بریده‌هایی از کتاب پاسخ

یکی از اولین نشانه‌های افسردگی از دست دادنِ حسِ شوخ‌طبعی‌تان و ندیدنِ رویِ خنده‌دار و بامزهٔ رویدادهاست.

هدف آن چیزی‌ست که در درون شخصِ شما انگیزه ایجاد می‌کند. برای این که یک هدف، انگیزش‌بخش باشد باید با عباراتی واضح و سنجش‌پذیر اعلام شود به طوری که تاریخ رسیدن به آن، مدت زمانی که طول می‌کشد، مقدار، شکل، رنگ، ابعاد و نتایج آن مشخص باشد. مثلاً اگر هدف‌تان را این‌گونه بیان کردید که «یک روزی ثروتمند شوم»، این عبارت توانِ انگیزش‌بخشی را ندارد چون هدفِ واضح و مشخصی را برای نشانه رفتن معین نمی‌کند ـــ بسیار گنگ، مبهم و کُلّی‌ست و آر.اِی. اِسِ شما چیزی از آن درک نمی‌کند. حال اگر شما بدین طریق هدف‌تان را مشخص و بیان کردید: «تا ساعتِ ۱۲ شبِ ۱۵ آبانِ ۵ سالِ دیگر، من داراییِ خالصی به مبلغِ یک میلیون دلار خواهم داشت و به طور کامل هیچ بدهی هم نخواهم داشت.» بدین ترتیب شما احساسِ می‌کنید که انگیزه پیدا کرده‌اید و می‌توانید سریعاً دست‌به‌کار شوید چون شما مقادیر، زمان و مهلت تعیین کرده‌اید و بدین شکل آر.اِی. اِسِ‌تان در حالتِ جست‌وجو قرار می‌گیرد.‌

زندگی مملو از رویدادهایی‌ست که بر آن‌ها کنترلی اندک و یا هیچ کنترلی نداریم. مثلاً سونامی یا آتش‌سوزی می‌تواند خانه‌ات را نیست و نابود کند، راننده‌ای مَست می‌تواند باعثِ تصادفی شود، یا این که ممکن است مبتلا به بیماری‌ای مهلک شوی. اما کاری که لازم است انجام دهی، کنترلِ ۱۰۰ درصدی بر افکار، اعمال و واکنش‌هایت در برابر رویدادهاست. همین افکار، اَعمال و واکنش‌هاست که بر آینده‌ات تأثیر می‌گذارد. زندگی تو حاصل و نتیجهٔ انتحاب‌های توست.

مردم دو نوع هستند ـــ آن‌هایی که ۱۰ سال تجربه دارند و آن‌هایی که یک سال تجربه‌شان را ۱۰ سال تکرار کرده‌اند. نوع اول موفقیت‌های بیش‌تری در زندگی کسب می‌کنند، زندگی طولانی‌تر و شادتری هم دارند.

غالباً شما با عقایدِ منتقدتان، مخالف هستید اما همچنان می‌توانید بپذیرید که آن‌ها حق دارند هر عقیده‌ای داشته باشند، هرچند شما فکر کنید که آن عقیده احمقانه است.

زندگی سفری به مقصدِ قبر با نیتِ صحیح و سالم رسیدن نیست، بلکه ترجیحاً باید در برابر حملهٔ بی‌امانِ حوادث در میانِ ابری از دود و غبار زمین خورد، تا آخرین ذره از وجود خویش کار کشید، کاملاً خسته و کوفته شد، و در نهایت با صدایی رسا اعلام کرد: «وای! عجب سفری بود!»

افرادِ مُسنی را به یاد آور که با افتخار اعلام می‌کنند که ایمیل ندارند و از اینترنت استفاده نمی‌کنند. آن‌ها نه‌تنها از این که خودشان را به پایین‌ترین فرصت‌های شغلی محدود کرده‌اند، بی‌اطلاع هستند، بلکه قابلیتِ خود را برای گفت‌وشنود کردن با افرادِ جوان‌تر دربارهٔ جهان اطراف به حداقل تَنزُل داده‌اند. افرادی مُسِن با چنین عملکردی از وقایعِ روز بی‌اطلاع هستند و خودشان را به طور کامل در رابطه با واقعیت‌های قرن ۲۱ در حاشیه قرار داده‌اند. نادیده انگاشتن روندهای تحول، الگوی مشترکِ بسیاری از افراد پا به سن گذاشته است.

بیش از ۸۰ درصدِ سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی مرتبط با سبکِ زندگی افراد است ـــ مثل رژیم غذایی نامناسب، سیگار و قلیان، مشروبات الکلی، خوردن هَله‌هوله، آلودگی، اضطراب و منش‌های نامناسب دیگر.

اگر بحثِ سلامتی‌ات در میان باشد، آیا ادعا می‌کنی که قربانیِ هورمون‌هایت، ژن‌هایت و تربیتِ خود هستی و یا قربانیِ به دنیا آوردنِ سه فرزندت؟ یا این که تصادفاً قربانی گلوبول‌های چربی هستی که در فضا معلق بوده‌اند و فقط به افرادِ به‌خصوصی خودشان را چسبانده‌اند؟ نه! تو انتخاب نکرده‌ای که دربارهٔ رژیم غذایی و ورزش چیزی یاد بگیری یا اقدامی انجام دهی ـــ پس در نهایت تو مسئول هستی.

شکایت نکن، همان‌طور که لطیفه‌ای قدیمی می‌گوید: «۸۰ درصدِ مردم به مشکلاتِ تو اهمیتی نمی‌دهند ـــ و ۲۰ درصدشان هم خوشحال می‌شوند.»