بریده‌هایی از کتاب یونگ‌شناسی کاربردی

وقتی ما عاشق می‌شویم، ویژگی‌های مرد یا زن درون‌مان را به کسی فرافکنی می‌کنیم که «قلاب» مناسبی برای آویختن آن ویژگی‌های ما دارد. این فرافکنی همانند فرافکنی سایه خودمان به دیگران است.

دنیا فقط برای کسی پوچ است که نمی‌داند چگونه غریزه حیاتش را به‌سوی اشیا و افراد هدایت کند و به آن‌ها حیات و زیبایی دوباره ببخشد. آن گمشده درونی که ما را به جستجو فرا می‌خواند چیزی نیست که در دنیای بیرون گم کرده باشیم، بلکه ناتوانی ما در این است که به آن‌چه در بیرون وجود دارد عشق بورزیم. کارل یونگ

ما در نیمه اول زندگی‌مان یک «منِ» سالم را رشد می‌دهیم و بنابراین می‌توانیم در دنیای بیرون عملکرد رضایت‌بخشی داشته باشیم. با آن دستاوردها و تنها اگر آن دستاوردها موفقیت‌آمیز باشند، نیمه دوم زندگی شامل رویگردانی از دنیای بیرونی به منظور یافتن خویشتن‌مان است. برای دستیابی به فردیت باید هر دو مرحله را با موفقیت پشت سر بگذاریم، تا هنگامی که با موفقیت با دنیای بیرون کنار نیاییم، نمی‌توانیم امیدی به یافتن بخش معنوی و ژرف‌تر شخصیت‌مان داشته باشیم. آیا همه ما کسانی را ندیده‌ایم که به‌دلیل ترس از کنار آمدن با میل به بد بودن، به‌طور بیمارگونه‌ای خوب بوده‌اند؟

به‌طور خلاصه، مک لوهان ادعا می‌کرد که اختراع ماشین چاپ گوتنبرگ در قرن ۱۵، خودآگاهی را تغییر داد. پیش از این‌که انبوهی از کتاب‌ها در دسترس باشد، صدا بر دنیا حکمرانی می‌کرد؛ پس از آن تصویر قدرت را در دست گرفت. مک لوهان نخستین کسی بود که فهمید چه تفاوت عمده‌ای بین آن دو دنیا ــ دنیای تصویر و صدا ــ وجود دارد. دنیای صدا در یک‌جا متمرکز نیست، بلکه در همه پیرامون ما وجود دارد. صداها از «این‌جا» یا «آن‌جا» یا هر جایی می‌آیند. هر صدایی اهمیت خودش را دارد. مک لوهان معتقد بود که نخستین صداها پژواک صداهای طبیعت و تقلیدی از طبیعت بودند. هر صدایی زنده و جادویی بود.

ما باید ناخودآگاه را از طریق اثری که در رؤیاها و تخیلات ما می‌گذارد مشاهده کنیم. ولی می‌توانیم مدل‌هایی را براساس آن مشاهدات بسازیم، مدل‌هایی که هم ساختار و هم روابط پویای خود را با آگاهی توصیف می‌کنند (دقت کنید که توصیف می‌کنند، درباره آن‌ها توضیح نمی‌دهند) .

درخت‌ها و سنگ‌ها هم حرف می‌زنند) .

آن‌چه ما آن را وجدان فرض می‌کنیم، فقط والدین درونی شده و صدای تمام مراجع قدرتی است که در طول زندگی‌مان شنیده‌ایم. صدای خویشتن، کاملاً متفاوت و قدرت آن از همه آن صداهای والدینی و فردی بیشتر است. آن‌چه به ما توصیه می‌کند کمال نیست، بلکه یکپارچگی است.

در اکثر فرهنگ‌های باستانی، هر الهه تجسم یک صفت شخصیتی بود. مثلاً مارس اسطوره جنگ روم، اسطوره جنگ یونان آریس و اسطوره رعد و برق در نروژ تور نام داشت. در دهه ۱۹۹۰ شخصیت‌های سینمایی مانند سیلوستر استالونه یا آرنولد شوارزینگر، تجسم بهتری برای آن‌گونه قدرت بودند. در اعصار باستانی نماد هوش، حیله و نیرنگ در روم مرکوری، در یونان هرمس و در نروژ لوکی بود. در زمانه ما هنگامی که به نماد هوش، حیله و نیرنگ می‌اندیشیم آیا بیلی کریستال بیشتر به ذهن می‌آید یا ادی مورفی؟ تجسم عشق و زیبایی در روم، ونوس و در یونان آفرودیت بود. بیش از تمام هنرپیشه‌های معروف، مرلین مونرو تجسم این کهن‌الگو بود. اما هنرپیشه‌های زن معاصری که شخصیت کاملاً متفاوتی با او داشتند، مانند جولیا رابرتز و مدونا، در به نمایش گذاشتن جنبه‌های متضاد ونوس و آفرودیت با مرلین مونرو رقابت می‌کنند.

یونگ به‌وسیله بررسی دقیق رؤیاهای بیمارانش، به دنیای درونی روان پی برد و سپس آن رؤیاها را به موضوعات مشابهی که در افسانه‌ها، اسطوره‌شناسی، هنر و فرهنگ سراسر دنیا یافته بود ارتباط می‌داد.

از نظر یونگ رشد خودآگاهی همیشه تلاش متهورانه افرادی است که همانند کسانی نیستند که فکر می‌کنند همه چیز را می‌دانند. هر رشدی در خودآگاهی توده در اثر تلاش تعداد زیادی از این‌گونه افراد رخ می‌دهد.

از نظر یونگ رشد خودآگاهی همیشه تلاش متهورانه افرادی است که همانند کسانی نیستند که فکر می‌کنند همه چیز را می‌دانند. هر رشدی در خودآگاهی توده در اثر تلاش تعداد زیادی از این‌گونه افراد رخ می‌دهد.

اگرچه زنان و مردان ویژگی‌های متضادی دارند، ولی آن‌ها یکی هستند. این جفت متضاد ازلی نماد تمام جفت‌های متضاد قابل‌تصور هستند. گرم و سرد، روشن و تاریک، شمال و جنوب، خشک و مرطوب، خوب و بد، خودآگاه و ناخودآگاه. کارل یونگ

ارنست هگل، اظهار کرد که «جهان از طریق یک زنجیره‌ای از تکرارها زایش می‌یابد»

هرچقدر بیش‌تر وارد عمق روان شوی، بستر گسترده‌تر می‌شود» .

اصولاً فرایند رشد فردیت در روان‌شناسی یونگ، در نیمه دوم زندگی روی می‌دهد. از دیدگاه یونگ ما در نیمه اول زندگی‌مان یک «منِ» سالم را رشد می‌دهیم و بنابراین می‌توانیم در دنیای بیرون عملکرد رضایت‌بخشی داشته باشیم. با آن دستاوردها و تنها اگر آن دستاوردها موفقیت‌آمیز باشند، نیمه دوم زندگی شامل رویگردانی از دنیای بیرونی به منظور یافتن خویشتن‌مان است

یونگ متوجه شد که برچسب خودشیفتگی کاملاً متناسب بعضی از افراد است، ولی به کسانی که به دنیای درون بیشتر از دنیای بیرون علاقه داشتند نیز به‌طور ناعادلانه برچسب خودشیفتگی زده می‌شد.

مغز خزندگان که نقش مهمی در رفتار تهاجمی، حفاظت از قلمرو، رفتار عادتی و استقرار سلسله مراتب اجتماعی ایفا می‌کند

به منظور یکپارچه‌سازی سایه باید قبول کنیم از افکار و تمایلاتی برخورداریم که با تصویر اولیه‌ای که از خودمان داریم هماهنگ نیستند. باید بپذیریم که ما بیش از آن نقشی هستیم که در جامعه یا در خانه بازی می‌کنیم. باید از محکوم کردن اطرافیان‌مان دست بکشیم، از فرافکنی ویژگی‌های غیرقابل‌قبول خود به کسانی که محکوم‌شان می‌کنیم دست برداریم و مشکلی را که درون‌مان وجود دارد بپذیریم؛ و آنگاه دیگر نباید خودمان را نیز محکوم کنیم. باید بفهمیم شاید آن ویژگی‌های ظاهرا بدی که سعی داریم از آن‌ها فرار کنیم، معنایی در زندگی‌مان داشته باشند.

هنگامی که همه لایه‌های شخصی روان را کنار بزنیم، هنوز هم چیزی باقی می‌ماند. چیزی که در همه مردان و زنان، در همه اعصار و فرهنگ‌ها مشترک است. در واقع به‌دلیل این‌که آن ناخودآگاه است، ما نمی‌توانیم آن را به‌طور مستقیم تجربه کنیم.

هرچقدر گستره خودآگاهی انسان محدودتر شود، تعداد بیشتری از محتویات روانی ویژگی‌های شبه خارجی پیدا می‌کنند، چه به‌صورت شبه و چه به‌صورت قابلیت‌های جادویی که جادوگرها و شعبده‌بازها به نمایش می‌گذارند... (در چنین حالتی، حتی درخت‌ها و سنگ‌ها هم حرف می‌زنند) . کارل یونگ