بریده‌هایی از کتاب سرزمین شعر؛ گزیده شعر امروز خراسان (جلد اول، اشعار کلاسیک)

تقویم روی فصل خزان ایستاده است گویا پس از تو نبض زمان ایستاده است

پامال کن تو نیز دلم را که غافلی، پاخورده‌اش عزیز من این فرش بهتر است

شاید گناه ماست که مغرور و زنده‌ایم در این جهان مه‌زده از انفجارها شاید گناه ماست که گردن کشیده‌ایم بر شانه خمیده‌ترین ذوالفقارها تبعید می‌‌شوند شهیدان به قابها حالا برای شادی عالی‌جنابها

گفتم آری به دارمان بزنید، چاره جز ریسمان نخواهد کرد مطمئن باش این زمین با ما آنچه کرد آسمان نخواهد کرد مرد بیرون از بدن باشد، مرگ بر آدمی که تن باشد مرد اگر لایق شدن باشد، تکیه حتی به جان نخواهد کرد

این مردمی که بودنشان هم نبودن است

این واژه‌های تلخ ِ معطل درون من دیری در انتظار بیان ایستاده است پشت دریچه‌های شب‌آلود ذهن من اندوه شاعران جهان ایستاده است

جایی که پشت ثانیه‌ها خم نمی‌‌شود از شدت کشنده‌ترین انتظارها

در خاک تربتم نفسی می‌زند غبار بیدل‌، هنوز زنده عشقم‌، نمرده‌ام

حکم از تو ـ اگر بند و اگر تیغ ـ مطیعیم سقف از تو که باشد ـ اگر آوار ـ قشنگ است هر زهر علی‌رغم تو قندی است مکرر هر زشت علی‌رغم تو بسیار قشنگ است

شاید گناه ماست که مغرور و زنده‌ایم در این جهان مه‌زده از انفجارها شاید گناه ماست که گردن کشیده‌ایم بر شانه خمیده‌ترین ذوالفقارها تبعید می‌‌شوند شهیدان به قابها حالا برای شادی عالی‌جنابها تبعید می‌‌شوند شهیدان به قابها تبعید می‌‌شوند که سر درنیاورند از بازی کثیف حساب و کتابها صندوق‌های پرشده روشن من‌اند تابوتهای پرشده با آفتابها من رأی می‌‌دهم به شهیدی که بی‌سر است هر چند رأی باطله‌ام در حسابها