بریده‌هایی از کتاب یک سال با نظم

در طول زندگی خود، همیشه مطمئن شوید حداقل یک هدف بزرگ دارید که نیازمند تلاشی عظیم و همتی بالاست

انسان‌هایی که به‌شدت موفق به‌نظر می‌رسند، تفاوت چندانی با شما ندارند. خیلی از آن‌ها در گذشته ارادهٔ ضعیف‌تری نسبت به شما داشته‌اند و ممکن است از جهاتی منظم‌تر از شما و از جهاتی نامنظم‌تر باشند.

محول کردن مسئولیت زندگی‌مان به دیگران کار بسیار ساده‌ای است.

برای اینکه تغییری در زندگی ایجاد کنید، به هیچ معلم گران‌قیمتی احتیاج ندارید.

تمام کاری که شما نیاز دارید برای رسیدن به اهداف بلندمدتتان انجام دهید این است به‌شدت آن‌ها را دنبال کنید و از مسیرشان خارج نشوید.

همیشه گفته‌اند که تسلیم‌شونده‌ها برنده نمی‌شوند و برنده‌ها هرگز تسلیم نمی‌شوند.

همان‌طور که در گذشته چندین‌بار بحث کردیم، سخت زندگی کردن به‌طور متناقضی باعث آسان شدن زندگی می‌شود. درحالی‌که دوری از کارهای سخت، زندگی را دشوارتر خواهد ساخت. حتی در هنگام رسیدن به اهداف خود، حقیقت تلخ این است که دستاوردهای آسان غالباً به‌همان آسانی از بین خواهند رفت. درحالی‌که اهداف بزرگ و سخت‌تر نتایج ماندگارتری به همراه خود خواهند داشت. نزدیک شدن به اهداف غیرممکن نیازمند تفکری عمیق و دسته‌بندی کردن تفاوت‌های اساسی در ذهن است، نه فقط جرقه‌ای کوچک در ذهن.

در بسیاری از مسائل زندگی هم همین‌طور است. شما به این باور می‌رسید که دیگر نمی‌توانید ادامه دهید و دیگر تأدیب‌نفس خود را از دست داده‌اید و زمان آن رسیده که دستان خود را برای تسلیم شدن بالا ببرید. اما واقعیت این است که تنها باید کمی بیشتر در مقابل آن مشکل سماجت کنید تا بتوانید راهتان را به‌سمت موفقیت ادامه دهید. هرگاه احساس کردید که دارید تسلیم می‌شوید، خود را متقاعد کنید که باید بیشتر تلاش کنید. شانس رسیدن به موفقیت درست در همین گوشه و کنار است.

کسانی که به هنگام سختی کنارتان بوده‌اند را به‌خاطر بسپارید و قدردان آن‌ها باشید. دیگران چی؟ فراموششان کنید. دوستان نیمه‌راه هیچ‌وقت دوست حساب نمی‌شوند.

با صداقت صحبت کنید و منظورتان را واضح بیان کنید. از کلماتی استفاده کنید که نه به خود و نه به دیگران آسیبی برساند. از قدرت کلمات در راستای عشق و صداقت استفاده کنید.

من هنوز هم گاهی تمام روز را روزه می‌گیرم و بر روی کنترل‌نفس خود تمرین می‌کنم.

اِستر پرسید، «چرا مردم غمگین هستند؟!» پیرمرد جواب داد، «خیلی ساده است، آن‌ها اسیر گذشتهٔ خود هستند. همه باور دارند هدف اصلی زندگی، پیروی کردن از یک طرح است. هرگز نمی‌پرسند که این طرح برای خودشان است یا کسی دیگر آن را ساخته است. تجربیات، خاطرات، چیزها و ایده‌های دیگر افراد را می‌آموزند و این‌ها بیش از آن چیزی است که از عهده‌اش برآیند و همین دلیل فراموشی رویاهایشان است.»

بسیاری بر این باورند که نظم انفرادی یعنی نشستن در برابر یک کیک خوشمزه و ساعت‌ها به آن خیره شدن و در انتها نخوردن آن. آن‌ها مقاومت در برابر وسوسه‌ها را همانند یک شوالیه می‌بینند که از قلمرو خود در برابر متجاوزان دفاع می‌کند. اگر هرهفته به کلوپ‌های پایین‌شهر سری بزنید، احتمال درگیری با سایرین برای شما خیلی بیشتر از کسانی‌ست که شب را در خانه مشغول مطالعهٔ کتاب می‌گذرانند. بهترین راه در امان ماندن از وسوسه‌ها، دوری از آن‌هاست؛

اهدافی که انرژی‌تان را می‌بلعند، بهتر است متوقف شوند.

موفقیت به آسانیِ قدم زدن در پارک نیست، بلکه مانند رفتن به یک سفر هیجان‌انگیز و خطرناک است.

اولین درس از تأدیب‌نفس در آموزش باید اجتناب قاطعانه از خواندن مطالب بی‌ارزش باشد.

قبل از شکوِه کردن به‌خاطر بَردهٔ کسی بودن، مطمئن شوید که بردهٔ خودتان نیستید.

هرزمانی‌که شما با انتخابی روبه‌رو شدید، از خود بپرسید کدام گزینه را ترجیح می‌دهید طی ده‌سال آینده انجام دهید.

اگر برای دنبال کردن هدفی دچار تردید هستید، راهی کم‌هزینه را برای شروع انتخاب کنید. با صبر کردن هیچ‌گاه نمی‌توانید به بصیرت کامل برسید، اما می‌توانید با پیشروی و امتحان کردن به تودهٔ عظیمی از دانش دست پیدا کنید.

تمرین پس‌انداز کردن حقوقتان زمانی در وجود فرد نهادینه می‌شود که از حقوق اندک شروع شود. اگر بیش از حد نیازِ خود حقوق دریافت می‌کنید، نهادینه کردن عادت پس‌انداز غیرممکن خواهد شد.