلّو

و سرانجام سومین نشانۀ مرگ رؤیاها مان، آرامش است. زندگی برای مان به صورت روزی تعطیل در‌ می‌آید؛ هیچ خواست بزرگی نداریم و به دنبال چیزی نیستیم. در این حالت تصور‌ می‌کنیم به بلوغ رسیده ایم؛ جذابیت‌های جوانی را کنار‌ می‌گذاریم و به دنبال موفقیت‌های شخصی و حرفه ای هستیم. از اینکه‌ می‌شنویم همسن و سال‌هامان‌ می‌گویند در زندگی به دنبال امور مختلفی هستند، تعجب‌ می‌کنیم؛ اما از قبل‌ می‌دانیم آنچه رخ داده این است که از جنگیدن برای دست یابی به رؤیاهامان دست کشیده ایم و نمی خواهیم در «نبرد نیکوی» زندگی شرکت کنیم.

عفو و بخشش یک راه دو طرفه است. همیشه و هروقت که کسی را‌ می‌بخشیم، همچنین خودمان را هم عفو‌ می‌کنیم. اگر نسبت به دیگران مهربان بوده و آنها را تحمل کنیم، پذیرفتن اشتباهات شخصی خودمان هم راحت تر خواهد بود. (مکتوب)

همانند فیل‌ها، پاهای ما انسان‌ها نیز به چیز بسیار شکننده و ظریفی بسته شده است. اما چون از زمان کودکی، با زور و قدرت آن تنۀ درخت خو گرفته ایم، جرأت انجام کاری به خودمان نمی دهیم. بدون آنکه بدانیم فقط انجام یک حرکت سادۀ شجاعانه کافی است تا همۀ آزادی مان را کشف کنیم. (مکتوب)

امروز هم‌ می‌توانیم برای غم و اندوه‌هایی که در گلویمان محبوس هستند، گریه کنیم. به کسی تلفن بزنیم که قسم خورده بودیم دیگر هرگز با او صحبت نکنیم. امروز‌ می‌تواند روزی محسوب شود به دور و جدای از روزهای معمولی که هر روز صبح آن را آغاز‌ می‌کنیم. امروز هر گونه خطایی بخشیده و پذیرفته‌ می‌شود. امروز، روز داشتن شادی در زندگی است. (مکتوب)

آرامش را نمی توان در فضایی بدون دردسر و عاری از مزاحمت یافت. آرامش در جایی ارزش دارد که در سخت ترین شرایط و نامساعدترین وضعیت، از درون انسان سرچشمه بگیرد. (مثل یک ببر زندگی کن)

جهانگردی به ملاقات یک عالم مشهور رفت. وقتی وارد محل سکونت او شد مشاهده کرد که در اتاق او فقط یک میز و یک نیمکت و تعداد زیادی کتاب وجود دارد. با تعجب از او پرسید: استاد پس بقیۀ اثاث منزل شما کجاست؟ -خوب، بقیۀ وسایل شما کجاست؟ -من مسافرم و از اینجا‌ می‌گذرم. -من هم همین طور. (مثل یک ببر زندگی کن)

وقتی من برای همه دعا‌ می‌کنم، دعای من در کنار دعای میلیون‌ها نفر دیگر قرار‌ می‌گیرد که به درگاه خدا دست بلند کرده‌اند . دعاها به هم‌ می‌پیوندند و قدرتمندتر‌ می‌شوند تا به حال همه مفید باشند. چه بسا دعاهای شخصی و تک تک ضعیف باشند و به جایی نرسند. (مثل یک ببر زندگی کن)

شجاعت به معنای این نیست که ترسی در دل نداری، بلکه به معنای این توانایی است که نگذاری آن ترس فلجت کند. (رویدادنامه‌های کور و سامورایی)

نیازی نیست که بدانیم «چطور» یا «کجا» اما پرسشی هست که همۀ ما وقتی چیزی را آغاز‌ می‌کنیم، باید از خودمان بپرسیم: «این را برای چه انجام‌ می‌دهم؟» (والکری‌ها)