بریده‌هایی از کتاب با بابا

نکته ديگري که آنجا حس کردم بحث خودخواهي بود! انسان تا خودخواه نباشد، بسياري از کارهاي خير را انجام نمي‌دهد. من وقتي مي‌بينم که انسان گرفتاري به من مراجعه مي‌کند، از باب خودخواهي و اينکه مي‌دانم خداوند متعال چه مقامي بخاطر گره‌گشايي از مردم به من مي‌دهد، به دنبال حل مشکل او مي‌روم.

کسي‌که مي‌خواهد لذت بندگي را در اين دنيا بچشد و به لقاي پروردگارش برسد و حال دعا و عبادت در او زنده شود، بايد از تن‌پروري و خواب‌هاي زياد دوري کند تا به مقصود برسد...

برخي ديگر را ديدم که مقامشان از بقيه اهل بهشت برزخي بالاتر بود. آن‌ها عاشقان امام زمان(عج) بودند.

هركجا مانديد در كل امور رو به سوي حضرت زهرا(س)كنيد

همه مردم لذت هاي جسمي و دنيايي را درک مي کنند، اما درک لذات معنوي کار هرکسي نيست. اگر کسي لذات معنوي را درک کند ديگر آن را با لذت‌هاي زودگذر دنياي عوض نخواهد کرد. اين را در زندگي بزرگان ديده‌ايم که حاضر نيستند لذت نماز شب را با هيچ چيزي عوض کنند.

ي کاش هر زمان نمازم قضا مي‌شد بلافاصله به جا مي‌آوردم. اي کاش مانند مقربين، سحرها را بيدار بودم و لذت مناجات با خدا را بيشتر حس مي کردم. اي کاش بين الطلوعين نمي‌خوابيدم تا برکات و روزي بيشتري نصيبم مي‌شد و جايگاهي بسيار بالاتر را به دست

شما در نمازهايتان توجه داشتيد. مي‌دانستيد در مقابل چه کسي ايستاده‌ايد. شما در دنيا سعي کرديد سرمايه عمر را خوب استفاده کنيد، لذا تحمل سختي‌ها برايتان راحت بود. محيط خود را طوري تنظيم کرديد که هميشه به ياد خدا باشيد.

حاجي طاهري و حاجي برونسي يك روح بودند در دو بدن! اين دو بزرگوار بسيار به هم شبيه بودند. هر دو از لحاظ تحصيلات در حد دبستان بودند، اما فوق العاده اهل مطالعه بودند. هر دو سعه صدر داشته و در مشكلات بهترين تصميمات را مي‌گرفتند. هر دو از زمان جواني اهل عمل به دستورات دين و مراقبت از اعمال بودند. اين دو نفر در جبهه همديگر را پيدا كردند و با هم رفيق شدند. اما نكته مهم اينكه: هر دو توسلات عجيبي به حضرت زهرا(س) داشتند. اين دو بزرگوار به اين نتيجه رسيده بودند كه هركجا با مشكلات مواجه شدند، با توسل به مادرسادات آن‌ها را برطرف كنند.

برخي از خداوند مي‌خواهند که گمراه نشوند. خداوند به همين دليل، اتفاقاتي براي آن‌ها رقم مي‌زند، اما آن‌ها ناراحت مي‌شوند و ناله و فرياد مي‌کنند.

از ديگر مطالبي كه به آن يقين پيدا كردم اين بود كه خيلي بايد مراقب تفكرات‌مان باشيم. چه کساني منبع فکري ما را تغذيه مي‌کنند؟ فكر انسان بايد خوب باشد تا اعمال خوب از او سر بزند. كسي كه در افكارش عاشق انسان‌ها باشد، در راه هدايت آن‌ها نيز تلاش خواهد كرد و مسير بهشت برزخي خود را هموار خواهد نمود.